hoi ik wil even mijn verhaal kwijt samar die is nu 14 weken het ging even goed maar nu heeft ze helemaal geen ritme meer, ook het slapen gaat slecht.
Ergens met haar weg gaan is gewoon niet meer leuk ze doet erg veel huilen wanneer ik met haar wil wandelen of op bezoek ,ik heb dit niet eerder met mijn andere kinderen meegemaakt.
kinderen vinden het meestal leuk in de wagen maar mijn samar niet.
Je ziet gewoon andere mensen kijken van kun je je kind niet stil krijgen ,dan schaam ik me gewoon en blijf dan maar liever thuis.
Ik begin me een beetje een kluizenaar te voelen ,ik verveel me erg veel de laatste tijd ik heb altijd een paar uur in de week gewerkt ,wil weer beginen maar ze wil geen fles van iemand anders en ze heeft gewoon geen ritme ik kan een kinderdagverblijf niet betalen.
Heb wel familie bij wie ik haar kan laten maar wil ze geen huilende kind achterlaten ,ik weet het gewoon niet meer.
Ik kan ook niet van haar genieten ,soms vind ik dat ik te veel zeur en blij moet zijn dat ik kinderen heb .
Maar als ik eerlijk ben over mezelf ,ben ik even de weg kwijt wil weer mijn oude leven terug ,ik weet mijn kind kan er niks aan doen ik verzorg haar ook verder goed en hou heel veel van haar en wil haar ook niet kwijt.
Maar mag ik me weleens zo voelen en zijn er andere moeders die het ook even niet meer weten ,want voel me nu wel erg schuldig.
ik kan niet wachten wanneer ze wat ouder is misschien dat ze dan wel wat kan genieten van erop uitgaan GROETJES.
Ik weet het even niet meer
Hi mama van Samar, jeetje wat vervelend voor je meid! Ik heb die tijden ook gehad de eerste 8 weken nu sinds 2 weken heeft hij eindelijk wat ritme te pakken. Maar ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik had het ook even niet meer.
Hey maar wanneer gaat het mis? Voor de voeding of na de voeding. Is ze wel tevreden na het drinken of loopt ze nog te smakken of op haar handjes te kwijlen? Of wilt ze niet slapen zodra je haar op bed legt? Ben je wel naar de cb of naar de huisarts geweest met je verhaal? of weten zij er ook geen raad mee?
Ik leef met je mee, ik weet hoe vervelend het is met zo een huilerig baby, de mijne heeft daardoor 6 dagen in het ziekenhuis gelegen was verder gezond maar had opeens wel de ritme te pakken toen hij terug kwam. Ik raad het je verder niet aan om haar naar het ziekenhuis te brengen hoor, maar wij wisten het ook niet meer. Soms weten de kleintjes hun ritme wel weer te vinden, hoe stom het ook klinkt of je moet de oorzaak vinden of geduldig afwachten.
Sterkte en laat wat horen van je zelf!
Gr. selma
Ze heeft de leeftijd voor een sprongetje. Zie het oei-ik-groei-boek. Een sprongetje gaat gepaard met verstoring van het ritme.
Zou je de titel van het topic iets duidelijker willen maken zoals verzocht wordt in het topic Duidelijke Titels? “Ik weet het even niet meer…” kan namelijk van alles betekenen.
Als de titel al duidelijk maakt waar het topic over gaat, is de kans op reacties groter.
Groetekes, Sje
het huilen is soms voor de voeding maar soms ook daar na .
het lijkt alsof ze geen pijn heeft verder ,ik heb er met de cb over gehad en krijg ook elke week bezoek van hun maar meer kunnen ze ook niet doen ,ze zeggen dat ik even het eerste jaartje door moet.
ik denk niet dat het een sprongetje is want ze kan vanaf haar geboorte al niet tegen te veel prikkels.
ik heb het altijd erg rustig thuis moeten houden,maar dacht altijd dat het naar een paar weken over zou gaan ,dus niet bij ons .
daarom weet ik ook niet hoelang ik dit zal vol houden het lijkt alsof er geen einde aan komt .
en selam wat fijn dat het nu goed gaat met jou kindje ,hoop dat het bij mij ook snel overgaat maar heb nu zo mijn twijfels .
mijn topic is misschien niet zo duidelijk maar voel me gewoon zo en moest mijn verhaal gewoon even kwijt maar bedankt voor jullie reactie erg leuk,
heb even die steun nodig groetjes.
Meis toch… kop op hé… Is het je eerste kindje? Ik weet nog hoe ik me voelde … heel onzeker … en had (ook) een huilbaby. Wij zijn na 10 weken gaan inbakeren… nou een echte aanrader. Mits je alles vooraf heb laten onderzoeken op evt afwijkingen.
Ga eens langs bij een osteopaat (is echt niet gek) en die zien soms meer dan een cb arts of huisarts. Je hoeft geen verwijzing te hebben…
Veel ikkebenners zijn je al voor gegaan met resultaat!
Kop op meis… het moederschap moet groeien… het is niet altijd een roze wolk waar iedereen over praat. Nee de waarheid… hoor je vaak niet…
hoi het is erg raar maar soms doet ze het een paar dagen goed maar ze vervalt ieder keer in haar oude ritueel.
ik ben ook al een paar weken begonnen met bakeren soms gaat het wel ietjes beter met het slapen ,maar zoals ik al zei ze vervalt iedere keer weer terug waardoor ik geen ritme heb met haar.
weet je ik durf nu ook geen ticket te boeken voor de grote vakantie,ze is dan ongeveer 9/10 maanden heel veel mensen zeggen dan zal het wel over zijn ,
maar zolang ik geen resultaat zie wacht ik het nog even af.
ik heb een zus en haar kindje is 13 weken ze is zo anders echt om jaloers op te zijn zo makkelijk en tevreden.
en dat maakt het soms nog moeilijker dan denk je van waarom heb ik niet zo een kind ,maar ik weet dat elke kind anders is zo die van mij ook …
Ik herken veel in je verhaal en wil je ook graag een hart onder de riem steken. Ik heb het zelf nl ook heel erg moeilijk gehad in het begin om moeder te zijn. Van iedereen hoorde ik altijd dat het een roze wolk is en alleen maar genieten…nou No Way! Ik vond het begin echt heel erg, ik kon er niet van genieten, vond het zo zwaar, bleef ook veel thuis omdat ik er zo tegenop zag om naar buiten te gaan. Stel dat hij wakker wordt en gaat huilen. Als ik dan andere moeders zag dacht ik…jeetje die hebben het wel voor elkaar, die kindjes huilen helemaal niet, waarom gaat het nou alleen bij ons niet goed. En later besef je dat dit onzin is. Veel mensen hebben het zwaar en veel mensen hebben die roze wolk niet gezien hoor.
Dani was ook best een drukke baby, wat bij ons erg heeft geholpen is rust en regelmaat. Wij hebben hem ook ingebakerd. Rust en regelmaat houdt in dat je zorgt voor genoeg rust (dus niet overal naar te gaan met haar of haar maar overal laten slapen). Verder zorgen voor een bepaald ritme. Wakker worden/verschonen/even spelen/voeden/nog even spelen/ na moeheidverschijnselen weer naar bedje. En naar mate de tijd tussen voeden en slapen langer duurt kan je het uitbreiden met op bezoek gaan/boodschappen etc.
Dit betekent dus wel toch nog even gebonden zitten aan huis, maar je zal merken dat je dochter hier wel rustiger van wordt. En wil je toch even lekker de deur uit, dan ga je gewoon een keer. Dochter mee in de wagen (dan kan ze daar slapen als dat lukt). Blijf in het begin een beetje in de buurt van huis, dan ben je ook zo weer thuis als er wat is. Hiermee zal je zelf vertrouwen misschien ook wat stijgen.
En maak ook tijd voor jezelf!!! Heel belangrijk. Als is het maar een uurtje per week. Even alleen aan jezelf denken. Ik weet niet of je een partner hebt, maar maak afspraken met elkaar & je kan ook voor oppas zorgen. Met een beetje pech huilt je dochter bij hun, maar de oppas zal hier heus wel tegen kunnen.
En ik kan je ook vertellen dat het echt alleen maar leuker wordt met een kindje. In heb het zo moeilijk gehad in het begin. Maar ik ben nu zo ontzettend aan het genieten…die roze wolk komt gewoon wat later. Maar hij komt er zeker!!!
Als je ergens mee zit gebruik dit forum ook voor je vragen en onzekerheden. Zo ben ik ook door moeilijke momenten heen gekomen!
Hallo daar!
Ik begrijp je heeeeelemaal, ik had precies hetzelfde. Ik kon echt nergens naartoe. Mijn zoon(inmiddels dus 8,5 mnd) had ook erg veel last van prikkels en was zeer onrustig, kon echt niks. Hij vond zelfs een kinderwagen niks, enige waar hij rustig in lag was een draagzak, maar ook niet urenlang. Als ik even naar mijn zus ging, was ik na een half uur al weer terug, omdat hij aan t huilen was. bijv.
Ik begrijp heel goed, dat je t even hebt gehad, dat had ik ook zooo vaak. Het is mijn 1e kind, ik dacht nog, ‘nou dit moet volgens iedereen zo leuk zijn, maar ik vind er geen zak aan’ en voelde me inderdaad ook altijd schuldig.
Mensen praten altijd zo makkelijk, t zou altijd ergens aan moeten liggen en verholpen kunnen worden, ik heb 6 maanden lang alles geprobeerd, inbakeren, fysio, rust en regelmaat. Ik ben meer dan 6 maanden nergens geweest omdat ik hem niet wilde prikkelen!!! Maar hij was en is nog steeds een wat moeilijkere kind, maar het komt goed, hopelijk duurt t bij jou niet zo lang en is t inderdaad een sprongetje, maar hoe dan ook, je gaat weer genieten van hem.
Dat kan ik nu ook! Ongelooflijk, maar we zitten nu samen op terrasjes te genieten(ik woon in een zonnig land, dus dat scheelt), hij vind t heerlijk. Dat gaan jullie ook doen.
Ik hoop echt, dat t bij jou baby snel over is, maar t is even doorbijten en voor je t weet, doe je leuke dingen met haar.
Je hebt niet zo veel aan mijn berichtje, want ook ik weet nog steeds niet hoe ik t allemaal t beste aan had kunnen pakken, want wij hebben ook nooit echt een ritme kunnen creeeren tot hij wat ouder was, maar ik wilde je even laten weten, dat ik helemaal met je meeleef, omdat ik exact dezelfde heb meegemaakt.
Komt goed, kop op!
XAyse
ik zat te twijfelen of ik mijn verhaal wel hier zou schrijven,
maar ben zo blij dat ik dat wel gedaan heb ,
want niemand in de familie heeft dit meegemaakt waardoor ik gewoon zo weinig tips kreeg ,alleen dat het ooit wel overgaat .
het is toch anders als je andere ouders hoort die het zelfde hebben meegemaakt het geeft toch een ander gevoel van die weten echt hoe het is een huilende kind te hebben .
erg bedankt voor jullie reactie ik kan er echt wat mee. had echt even een dip maar dankzij jullie gaat het wat beter ik denk dat ik het gewoon even moet afwachten en de ritme er goed in moet houden.
en niet te veel moet denken want daar wordt ik helemaal gek van ,gewoon per dag kijken hoe het gaat dan maar een paar weken niet op pad gaan of gewoon in de buurt blijven dat zal ik eerst gaan doen groetjes.
hallo
Ik had helemaal hetzelfde, kon nergens naartoe, wandellen ging niet dan was hij helemaal in paniek, zelfs in de wandelwagen deed ik de puckababy aan (inbakeren).
Als ik een winkel inliep was het huilen tot we thuis waren. Op visite gaan ging ook niet. Ik ben echt tot nu een half jaar thuis moeten blijven. Mijn zoontje had echt regelmaat en rust nodig, hij was zo snel overprikkeld! En indd dan ga je je een kluizenaar voelen, dus meid ik wil je ook even een hart onder de riem steken. Het thuis blijven word echt beloond met een rustig kindje die wel zn ritme uiteindelijk krijgt maar echt zn slaapjes optijd nodig zal hebben. Als het thuis beter gaat dan blijf je graag thuis.
Heel veel liefs Georgina mama van Kevin (6j) en Roan (7mnd)
Hoi, ook ik begrijp dit helemaal. Mijn kleine meid is nu 15 weken en ik was bijna 3 maanden thuisgebleven. Ik werd helemaal naar van dat gehuil. Van het CB kreeg ik te horen dat ze waarschijnlijk te veel prikkels kreeg en dat ik haar veel rust en regelmaat moest geven. Dit heb ik gedaan, en omdat ik alleenstaande moeder ben en dit mijn enig kindje is, is het altijd rustig in mijn huis.
Maar wat bleek. Ze bleek te weinig prikkels te krijgen! Sinds ze 12 weken is gaat ze naar het kinderdagverblijf. Ze was toen compleet verandert in een heel tevreden kind. Maar omdat ik nog steeds geen werk heb kunnen vinden en ze problemen heeft met een afgeplat hoofdje, gaat ze nu maar een paar ochtenden per week. Haar hele ritme is alweer verstoord, waardoor ze nu heel veel wakker is in de nacht. Als ik geluk heb slaap ik 3 uurtjes per nacht. Hier dus ook geen roze wolk…
We moeten gewoon volhouden. Gelukkig groeien ze op.
liefs,
Izzie
hi sana
mijn zoon had dit een paar weken geleden ook hij is nu 14 weken en we hadden nooit problemen maar na zijn prikken bleef hij huilen en huilen ik kreeg hem niet meer stil in bed niet in de box niet bij mij niet lopen werkte idd ook niet en toen heb ik mijn moeder gebelt en gevraagt of ze alsjeblieft op wilde passen. hij is na zijn voeding van 11 uur naar mijn moeder gegaan en die is heel rustig met hem in de weer geweest heeft hem in bad gedaan zijn voeding van 3 uur gegeven en hem weer terug gebracht. ik had dus 4 uurtjes voor mezelf en ben toen helemaal tot rust gekomen en damian heeft nu nergens meer last van. hij voelde gewoon dat ik gespannen was en niet lekker in mijn vel zat waardoor hij zich weer niet lekker voelde en ging huilen waardoor ik me nog rotter ging voelen en zo ging die circel rond. als je er echt niet uit komt probeer dit dan eens. hoop dat het helpt
Hoi,
Als ze snel geprikkeld zijn dan kun je ook proberen in te bakeren. Misschien heeft ze niet genoeg diepe slaap als ze druk is. Huilen is of een teken van honger, pijn of gebrek aan slaap. Als ik het zo lees dan zijn het de eerste twee niet. Je kindje kan wel keurig de uren slapen maar als je niet in een diepe slaap kan komen omdat je niet alles nog hebt verwerkt. Is netzo iets als jezelf niet rustig het bed instapt omdat je het te druk hebt gehad.
Leg haar een ritme op is mijn volgende tip. Bepaal haar dag. Ze heeft duidelijk grenzen nodig en als ze die zelf niet kan handelen / bepalen dan moet jij dat doen.
En begin eerst bij jezelf breng haar toch even weg. Ga zelf op je gemak douchen tutten enzv filmpje erbij iets lekker verwen jezelf. Evt. je andere kinderen ook een dagje ergens na toe.
En begin dan met vaste slaap tijden, eet tijden speeltijden. Leg niet teveel speelgoed bij haar in de buurt. Baker haar in. Geef er zoveel mogelijk rust. Hou het nog even twee drie weken thuis uit. En hou je echt strak aan het plan ook al ligt ze krijsend in bed. vaak zijn ze na een kwartier rustig ( zet een wekker op een kwartier en je zal zien die duurt langer dan je je voelt dat ze huilt en vaak zijn ze binnen dat kwartier stil)
Ik denk ( beetje uit ervaring) dat dit echt kan helpen.
Na die drie weken zou je bijv. s’morgens boodschappen kunnen doen wel op een vaste tijd. Laat haar huilen in die wagen en trek je niets aan van die anderen. Die hebben ook wel eens met een huilend krijsend kind boodschappen gedaan. Wen haar aan dit is wat we gaan doen. Probeer na weer een week of twee een keer bij iemand op bezoek te gaan reis met haar op het tijdstip dat ze wakker is of juist moet slapen afhankelijk van hoelang de reis is. Zorg dat ze daar kan slapen en aan het ritme kan houden en ga ook weer weg in een tijd dat wakker is of moet slapen. Zorg dat ze daar zoveel mogelijk het zelfde ritme heeft. Vraag diegene waar je op bezoek gaat haar niet gelijk te vetroetelen laat haar acclimatiseren.
Dit deden en doen wij ook en het werkt echt het is wel even doorzetten het werkt niet gelijk.
Voor het inbakeren wel even kijken of ze geen kiss syndroom is. Osteopaat kan dat zo zien/ voelen.
heel veel succes en ik weet wat je door maakt. Denk aan jezelf zij voelt ook jou verveling en stress aan.
groetjes
lon106