Ik voel me best een beetje een domme mama…Vanmiddag ging ik met Eva naar Prenatal, voor nieuwe schaaltjes van de Teletubbies. We gaan dan naar het warenhuis. Ik had Eva los in de buggy gezet, in de Lodger Bunker. Ik dacht dat ze wel zou blijven zitten, dat doet ze altijd. Normaal gesp ik haar vast, maar nu dacht ik snel weg te zijn. Maar ik werd richting kleertjes gezogen en dat duurde mevrouw te lang. Ze wierp zich naar voren en tuimelde zo de wagen uit! Ze dacht: ‘Ik ben los!’ en krabbelde omhoog, om de hele zaak door te rennen. Ik hield haar wel in de gaten en zag haar steeds lopen. Bij het speelgoed trok ze van alles uit het rek, gooide het op de grond en liep vrolijk weg. Dus ik laat mijn buggy met tas achter en ren naar haar toe om alles op te ruimen. Ik moest haar steeds terugroepen.
Even later zag ik haar bij de speelgoedhoek met een jongetje. Ik keek even naar de maat van een broekje en opeens hoorde ik, echt 3 seconden later: ‘Oh, er zit een meisje op de trap. Dadelijk valt ze eraf!’ Ik kijk op en ja hoor…ik zie nog net hoe een man Eva (in haar hertenjas) van de trap af tilt. Ik voelde me zo enorm SLECHT. Gelukkig zag die man haar wel! Ze had zo kunnen vallen! Ik bedankte de man en zei dat ik beter op had moeten letten. Ik moest Eva daarna wild schoppend in de buggy wurmen, wat me ook al wat blikken opleverde. Ik voelde me echt een slechte moeder op dat moment! Gelukkig gaf Eva me thuis een dikke knuffel, wat veel goed maakte. Maar voortaan let ik beter op, op mijn tas én vooral op mijn mopje!
Groetjes Rainbow, trotse mama
