Ik voel me schuldig

#1

toen ik in februari 2003 zwanger was, had ik het erg moeilijk.Mijn oma lag op sterven, de oma waar alleen ik contact mee had, mijn ouders en broers niet dus kon ik er ook niet met hun over praten.Ik voelde heel sterk dat ik haar moest verzorgen alleen ik kon dat voor mijn gevoel.Dit betekende dat ik letterlijk dag en nacht bij haar was, ik sliep nauwelijks, ik at nauwelijks en zorgde niet echt goed voor mezelf.In mei overleed mijn oma en ik was gebroken lichamelijk en geestelijk, ik kreeg hevige bekkenklachten met als gevolg dat ik niets meer kon.Ik kon niet meer lopen en alleen nog maar huilen om mijn oma.Mijn manager van werk zei toen tegen mij “als je zo blijft huilen, zal je baby ook veel huilen dus ik zou maar ophouden als ik jou was”.Hier was ik erg boos om maar schonk er verder geen aandacht aan.In november ben ik bevallen en toen bleek inderdaad dat sam veel huilde en veel ziek was en nu kan ik de woorden van mijn manager niet uit mijn hoofd zetten, zou het dan mijn schuld zijn???!!!Verstandelijk weet ik beter maar gevoelsmatig voel ik me schuldig

karin

#2

Hoi Karin,

Ik heb het erg met je te doen. Er is veel met gebeurd zo in het begin van je zwangerschap. Het is denk ik niet gek dat als je niet zoveel meer kan ivm je bekkenklachten je zoveel moet huilen om je oma. Je kan dan zelf een heel stuk minder ook voor afleiding zorgen nl. Over de woorden van je manager kan ik me ook alleen maar heel boos maken ! Het is denk ik logisch dat je kleine Sam veel huilde omdat ie immers ook blijkbaar veel ziek was. Wij klagen en zeuren ook als we ziek zijn en dat kunnen die kleintjes tuurlijk nog niet( zoals je wel weet is het hun enigste manier om aan te geven dat er iets niet lekker is ).
Al met al denk ik dat het echt niet je schuld is en hoop dat je er wat aan hebt dat ik dit tegen je zeg. Ook al weet je dit verstandelijk wel, is het misschien toch wel fijn als iemand anders het tegen je zegt.

Groetjesmama van Evianne 03-04-2003

#3

Hoi Karin,

Waarschijnlijk had Sam dat ook gedaan als je al die ellende niet had meegemaakt en dus ook niet had gehuild.
Trek je de onzin van je manager niet aan.
Klinkt als een manager die maar iets gezegd heeft omdat hij niet weet wat hij met een huilende vrouw aan moet.
Voel je daar nu niet direct schuldig over. Wat voor een ander natuurlijk makkelijk praten is.
Maar laat je niet al te veel nonsens aanpraten.
Je zegt dat Sam heel veel ziek was, dus is het logisch dat je kindje dan ook veel huilt.

Sterkte.

Groetjes Mim

Gewijzigd door - mimpie op 28 Jul 2004 16:20:12

#4

Hoi Karin,

Nou, alles wat ik erover wou zeggen is al gezegd net
Ik sluit mij dus aan bij wat Mim en Astrid zeggen.

Enne…laat je niet kisten hoor!
Lekker genieten van het feit dat het eindelijk wat beter gaat met jullie manneke!

Groetjes, mamma van Stephan

#5

Ik zou ook in de herhaling vallen, want ik sluit me ook bij Mirjam, Astrid en Bianca aan.

Het is verschrikkelijk dat je zo’n schuldgevoel hebt door zo’n onredelijke baas.

Er is niks wetenschappelijks bewezen over wat een kind een huilbaby maakt. Je schrijft dat Sam ook vaak ziek was (hopelijk nu niet meer?) en dan zal ie zich ook wel niet prettig voelen en dat kunnen ze alleen maar uiten door te huilen.

Zo te horen ben je een zorgzame en verantwoordelijke vrouw en je zult zeker een goede moeder voor Sam zijn!

Groetjes Carola, moeder van Jens 20.03.2001 en Mats 08.02.2003

#6

Ha Karin,

ik kan me wel een beetje vinden in je verhaal, in ieder geval dat je je schuldig voelt.
Toen ik inverwachting was van Lisa tot 2 maanden na haar geboorte zaten zij midden in een verhuizing. Wij kregen 5 dagen na haar geboorte de sleutel van ons nieuwe huis. Ik voelde mij ook erg schuldig over het feit dat Lisa (en achteraf ook ik) geen leuke kraamtijd heeft gehad. Ik heb daar veel met mijn man over gepraat. Lisa heeft er wel degelijk iets van meekregen, van dat verhuizen. Ze is heel aanhankelijk, wil altijd bij ons zijn. Zoekt veel geborgenheid. Nu krijgt ze dat bij ons ook erg veel.
Het schuldgevoel zit er bij mij nog wel, maar veel minder. Want als Lisa uit zichzelf zegt; mamma lief, dan weet ik dat het wel goed zit.

Heeft veel sterkte Karin en wat de andere dames ook al schreven; je komt over als een lieve zorgzame moeder, dus blijf dat. Pieker niet teveel en blijf je kind veel liefde geven!

Groetjes van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02) & van uk nummer 2 (02-12-'04 uitgerekend).

#7

Wij zaten tijdens de mijn zwangerschap nog met de verbouwing. We woonden nog boven waar 1 badkamer was en voor de rest nog geen kamers. We wilden voor de geboorte nog naar beneden verhuizen zodat boven alleen was om te slapen. ( zoals normaal dus ) Zo kwam het dus dat ik in mijn zwangerschap nog zelf met Daan heb staan stucken. En we hebben de houten vloer twee weken voordat Evianne geboren werd nog net erin gekregen zodat we dan eindelijk gewoon beneden konden wonen. ( Met de vloer hebben we wel hulp gahad ) Ik vond het wel zwaar hoor zeker gekombineerd met een baan in de horeca. God zijn dank heb ik toffe werkgevers ( is ook wel familie )en toffe vrienden die ons geholpen hebben. Ik heb gekukkig wel een lekkere kraamtijd gehad. Evianne is ook bijzonder op ons gericht. Ze wil voortdurend bij ons zijn en zoekt ook veel geborgenheid. Ook hier is dat ruimschoots aanwezig.
Mijn vader is vorig jaar overleden aan alceholisme. ( Ik had zelf al jaren geen contact meer met hem en ook nooit meer gehad )Maar mijn zusje was toen bijn uitgerekend, ik weet dat zei het daar ook erg moeilijk mee heeft gehad en nog steeds heeft. Ik praat er wel over met haar. Ook zei heeft erg veel voor hem gedaan en dat terwijl ze al een kleintje rond had lopen van 2 jaar.
Justin is in November geboren en een erg vrolijk en makkelijk ventje waar ze met recht natuurlijk trots op mogen zijn. De eerste tijd heeft ze het erg moeilijk gehad zo met het geluk van zo`n gezond mannetje en het verdriet van haar verlies. Nu inmiddels liggen die twee dingen niet meer meteen zo naast elkaar. Desondanks blijft natuurlijk wel het geluk, maar ook nog het verdriet.

Groetjesmama van Evianne 03-04-2003

#8

Wat een flauwekul zeg van je manager.
Erg prettig om iemand zo te steunen (niet dus).
Ikzelf heb een erg rustige zwangerschap gehad, desalniettemin was Nils een huilbaby. Zo zie je maar dat 't er niets, maar dan ook niet mee te maken heeft.

Geniet lekker van je kleine.

#9

Ik heb met jordy zeker geen fijne zwangerschap gehad, net mijn broer, verloren, mijn oma, 3 maanden voor ik van jordy zwanger werd een 4de miskraam gehad, en toen ik 12 weken zwanger was van jordy overleed mijn moeder… en sorry ik heb verschrikkelijk gehuild, zelfs heel erg depressief geweest, mijn kindje huilt nooit, is altijd vrolijk en verschrikkelijk ondernemend… nee dit is echt jouw schuld niet… waarschijnlijk heeft hij gewoon een moeilijk begin en wedden! hij maakt straks alles goed!!!
Tries

Liefs Tries

#10

ik moet eerlijk zeggen dat ik ook even dacht…oh zal daarom allessandro ook zo huilerig zijn? ik heb namelijk tijdens mijn zwangerschap ook een nare tijd achter de rug en dus ook veel gehuild. maar gelukkig lees ik ook jullie reacties en ben eigenlijk wel opgelucht nu

maureen~~~~~~~~maureen