Pffff, alweer zo’n grijze druildag. Ik ben het onderhand beu! Vanochtend ben ik met Eva gaan zwemmen, nu is ze alweer wakker na een uur slapen. Ik weet onderhand echt niet meer wat ik de hele dag moet doen. Ik ga hier een beetje naar de doodsaaie buurtwinkel, of we gaan even lopen. Maar met dit weer word je daar ook niet blij van. Ik ben altijd blij als ik even met haar kan zwemmen, om de tijd te doden. In de zomer is het veel leuker om samen iets te gaan doen. Nu heb ik zelf ook nergens echt veel zin in. Wil ik een keer lekker even lezen, wordt Eva belachelijk vroeg wakker. Daar baalde ik best wel van, omdat we nu dus wéér een saaie lange middag voor de boeg hebben, waarin we maar wéér naar die winkel op de hoek gaan. Er is hier in de omgeving geen bal te beleven, de dagen zijn echt saai. Thuis, in het vorige huis, verveelde ik me nooit zo! Soms denk ik weleens: ‘Waarom verveel ik me mét kindje vaak meer dan zonder kindje?’ Begrijp me niet verkeerd he, jullie kennen me natuurlijk langer dan vandaag en weten dat ik dol ben op Eef, maar ik bedoel: soms vind ik moeder-zijn ook best saai als het regent en koud is. Ik weet dat ik niet de enige ben die zich af en toe stierlijk verveelt, maar ik heb er soms toch wel last van. De zon moet maar gauw komen, dan kunnen Eva en ik lekker erop uit (in onze nieuwe buurt!) of gaan fietsen. Lekker spelen in de tuin. DAT zijn dingen die ik leuk vind! En zij ook. Nu zitten we ook maar samen in de flat. Donderdag ben ik de hele dag alleen met Eva, want papa is in het buitenland en ik zie best een beetje op tegen zo’n lange binnen-zit-dag. Papa heeft er ook soms last van, hier in de flat, dus het zal de troosteloze omgeving wel zijn…Maar ik voel me soms ook wel schuldig omdat ik zo denk, terwijl Eva nu lekker muziek aan het maken is op de nep-piano en ze zit te kletsen. Het is een lief kindje natuurlijk en ik wil dus niet zo denken, alsof ik het niet leuk vind met háár. Begrijpen jullie het een beetje?
Groetjes Rainbow, trotse mama
