Ik niet mag klagen en het toch doe

[mini-boy]

Zoveel mensen die met mij willen ruilen omdat wij ons 2e kindje verwachten … maar het is zó erg zwaar. De misselijkheid blijft aanhouden… daar wordt ik soms heel moedeloos/verdrietig van. Mijn bandenpijn is ook veel erger dan bij Jurian was. De arts dacht dat ik een blinde darm ontsteking had maar na onderzoek bleek dit echt de bandenpijn te zijn. Ook begint sinds deze week mijn bekken op te spelen… rechter kant alleen. Kan soms geen stap zetten en 5 minuten later weer gewoon lopen …

Iemand tips hoe ik met dit alles om moet / kan gaan? Mijn werkgever heeft me volledig in de ziektewet gezet … met daarbij 3 uur therapeutisch werken, per dienst. Dit geeft wel wat rust maar ik had het zo graag langer vol gehouden. Tuurlijk begrijp ik dat het kindje belangrijker is en dat het nu zwaarder is met Jurian om me heen… maar nog 3,5 maand … dat duurt zolang als je elke dag beroerd ben …

Sorry voor mijn klaagzang… we komen er wel!!!

[Mriek]

Ach lieffie, logisch dat het zwaar is. En dat mag je heus wel uiten hoor, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn (ook al is het eindresultaat natuurlijk achteraf alles wel waard). Ik heb geen tips voor je, want heb het nooit zo bij de hand gehad. Misschien fysio?

Sterkte!

Groetjes,
M

[Sandra1980]

Natuurlijk mag je hier ook klagen. Ook al zijn er mensen waaronder ikzelf die heeeeel graag weer zwanger willen zijn. Dat neemt niet weg dat het soms gewoon ontzettend zwaar is en dat je dat ook van je af mag schrijven.

Ik heb helaas zelf geen tips voor je. Ik was bij mijn zwangerschap van Tim tot 4 maanden misselijk en daarna niet meer. Ook bij mijn laatste miskraam was ik 24 uur per dag misselijk, dus ik begrijp heel goed hoe je je voelt.

Wel heel fijn dat je nu volledig in de ziektewet zit. Dit zal je in ieder geval meer rust geven. Hoe graag je ook wilt werken, geef er echt aan toe dat dit even niet gaat. Probeer echt je rust te vinden en eraan toe te geven dat je niet alles kunt. Dit zal jezelf meer rust geven dan dat je telkens gaat malen dat je liever meer doet.

Lieverd heel veel sterkte en schrijf het van je af als je er even doorheen zit. En voel je niet schuldig, want we weten dat je het er allemaal voor over hebt.

Groetjes,
Sandra

[Liske]

Hartstikke logisch dat je het soms helemaal zat ben om zo beroerd te zijn!

Ik was laatst 1 dag misselijk en dacht terug aan de 12 weken fulltime misselijk in mn zwangerschap en had er ook even helemaal geen zin in om dat nog een keer mee te maken. Jij loopt alweer nóg langer met die klachten, nu komt ook je bekken erbij én je hebt je kleine man al rondlopen die ook aandacht en zorg nodig heeft. Dus het lijkt mij helemaal niet raar dat je even klaagt!

Echt tips heb ik ook niet. Ja, rustig aan doen en heel duidelijk je grenzen bewaken. De misselijkheid is geloof ik niet veel aan te doen, in elk geval niet meer dan je allemaal al geprobeerd hebt. Ik weet dat ik er op een gegevan moment wel aan gewend raakte en het als minder heftig ervaarde dan de eerste weken. Ik werd ook echt moedeloos van iedereen die zei: tja, even doorzetten, hoort er nou eenmaal bij. Helaas weet ik zelf niet veel zinnigers te zeggen dan dat…

Sterkte meid!

liefs

[Michele1]

Kun je tegen de bandenpijn geen buikband dragen en dan niet zo’n sierding maar echt een band die je buik wat optilt en de ‘last’ wat verlicht??? Ze zijn bij de prenatal verkrijgbaar. En de rest tja fysio?? en verder weet ik het echt niet. Ik was ook maar 12 weken misselijk meer niet.

Groetjes,

Michèle

[miremady]

Tuurlijk mag je zeuren en klagen, hallo je bent ook maar een mens. Voor je bekken kun je fysio volgen en je hebt ook bekkenbanden.
Wat de precieze oefeningen zijn tijdens je zwangerschap weet ik niet want ik kreeg het bij Madelon pas na de bevalling. Daarom fysio dus.
Bij Dylano kon ik het alleen af met een bekkenband. Heb er nu weer meer last van als tijdens de zwangerschap.

Probeer te denken dat je over de helft bent (is zo makkelijk gezegd).

Dikke knuf van deze kant.

Liefs Michelle

[christa_mama_van_ja1]

Tuurlijk mag je klagen, het is niet niks om iedere dag misselijk te zijn. Mensen onderschatten dat maar het is echt naar!
En je bent dankbaar en blij voor de kleine die op komst is ,maar dat neemt niet weg dat je ook wel eens even moeilijke momenten hebt hoor. Voel je daar niet schuldig over…
Het duurt idd nog even voor de baby komt maar probeer maar te denken dat je er nog nooit ZO dicht bij bent geweest!
Sterkte meid!

[mama_snoekie]

Ik herken het allemaal wel van de zwangerschap van Jessey, alleen was ik alleen de ochtenden misselijk en moest ik overgeven, tot 2 dagen na de bevalling!
Bandenpijn en bekkenpijn had ik ook heel erg, en ik ben ook eerst halve dagen gaan werken, en later ook maar helemaal de ziektewet in gegaan, want rust was bij mij eigenlijk het enige wat een beetje hielp. Lichamelijk dan, want in mijn hoofd werd ik knettergek van het bankhangen! Ik kon de laatste 3 maanden helemaal niks meer van de pijn en harde buiken…
Ik weet niet of fysiotherapie zou helpen, ik heb het niet geprobeerd omdat ik vanwege de vele harde buiken en vroegtijdige weeen toch al niks meer mocht doen.

Ik wens je heel veel sterkte en neem echt ej rust! Zwanger zijn is nou eenmaal heel zwaar, dus je mag best klagen hoor!

[lalala]

Klaag er maar op los hoor meid!
Nee, serieus, jij moet er elke dag mee lopen, wij niet. Ik heb dus geen idee hoe zwaar het is. Maar leef wel met je mee.

Het is fijn dat dit alles gelukkig naar iets leuks loopt, maar ik kan me voorstellen dat het LANG duurt!

Ik zou ook vragen naar fysio therapie, en die band klinkt ook als de moeite waard om naar op zoek te gaan.
Zelf heb ik 1 week plat gelegen van de rugpijn, en kan me voorstellen dat je dat echt niet wil!
Liefs, Anne

[Mriek]

Mini-boy, ik heb nog wel zo’n speciale ondersteunende band liggen die Michèle bedoelt. In twee maten. Mail me ff als je interesse hebt.

Groetjes,
M

[kringeldingetje]

Ik heb zo’n bandbroek gehad. Een soort van onderbroek met versteviging erin. Dit werkte bij mij goed. Het koste wel wat, maar het hielp wel.

Groetjes Natasja

[Rainbow]

Meid, ik snap helemaal dat je het af en toe even niet ziet zitten. Ik dacht dat de misselijkheid wel wat beter ging…niet dus? Ik hoorde je er niet meer zo veel over…Erg akelig dat het zo lang duurt. Zelf heb ik met Eva en nu ook nergens last van, maar ik vond het al akelig als ik maar een béétje een wee gevoel had. Laat staan hoe jij je moet voelen! Mensen denken er inderdaad vaak erg licht over en zeggen dat het erbij hoort, maar het is een ramp! En dan ook nog je bandenpijn. Ik heb met Eva een paar dagen gehad dat ik opeens totaal niet meer kon lopen van de pijn, zo rond week 28. Geen idee hoe het kwam. Toen was ik bij een pretecho en zei ik dat tegen die man. Hij heeft Eva toen weggedrukt en sindsdien heb ik het nooit meer gehad. Het was zo pijnlijk! Die banden ken ik zelf niet, maar als Mriek er nog eentje heeft liggen, zou ik die proberen. Hartstikke fijn toch als die zou helpen? Je houdt het wel vol, we slepen je erdoor hoor! Sterkte!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[Michele1]

@ Rainbow, hebben ze Eva ook moeten wegduwen?? Ik had geen bandenpijn, maar bij mij lag ze tegen mijn blaas aan en gezien ik daar een litteken in heb is Morgan ook een beetje aan de kant geschoven.

Groetjes,

Michèle

[Saro]

Meid, tuurlijk is het zwaar en tuurlijk mag je daar even over “klagen”. Het is ook absoluut geen makkelijk zwangerschap die je hebt & dan ook nog een kleintje rond hebben lopen…pfff kan me zo goed voorstellen dat je het af en toe dan helemaal klaar mee bent.
Een aantal vriendinnen om mij heen zijn ook zwanger van een 2de en ook van hun hoor ik dat het gewoon een stuk zwaarder is. Het lijkt wel of je de zwangerschap er “even” bij moet doen naast het verzorgen van je gezin/werken etc. Dat is bij een eerste wel heel anders. Dan draait alles om de zwangerschap.
En als je dan ook nog continu misselijk bent en pijn hebt…
Helemaal terecht dat je af en toe even je hart wil luchten en dan is dit oa de ideale plek toch…
Dikke knuffel meid!!!

[Rainbow]

@Michele: ja, ze lag op een zenuw ofzo? Van het een op het andere moment kon ik niet meer lopen van de pijn. Ik ging echt kapot! Ik dacht toen: is dit bandenpijn? Ik moest toen nog 12-14 weken! Die man van de echo duwde gewoon tegen Eef en toen ‘zwom’ ze als het ware weg. Over! Het lijkt me inderdaad ook niet fijn als je baby op de blaas ligt. Dan moest je zeker ook constant plassen?

Groetjes Rainbow, trotse mama