Ik wil even uithuilen

#1

Heb het net ook al aangegeven in mijn topic dat Senne ziek is…

Ik mis mijn ouders zo!! Mijn vader ben ik verloren toen ik 19 was en mijn moeder 2.5 jaar geleden. Mijn moeder zou altijd graag gewild hebben dat ze nog een keer oma zou worden en ik wist nooit of ik kinderen wilde. Dat heeft ze altijd gerespecteerd.

Toen ze een half jaar overleden was bleek ik “ineens” zwanger terwijl dit gezien de tijd van de maand en anticonceptie helemaal niet mogelijk! Dat was duidelijk een teken van mama…

En nu, nu Senne ruim een jaar is, komt dat verdriet nog steeds in golven over me heen, en vandaag ga ik weer kopje onder…

Ik wilde het alleen maar even kwijt. Ik schrijf dit niet als schreeuw om aandacht maar gewoon, omdat ik dat soms nodig heb…

Groetjes van Sascha en Senne

#2

Goh, wat erg joh! Kan me echt niet voorstellen wat het is om geen ouders meer te hebben. Vooral omdat ik zoveel steun aan hen kan vinden. Heb je nog een broer of zus? Of ben je echt alleen! Jeetje, moeilijk hoor, heb je een partner? Kun je hier bij hem/haar terecht?
Nou digiknuffel iig vanuit Malawi!

#3

Dank je voor je knuffel!

Ik heb gelukkig 2 hele lieve zussen die ik voor geen goud zou willen missen!

Mijn vriend is ook heel lief maar hij begrijpt dit niet. Hij is ten eerste 10 jaar jonger en ten tweede heeft hij (godzijdank) nog nooit iemand verloren.
Ik kan het met hem er dus niet echt over hebben…

Morgen voel ik me vast weer beter maar vandaag heb ik het even niet…

Groetjes van Sascha en Senne

#4

Ik leef met je mee, heftig voor je! Ik wil er niet aan denken dat ik (één van) m’n ouders niet meer om me heen heb. Logisch dat het je af en toe overvalt, het verdriet. Ik zou er aan toegeven en steun zoeken bij je zussen als het nodig is. Ook al begrijpt je vriend het misschien niet, een arm om je heen slaan kan wonderen doen, toch? Sterkte meis.

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers

#5

He wat vervelend meid maar ik kan me voorstellen dat zeker na een teken van je moeder dat je soms dingen zo graag even wil delen. Kun je dit wel met je zussen??

Enne een vriend van mij (helaas ook overleden) zei altijd, meid zo’n pleurisdag als het vandaag is geweest ken het morgen nie worden.

Groetjes,

Michèle

#6

@ sascha, even off-topic hoor maar

oohh jij hebt een 10 jaar jongere vriend, das modieus! hihihii nee flauw, had het gisteren met een vriendin over de opkomst van de vrouw met jongere vriend (mijn moeder bijvoorbeeld) hihih en hoe mensen daar om moeten lachen, ikzelf ook, niet kwaad bedoelt overigens, maar een oude bok met een jong blaadje zegt bijna niemand meer iets over! Vind het toch een goed onderwerp! Sorry moest het even kwijt!

#7

Weet helemaal hoe je je voeld. Ik ben mijn vader 4 jaar terug verloren. En mis hem nog elke dag. Vooral toen onze kleine meid geboren was. Want toen kwamen mijn schoonouders en mijn moeder nog even langs. Keek echt langs ze zo van mis nog 1.

Wil je sterkte wensen een een knuffel vanaf mijn kant.

Liefs


#8

Jeetje meid, wat moeilijk is dat!

Het is heel logisch dat het je soms nog overvalt en je weer heel verdrietig wordt. Dit zijn dingen die kunnen heel je leven nog pijn blijven doen en je overvallen op momenten zoals deze.

Ik zou zeggen goed uithuilen bij en met je zus(sen) en heel veel sterkte.

liefs

Lilypie In verwachting Ticker

#9

@malawimamjada:
Ja, ik ben ook zo modern Ik heb nooit vriendjes gehad die ouder waren… ik ben zelf ook nog erg jong voor mijn 37 jaar Nooit volwassen denk ik…

Ach, ik kreeg (en krijg) zoveel reacties naar mijn hoofd geslingerd! De meeste zijn overigens wel positief…

Ach, als je moeder maar gelukkig is toch?

Groetjes van Sascha en Senne

#10

Mijn ma heeft een 15 jaar jongere vriend gehad ooit, dat ie 15 jaar jonger was boeide me niet, vond hem gewoon een sukkel.

Haar huidige man is 3 jaar jonger dan zij is

Groetjes,

Michèle

#11

Ik begrijp hoe je je voelt, Mijn ouders leven ook geen van beide meer en soms vliegt dat verdriet je gewoon aan, dan wil je iets vragen of delen met je ouders e dat kan helaas niet meer.
Nooit meer kind zijn, nooit meer even geen verantwoordelijkheid. Nooit meer die opbeurende woorden die juist een moeder zo speciaal maken. Nooit meer kunnen vragen mam deed ik dit ook toen ik zo klein was. Bah.

Knuffel meis

Liefs Michelle

Lilypie - Personal pictureLilypie Kids Birthday tickers

Lilypie - Personal pictureLilypie Second Birthday tickers

#12

hoi Sascha,
mijn moeder is zo’n 5 jaar geleden ook overleden. Mijn vader leeft nog wel en het is een schat van een man, maar t is niet mijn moeder. Ik bedoel daarmee dat ik met haar een hele sterke band had, die ik met mijn vader niet of veel minder heb.
In die zin snap ik je dus helemaal. Net na de geboorte van mijn zoontje heb ik daar ook veel tranen om gelaten. En nog dikwijls dat ik denk, goh hoe zou ze dit doen, of deed ik dat vroeger ook?
Op de meest onverwachte momenten komt bij mij zoiets naar boven. En ik snap goed dat je dat soms nodig hebt, dat is normaal.
Wel heel apart dat je na een half jaar “ineens” zwanger bleek. Dan is Senne zeker een heel speciaal dochtertje

groetjes
Ineke

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#13
quote:
Ik begrijp hoe je je voelt, Mijn ouders leven ook geen van beide meer en soms vliegt dat verdriet je gewoon aan, dan wil je iets vragen of delen met je ouders e dat kan helaas niet meer. Nooit meer kind zijn, nooit meer even geen verantwoordelijkheid. Nooit meer die opbeurende woorden die juist een moeder zo speciaal maken. Nooit meer kunnen vragen mam deed ik dit ook toen ik zo klein was. Bah.

Knuffel meis

Liefs Michelle

Precies!

Groetjes van Sascha en Senne

#14
quote:
Wel heel apart dat je na een half jaar "ineens" zwanger bleek. Dan is Senne zeker een heel speciaal dochtertje

groetjes
Ineke

Daarom stond in mijn eerste ticker ook "a miracle looking in my life"
Een liedje van Ilse de Lange. Senne is het grootste wonder in mijn leven!

Groetjes van Sascha en Senne

#15

Jeetje meid ik kan me voorstellen hoe dat voelt…je schreeuw absoluut niet voor aandacht je wilt hooguit je gevoelens kwijt en dat is goed (dat je deelt) niet iedereen durft of doet dat hoor…je bent een sterke meid!

Hier een andere verhaal van een vriendin van mij…ze had al twee dochters en wilde heel graag een zoontje omdat er in haar familie alleen maar meisjes zijn. Begrijp het niet verkeerd, ze zijn dol op meisjes maar ze dacht wat nou als de volgende een jongetje wordt? word hij dan gekidnapt door de familie? hahahaha dus een jongetje zou wel echt wow zijn omdat het dan ook enig jongetje in de familie zou zijn. Eindelijk was ze zwanger voor haar derde kind en het bleek idd een jongetje te zijn…haar moeder was dolbij…toen ze 40 weken zwanger was…overleed haar moeder. Ze mocht niet eens naar de begrafenis welke plaats zou vinden in haar vaderland Turkije. Hoogzwanger, mag niet vliegen…je snapt het. Ze heeft een nare bevalling gehad hierdoor…en ook weigerde ze borstvoeding…haar hoofd stond er niet naar aan de ene kant haar geluk van haar zoontje…aan de andere kant een pijnlijke verdriet van haar overleden moeder. Na 3 maanden besloot ze toch op vakantie te gaan zodat ze de graf van haar moeder kon bezoeken…het doet haar nog steeds pijn dat oma haar eerste kleinzoon niet heeft kunnen zien…het maakte ook niet uit als het een meisje was hoor…ook dan zou ze het zelfde ervaren…

wat ik wil zeggen is…het blijft een nare situatie van welke kant je het ook bekijkt. je zou het ook erg gevonden hebben als ze je kleine wel had gezien maar niet had kunnen zien hoe je kleine kon lopen, lachen en springen en ‘oma!’ riep…maar toch begrijp ik je gevoelens heel erg goed ik zou zeggen geniet van je kleine moppie en wees blij dat je moppie beide ouders nog wel heeft…jij weet hoe het voelt om geen ouders te hebben pak je moppie vast en geef haar een dikke knuffel dan voel je je stukken beter!

#16

Ik begrijp precies hoe je je voelt sacha, Mijn moeder is overleden toen ik zes was en mijn vader op mijn achttiende. Ik ben nu 28 dus dat is al best een tijd geleden, maar mij overvalt het ook nog wel eens. Vooral alle eerste dingetjes die je kind doet vond ik wel moeilijk. Bij mij helpt het om dan gewoon flink uit te janken en meestal heb ik er dan een dag later al geen last meer van. Krop het in ieder geval niet op, je mag ook wel eens gewoon een rotdag hebben.

sterkte iig,

groetjes Ramona

Lilypie - Personal pictureLilypie Second Birthday tickers

#17

Zelf heb ik er ook moeite mee dat mijn vader er niet meer is. Mijn moeder leeft nog wel, en dat is natuurlijk anders dan bij jou. Ik sta er vaak bij stil dat ik het jammer vind dat mijn vader de kinderen nooit zal zien. En dat ik gewoon WEET dat hij helemaal weg zou zijn geweest van de meiden…

Praat er met anderen over, misschien een vriendin of je partner. Anders kun je ook vaak met dit soort dingen bij je huisarts terecht. Niet dat je dan doorverwezen wordt, maar dat je het een plekje kan geven.

Uiteraard kun je nooit je ouders vergeten en het verdriet zal blijven. Het een plekje geven moet je zelf doen, en dat is niet gemakkelijk.