Ik weet het niet meer

#1

Hallo,

Ik heb een zoontje van 17maanden en wil graag me verhaal kwijt. Ik hoop dat jullie tips of adviezen hebben.
Ik weet echt niet meer wat ik aan moet met me zoontje. Ik heb echt een moeilijke kind.

Ik probeer zo lief en consequent te zijn maar wat ik ook doe het helpt niet. Ik wordt er nu echt gek van. Hij kan absoluut niet alleen spelen wil of mij of zijn vader erbij. Soms dan laten we hem maar gaan maar dan gaat hij de hele boel bij elkaar krijsen! Echt niet normaal. Hij wil niet normaal gezellig met ons aan tafel eten! Wat ik ook doe hoe gezellig ik het aan tafel ook maak hij gooit alles op de grond of wil niet eten. Ik ga ook niet in strijd met hem en vraag of hij wil eten. Als hij nee zegt zeg ik prima en haal dan het bord weg.

Ik kan nooit met hem gezellig naar het park. Dat hij dan lekker rustig speelt en ik rustig een boekje lees… Elke keer zeuren en mij erbij willen hebben. Ook als we op visite gaan kan ik nooit eens rustig zitten.
Met verschonen elke keer een drama!
We gaan met de auto naar werk en elke ochtend/middag is het een drama om hem in het autostoel te zetten. Hij verzet zich helemaal! Ik word zo boos dat ik dan op een gegeven moment schreeuw tegen hem.
Hij slaapt niet alleen elke dag een huilconcert hier in huis. Ik laat hem huilen maar hij gaat door totdat hij bijna moet overgeven. Licht aan, licht uit, boek lezen, zingen, knuffelen en praten niks helpt!!! Ik raak er op een gegeven moment helemaal gefrusteerd door. Als hij bij me schoonmoeder logeert of bij het kdv slaapt hij meteen. Ik ben absoluut tegen het slaan van kinderen maar soms dan houd ik me echt
moeilijk in !

Als hij me schoonmoeder ziet wil hij bij haar zijn en ziet mij niet eens meer staan. Hij negeert mij en als ik weg ga wil hij niet eens mee.
Vandaag belde me schoonmoeder of ze even langs de kdv kon om hem te zien ik vond het niet erg. Zou er ook zijn binnen 10min. Normaal gesproken als me zoontje mij ziet voor het raam van de kdv word hij heel blij en gaat hij klappen en rennen naar de deur. Maar vandaag was hij op de schoot van me schoonmoeder en me zoontje keek me aan met een blik van wat doe jij hier? Hij kwam niet naar me toe ging niet lachen en wilde geen eens op me schoot komen. Zelfs de leidster zag het… En dit is altyd zo. Ik heb een hele goeie band met me schoonmoeder daar niet van maar dit maakt me jaloers. Lijkt alsof me zoontje meer van haar houdt dan van mij. Ik probeer zoveel dingen met hem te ondernemen en te doen maar het is nooit goed.
Weet echt niet meer wat ik moet doen!
Ik houd ontzettend veel van hem!!! En als ik tegen hem schreeuw ga ik ook echt uit me dak hij maakt me echt gek op een gegeven moment. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Negeren lukt me gewoon niet meer. Wie heeft er tips en advies voor mij.

Mvg onzekere moeder

ps: sorry via de typfouten zit via me mobiel op internet dus doe het allemaal heel snel.

#2

Hallo,

Ik zat jou verhaal te lezen en vond het heel erg vreemd. wat jij meemaakt heb ik ook allemaal gehad met mijn zoontje (die inmiddels 4 is en nog steeds zulke buien heeft) wij hebben ook overal advies gevraagd en het enige wat we te horen kregen was laat hem maar gaan volledig negeren en juist wanneer hij wat goed doet, positief en goed benaderen vooral complimenten geven.

dit hebben wij dus ook uitgeprobeerd en een hele lange tijd trapte hij er niet in we probeerde hem af te leide met een autootje als we hem in zn kinderstoel zette (in de auto) of als hij aan tafel moest eten (wat hij vreselijk vond en nog steeds trouwens) gingen we altijd liedjes zingen over eten of we lieten een ander kindje mee-eten en dat vond ie echt geweldig!! hij heeft nog steeds zo zn buien maar het is gelukkig veel minder hij kan heerlijk alleen spelen eten gaat beter kan nog beter maar ach het is en blijft een kind

en dan de tijd dat ie doet alsof ie jou niet moet heb ik heel lang gehad met mn moeder en vaak doet ie het nog als we bij mn moeder zijn is het net alsof ik voor hem niet besta ook dat negeer ik ik praat gewoon tegen hem en als ie echt extreem doet zoals mij wegduwen geef ik hem straf en moet ie op de trap zitten. ik was ook altijd heel jaloers en gaf dan ook vaak mn moeder de schuld maar nu, nu die wat ouder is weet ik dat ie ook van mij houd doordt als ikhem op bed leg hij niet kan slapen als ie geen kroelheeft gekregen van mij en hij zegt altijd hou van je love you als ie gaat slape als ik dat niet terug zegt komt ie achter me aan hahaha

het gaat echt over het is gewoon even doorzetten door deze best moeilijke en zware periode.

Ik wens je heel veel succes en sterkte!! mvg stephanie

#3

Hoi,

Wij hebben een dochtertje van 2 (bijna 3!!) Ze kan ook heel driftig worden. Maar dit doet ze met vlagen. Ze kan wel zelf spelen maar vraagt veel en laat iedere keer dingen zien. Als ze driftig wordt zet ik haar op de gang en als ze door blijft gaan op haar kamertje (ze kan daar niet uit omdat de klink omhoog staat). Na 5 minuutjes vraag ik of ze klaar is met gillen en ga ik bij haar kijken. Dan pak ik haar tegen me aan op schoot en houd haar hoofdje tegen mijn borstkast (ze hoort dan mijn hartslag), moet wel haar armen en benen vast houden hoor!!! En zeg alleen maar tegen haar "rustig" en "ssst". Dan na een paar minuten wordt ze (meestal) weer rustig en weet ze helemaal niet wat ze gedaan heeft!! Mischien helpt het?? En negeren helpt hier ook, is zeker moeilijk, want je hebt iedere keer de neiging om erop te reageren. Maar negatieve aandacht is ook aandacht!!! Dat in de autostoel hebben wij af en toe ook. Ik ben een keer s'ochtends (het was nog donker) langs de weg gestopt (niemand te zien!!!) en haar uit de auto gehaald. Toen gevraagd of ik haar hier moest laten en dat ze zelf naar huis ging lopen??!! Ze ging als een speer de auto in en heeft geen kik meer gegeven. Of ik zet de radio hard zodat ik haar bijna niet kan horen!!! Nou ik hoop dat het snel overgaat bij je zoontje!!

Groetjes

#4

Ik heb je verhaal gelezen en allereerst wil ik je graag zeggen dat ik heel goed kan begrijpen dat je er moedeloos van wordt. Misschien kun je de volgende tips eens uitproberen:

* samen liedjes zingen (op youtube staan veel kinderliedjes met bewegingen erbij bijv: visje visje in het water, in de maneschijn, zo gaat de molen enzo)

* peutermassage

* iets leuks doen wat jullie samen kunnen doen zonder schoonmoeder/ leidster, bijv peutergym/ peuterzwemmen

* probeer je kindje te begrijpen en te voorkomen dat je kindje zich onbegrepen voelt

* zorg ervoor dat je kindje voldoende energie kwijt kan en probeer verveling te voorkomen

Peuters kunnen overigens nog niet zo goed een langere tijd ergens alleen mee spelen. En kunnen ontzettend dwars zijn.

Ik wens je heel veel sterkte, probeer positief te blijven, misschien is het een fase. Ik begrijp heel goed dat dit niet leuk voor je is!