Ik voel me zo rot!

#1

Hoi iedereen,

Misschien ben ik hier helemaal verkeerd om het hierop te schrijven maar ik moet dit echt kwijt want ik ben er overstuur van.

Toen ik zwanger was zeiden al mijn collega’s: We komen echt zo snel mogelijk langs als je bent bevallen!
Nadat ik was bevallen ben ik opgebeld hoe het ging en alles en er werd gezegd we komen snel langs.
Nadat mijn dochter 6 weken was is alleen mijn teamleidster en 1 collega langsgeweest.
De rest zou nog contact opnemen.

Vandaag werd ik gebeld voor mijn rooster en dat ik a.s maandag weer moet beginnen.

Ik ben hierna vreselijk overstuur geraakt en zo boos! Waarom heeft niemand meer contact met mij gezocht?
In de tussentijd wel af en toe een collega die zei: Ik heb het zo druk maar we bellen snel.

Ik heb mijn vriend gebeld en die heeft gezegd: Hun zijn degene die zich rot moeten voelen en niet jij!
Natuurlijk heeft hij daar gelijk in maar ik denk dat iedere vrouw dit toch heeft?

Wat moet ik doen? Mijn collega’s waar ik een goede band mee heb/had(dacht ik!!) er mee confronteren of doen alsof mijn neus bloed?
Ik weet nu al dat als er een discussie komt, ik overstuur raak. Ik ben al van mijn eigen erg emotioneel en nu helemaal omdat ik al mijn dochter te oppas moet brengen.

Kan iemand me helpen? Dank je wel!

#2

Hoi zonnetje1983,

Ik heb exact hetzelfde meegemaakt, met mijn zogenaamde “beste” vriendinnen en met collega’s. Dit gebeurde al tijdens mijn zwangerschap. Ik was 19 en dat was natuurlijk uit den boze. Ik voelde me er erg rot door, want ik had nu alleen nog maar mijn zus en een tante (mijn moeder is al 20 jaar overleden).
Dat is nu 8 jaar geleden. Inmiddels heb ik een tweede van 3 jaar. Tot op de dag van vandaag heb ik geen contact met ze.

Bij mijn tweede zwangerschap waren mijn collega’s zeer attent, maar ook na de bevalling heb ik maar 1 collega over de vloer gehad. Helaas ben ik er nog steeds niet achter waarom ze dit doen. Ik ben er nog steeds erg verdrietig over… ook omdat ik nog niet echt nieuwe vrienden heb kunnen maken. Tja op het werk wel, maar deze hebben me ook laten stikken…

#3

Hier had ik een beetje hetzelfde. Niemand kwam me zelfs van het vliegveld halen, alleen m’n mannetje. Het is teleurstellend, maar aan de andere kant realiseerde ik me dat iedereen het druk heeft, en tegenwoordig heeft niemand meer veel tijd voor anderen. Dus…ik heb gewoon m’n baby meegenomen naar het werk op een middag. Lekker showen, en de collega’s vonden het prachtig!
Ik weet niet of dat bij jou kan, maar misschien is het een idee. Of misschien moet je ze zelf uitnodigen en een afspraak maken?
Het werkt niet prettig als je iets tegen je collega’s hebt.
Veel sterkte ermee!
Groetjes, Daniella

Lilypie 2nd Birthday Ticker

#4

Ik kan me goed voorstellen dat je heel erg boos en verdrietig bent. Je denkt een goede band met ze te hebben, maar daar blijkt nu niet veel van. Ik zou in jouw geval ook heel triest zijn geworden en bij terugkomst op het werk zou ik dat hebben gezegd tegen m’n collega’s. Niet beschuldigend, maar meer zo van: “Ik snap dat jullie het misschien druk hadden, maar ik vind het heel jammer dat niemand is langs geweest op kraambezoek (vooral omdat er werd gezegd dat jullie een afspraak hiervoor zouden maken).” Punt. En dan maar zien hoe ze reageren. Misschien wordt er alsnog iets gepland, misschien niet. In het laatste geval zou ik het proberen los te laten (uiteindelijk zijn het ‘maar’ collega’s, als het familie of goede vriendinnen waren geweest was het nóg erger geweest moet je maar denken). Werken terwijl je baalt van je collega’s is ook niet leuk tenslotte.

Sterkte en succes!

Groetjes!

Lilypie Tweede Ticker

#5

Dat is inderdaad niet leuk als ze zo met je omgaan. Denk dat je het beste tegen jezelf kunt zeggen dat ze er maar in moeten stikken!

Het is jouw leven en dat moet je niet door zo’n geval laten vergallen, ookal is het maar een moment. Het is wel rot dat ze eerst tegen je zeggen dat ze wel komen en dan niet op komen dagen. Dat zegt meer over hen dan over jouw! Hou de eer bij jezelf en maak maar in gedachten een lange neus.

Jij hebt er een mooi wonder bij en dat maakt heel veel goed. Al kan ik mij heeeeeel goed inleven dat je ertegen op ziet je kindje voor het eerst naar de oppas te brengen! Dat heb ik ook heel erg gevonden met Anna. Heb heel wat traantjes moeten laten en vind het nog steeds niet JIPPIE om haar weg te brengen, al vind Anna het geweldig op het kdv!

Wees ervan overtuigd dat het na verloop van tijd wel beter gaat!

#6

Ik weet dat de meiden op mijn werk het druk hebben dus daar heb ik me niet druk om gemaakt. Wel kwetste het me dat 1 vriendin en mijn familie (oom, tantes en neven en nichten) niks lieten horen. Maar nu denk ik hun gemis niet het mijne. Maar ik zou wel proberen met je collega’s te praten. Je ziet hun meestal meer dan je partner (in mijn geval wel) en ik ga wel graag met ze door 1 deur.

Alleen zeg je ik werd vandaag gebeld voor mijn rooster dat ik maandag moet beginnen. Ik neem aan dat je toch een eindtijd aan je verlof hebt zitten? Is dit verkort of had je gedacht/ gehoopt dat het anders zou lopen??

Groetjes,

Michèle

#7

ook ik herken het verhaal niet met collega’s want ik werkte toen al niet meer.
maar Mijn “beste” vriendin waar ik 7 jaar al zo goed mee bevriend was liet ineens niks meer van zich horen (en ze wilde nog wel graag pee-tante worden:S)
een andere “vriendin” ging uit elkaar met dr vriend omdat ze zelf was vreemdgegaan. die vriend was ook een vriend van mij en ik meost maar mn mond houden omdat anders haar “minnaar” gek zou worden en ik wist wat voor persoon het was dus durfde er niks over te zeggen ivm zwangerschap. door alle stress waar ze mij mee opzadelde en voor hem verzweeg…is hij achter gekomen…gevolg 1.5 mnd voor de bevalling gaf ze mij de schuld dat ik alles wist en kreeg hij een hartinfarct.
hij was kwaad op mij en haar hoefde ik niet meer te zien maar ze bleef liegen over mij dat ik meer wist dan ik zei (wat niet zo is anders had ik het allang tegen hem verteld zo’n vies spelletje wat zij speelde was niet normaal)
door alle stress en dat ik me zo rot voelde werd ik opgenomen in eht ziekenhuis omdat er vruchtwater ging lopen wat dus echt NIET de bedoeling was.
ik kreeg onwijze buikpijn en werd een tijd aan de aparatuur gelegd.
nouja gelukkig is het uiteindelijk goed gekomen met mij en met rico en ook met die vriend. hun zijn nog steeds uit elkaar met fikse ruzie (hebben een dochter van 18 samen) en die vriend is er achter gekomen dat ze alles gelogen had en dat ik dus alleen maar mezelf en rico in bescherming wilde nemen.
en omdat ik wist dat hij hart problemen had durfde ik het ook niet te zeggen omdat ik bang was dat hij het dus weer aan zijn hart kreeg…
nouja ik weet dus hoe het voelt om de mensen te verliezen die je in principe echt dierbaar zijn en vooral na zo’n bevalling.
die zogenaamde “beste vriendin” belde pas toen rico 3 mnd oud was met het verwijt: jij liet 'n week voor je bevalling niets weten toen ik niet lekker in mn vel zat" (nee ik lag in het ziekenhuis en had al genoeg aan mn hoofd!) egoistisch dus van haar. en ja nu is het voor mijn gevoel toch al “kapot” en heb ingezien dat de vrienden die je nu hebt dat dat het belangrijkste is…wat zeg ik…je gezin! alhoewel het niet wegneemt dat je je klote voelt hierdoor.
hopelijk voel je je snel beter…weet verder niet wat je kunt doen, ik zou zelf gewoon misselijk doen als ze wat zeggen en laat ze zelf maar uitzoeken waarom je zo doet. een excuus vind ik niet eens op zijn plaats. maargoed iedereen is anders.
sterkte(K)

Lilypie Eerste Verjaardag PicLilypie Eerste Verjaardag Ticker

#8

Wat is dat toch met die vriendschappen. Mijn vriendin liet me ook zitten, en nu krijg ik te horen ik durfde niet omdat jij zei dat ik alleen kwam met problemen en toen ik problemen had was ik bang dat je zou zeggen zie je wel. Ze snapt niet dat ik bedoel dat alles alleen maar om haar problemen draaide. Maar ja ik heb het nu gedaan want ik had haar ook kunnen bellen waarom ik niks liet horen. Ik vind het gezegend.

Groetjes,

Michèle

#9

Hier ook zoiets meegemaakt hoor.

Mijn manager en een collega kwam na een week of 3 en de rest kwam op vrijdag en ik moets toen die dinsdag erna weer beginnen.

Is niet leuk maar ik zou me er niet te druk over maken hoor. Ik begrijp het wel maar ook zij zullen het vervelend vinden. Ik hoor nu nog steeds dat het eigenlijk niet echt netjes van hun was dat ze zo laat kwamen dus het zit hun ook niet lekker.

Inmiddels is een andere collega bevallen en we proberen om een afspraak te plannen om met zijn allen langs te gaan. Dat is bijna niet in te plannen met z’n allen. Dan kan de een weer niet en dan de ander niet.

Nu gaan er in ieder geval 4 volgende week en moet de rest maar kijken.

Ik ga in ieder geval.

Bianca

#10

Nou jullie raden het nooit, ze komen a.s zondag op visite. Wat een wonder,
Nee ik wist in welke week ik moest beginnen maar omdat ik onregelmatig werk was het nog niet bekend:S Heel raar maarja.
Ik vind het alsnog belachelijk dat ze nu pas komen hoor.

Iedereen bedankt!

#11

Ach beter laat dan nooit en misschien vraagt het warom wat makkelijker in je eigen omgeving.

mijn familie is nog steeds niet geweest en waarschijnlijk zien ze haar nooit want alleen mijn opa leeft nog en als hij overlijd als ze nog heel jong is gaat ze echt niet mee.

Groetjes,

Michèle

#12

Nou, gelukkig heeft het zichzelf opgelost!

Het scheelt natuurlijk ook wat voor een band je hebt met je collega’s. Ik werk met allemaal mensen van middelbare leeftijd en vooral mannen! Er wilde veel mensen komen, was zelfs sprake van dat er twee groepen van 10 zouden komen, omdat ik niet ineens 20 man over de vloer wilde! Puntje bij paaltje was het erg moeilijk om een afspraak te maken en zijn ze denk ik na 2 maanden langs geweest, met 7 man!

Ik vond het wel best, wilde ze ook niet veel eerder zien eigenlijk, maar waardeerde het wel erg dat ze geweest waren. later op velerlei verzoek Nora nog is meegenomen naar het werk, nou, ik ben nog nooit zo populair geweest!

Ik denk dat veel mensen niet helemaal weten hoe ze moeten reageren en wanneer een moeder er nou aan toe is bezoek te ontvangen. Achteraf gezien had ik moeite met al het bezoek de eerste twee weken, afgezien van directe familie. Was gewoon nog te moe en ik moest zo wennen, snel gestresst. Na twee weken had ik het ritme, en was ik klaar om per dag 1 of bezoekjes te krijgen. Als bezoek probeer je daar vaak ook rekening mee te houden.

Maar veel plezier zondag, genier er maar gewoon van! Je kunt altijd nog even melden van: ik was al bang dat jullie niet meer zouden komen ofzo.

Lilypie - Personal pictureLilypie