geschrokken ben…
Ik haalde Noah uit bed, en heb het traphekje niet dicht gedaan (doe ik eigenlijk nooit.) want Noah wacht altijd op me zodat ik hem naar beneden kan tillen.
Maar ik leg nog even zn speentjes terug in bed, en op t moment dat ik zn kamer kom uit lopen, Kon ik hem niet meer grijpen en schuift hij met zn billen naar beneden (aan de smalle kant nog wel) en BATS BOEM… meneer kukkelt 14 treden omlaag… ik zag hem rollen… Ik er achteraan schreeuwend NOAH NEEEEEEEEEEEEEE!! En daar zag hij op de grond… huilend!!! Gelukkig!!
Papa wist niet hoe snel hij Joël weg moest zetten om naar de gang te komen…
echt… ik heb het nu gewoon koud van de angst nog! en t is al een uur geleden…
Noah heeft er (wonderbaarlijk) niets aan over gehouden, en is goed te pas. Wel een beetje een bult of zn hoofd, maar daar zit haar op dus daar zie je niets van… Maar wat een schrik zeg!!
Pfffffffffff… Nu hebben we beiden een lesje geleerd… --> Ik moet ALTIJD het traphekje dicht doen en Noah --> Nooit meer alleen de trap af!
Straks moeten we naar `t CB, ik zal het daar ook even aangeven, en we houden hem vandaag nog even goed in de gaten.
Zal ik hem vanavond als wij naar bed gaan, nog even wakker maken? Ivm eventuele hersenschudding???
Liefs, Melanie