san , ik ben net thuis en zie en lees het kaartje…
de zin
"opnieuw dat heerlijke gevoel van blij,trots en heel gelukkig zijn!
dat dat is zoooo mooooooooooooi verwoord! geniet en wees gelukkig straalt dat uit
groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!
“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”
Wat een mooi geboortekaartje Sandra, het heeft duidelijk zo moeten zijn dat jullie eerdere keuzes niets werden. Want deze is toch wel heel erg mooi!
Groetjes,
M
Heerlijk dat jullie weer thuis zijn, wat zal je blij zijn!
En wat een prachtig ventje… daar smelt je toch gewoon helemaal bij weg…
Lekker genieten en hopelijk gaat het met jullie allemaal weer redelijk goed na alle heftigheid en hectiek. Heel veel geluk met z’n viertjes!
Liefs Carolien.
fijn dat jullie al thuis zijn zeg. Goed teken. Ik hoop dat jullie lekker met z’n vieren kunnen gaan genieten na de hektiek van de afgelopen dagen. Hoe reageert tim op z’n broertje. Wat is het trouwens een lieve schat om te zien. Geweldig mutsje. Nou ja we horen de verhalen vast nog wel, rust eerst maar lekker uit en laat je lekker verwennen. Je hebt het verdiend.
groetjes ramona
wat heerlijk dat jullie al naar huis konden.
nogmaals van harte gefeliciteerd met Daan!
wat een heerlijk mannetje, echt prachtig.
liefs,
Rinske
Hier kwamen ze met een tnt bus aan … ik denk huh … toch niks besteld. Je raad het nooit: het was de kaart van Daan! En ik woon echt midden in het dorp dus de tnt bus beetje overbodig denk … Maar super leuk kaartje meis!!!
quote:Nou inderdaad, daar sluit ik me dan bij aan. Heerlijk dat jullie thuis zijn, lekker gaan genieten samen.
san , ik ben net thuis en zie en lees het kaartje..de zin
"opnieuw dat heerlijke gevoel van blij,trots en heel gelukkig zijn!dat dat is zoooo mooooooooooooi verwoord! geniet en wees gelukkig straalt dat uit
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
van harte gefeliciteerd met jullie mannetje .
geniet lekker van elkaar veel geluk
groetjes marielle mama van tanja
Bedankt allemaal!
We hebben hier een hectisch weekje achter de rug. En helaas nog steeds, maar daar straks meer over. Ik had jullie nog beloofd mijn bevallingsverhaal hier te schrijven. Hihi niet echt heel fijn voor mensen die nog moeten bevallen, maar bedenk maar dat het ook heel anders kan
Vorige week werd ik van maandag op dinsdagnacht ineens heel ziek. En dat terwijl ik wel kan zeggen dat ik echt nooit ziek ben. Ik was toen ik nog klein was altijd boos dat ik nooit eens ziek van school kon blijven en vriendjes en vriendinnetjes wel. Ik kreeg hoge koorts, diaree en misselijk. Ik heb niks gegeten die dag en alleen maar op bed gelegen.
Om kwart voor 5 s’middags braken ineens mijn vliezen. Niet in 1 keer, maar kleine scheutjes. Ik dus het ziekenhuis gebeld, want ivm mijn keizersnede moest ik in het ziekenhuis bevallen. En ik was juist die ochtend voor het eerst op controle geweest. Tot 36 weken mocht ik nog naar mijn eigen verloskundige. En die dag was ik pas 36 weken en 2 dagen.
Wij naar het ziekenhuis en daar gaven ze idd aan dat het mijn vliezen waren die gebroken zijn. Ik kreeg direct via het infuus anti biotica, omdat ik zo ziek was. Het zou kunnen dat er een infectie in mijn baarmoeder zat waar ik ziek van ben geworden. Of dat ik ziek ben geworden en dat dit over is geslagen naar Daan. Volgens hen was een infectie er in ieder geval de reden van dat mijn vliezen zo vroeg gebroken zijn.
Om 20.00 uur s’avonds begonnen de weeen. Het waren buikweeen en niet zo heftig, maar wel heftig genoeg om weg te moeten puffen en de hele nacht wakker te zijn. S’ochtends de ontsluiting gemeten, maar helaas zat alles nog potdicht. Erg ontmoedigend als je al zo beroerd bent en de hele nacht niet hebt geslapen. Om 09.00 uur stopte de weeen en gingen ze over in krampen. De hele dag krampen gehad, waardoor ik ook niet even bij kon slapen. Weenopwekkers wilde ze nog niet gebruiken ivm het litteken in mijn baarmoeder. Maar mijn vliezen mochten ook niet te lang gebroken zijn. Normaal maar 24 uur, maar omdat ik nog voor de 37 weken was probeerde ze het nog iets te rekken. Als er niets gebeurde zou ik donderdagochtend worden ingeleid.
Woensdavond werden het echter weer weeen en niet zo’n klein beetje ook. Het waren dit keer rugweeen en die waren echt heel lastig weg te puffen. Het enige wat een beetje verlichting gaf was het wegmasseren van de weeen in mijn rug door mijn man. De hele nacht hele heftige weeen gehad en een paar keer naar de ontsluiting gekeken. Helaas tegen het begin van de ochtend, maar 1 vingertopje. Ik was op dat moment helemaal op, maar ja toch moet je door. Om 10 uur s’ochtends nog steeds maar een vingertopje. Dus toen was mijn enige gedachte ik wil nu een keizersnede. Een paar dagen zonder slaap en eten gaat je echt opbreken. Toch dacht de gynacoloog dat ik daar spijt van ging krijgen. Dus stelde zij pijnbestrijding voor. Dat wilde ik eerst niet, maar uiteindelijk toch gedaan. Ik kreeg een ruggeprik. Niet een die bij een keizersnede wordt gebruikt, maar een die alleen buik en rug wat verdooft om de scherpe kantjes van de weeen te halen.
Dat was wel nodig, want door de vermoeidheid had ik mijn ademhaling ook niet zo goed meer onder controle. Om 12.00 uur had ik ineens 4 cm en weer een uur later 8. Dat schoot dus lekker op en dat voelt dan meteen weer een stuk beter. Om kwart over 1 kwamen de persweeen al, maar die moest ik tegenhouden, omdat ik nog geen volledige ontsluiting had. De ontsluiting bleef echter steken op 8 cm. Ik kreeg dus alsnog weeenopwekkers. En dat terwijl de weeen al heel heftig waren. Om 16.00 uur nog steeds 8 cm. Toen werd aangegeven dat als ik over een uur nog geen 10 cm had het alsnog een keizersnee werd. Maar ik was al zo ver dat ik dat niet meer wilde. Toen werd nog even dmv een echo gekeken hoe de kleine ervoor lag. Bleek dat het een sterrenkijker was en dit kon heel goed de reden zijn dat de ontsluiting niet vorderde. Ik moest dus op mijn zij gaan liggen in de hoop dat de baby draaide.
Dit is gelukkig gebeurd en om 17.00 uur had ik volledige ontsluiting. Ik mocht toen nog niet meepersen, want de kleine lag nog te hoog. Hierdoor zou het persen niet helpen en zonde van mijn energie zijn. Wel mocht ik de persweeen laten gaan en hoefde ik ze niet meer tegen te houden. Dit vond ik zwaarder dan verwacht. Maar gelukkig een half uur later lag de kleine lager, waardoor ik mocht gaan persen.
Bij iedere wee moest ik mijn benen in de lucht gooien, maar daar had ik echt de energie niet meer voor. Dit deden dus 2 verpleegkundige zodra ik zei dat er weer een wee aankwam. Uiteindelijk 1 uur geperst zonder resultaat. Toen kwam dus weer de keizersnee ter sprake. Ik kon kiezen of naar de ok, of als laatste redmiddel een vacuumpomp. Ik koos voor het laatste, maar had niet verwacht dat die pomp zo pijnlijk kon zijn. Ik dacht aan een flexibel iets zo’n pomp, maar het is gewoon een ijzeren bel die naar binnen word gebracht. Erg pijnlijk, want in eerste instantie zette een leerling arts die erop en die deed het niet goed. Toen de gynacoloog zelf en toen ging het wel goed. Heb toen alsnog een half uur moeten persen. Toen bleek dat ik nog ingeknipt moest worden anders zou hij er niet door kunnen. Uiteindelijk met zijn tweeen staan trekken en doordat mijn persweeen ineens achter elkaar kwamen en ik als een gek ben gaan persen is Daan geboren.
Wat een mooi moment als hij ineens op je buik ligt. Helaas maar voor even, want hij was voor de 37 weken geboren en ik had 38.5 koorts na de bevalling. Hij moest dus direct naar de coufeuse afdeling en beide kregen we direct anti biotica. Omdat hij zo’n goed gewicht had (3690 gr) hoefde hij niet de coufeuse in, maar moest hij wel op deze afdeling liggen. S’avonds om half 11 kon ik pas voor het eerst weer bij hem.
Eigenlijk zouden we in de loop van deze week pas naar huis mogen, maar omdat Daan het zo goed deed mochten we afgelopen zondag weer naar huis. Dit was echter van korte duur, want dinsdag is hij weer opgenomen. Zijn waarden voor geelzucht waren te hoog. Boven de toegestane norm, dus moest hij terug en werd hij weer op de coufeuse afdeling gelegd. Hij moest bloot in een glazen bak en kreeg een verband om zijn ogen. Echt zo zielig om te zien. Hij mocht er ook niet uit, dus we moesten alles in de bak doen. Flesje, verschonen ect. We mochten hem er ook niet uithalen voor een knuffel. Gisteren aan het einde van de middag mochten we weer naar huis. Dus gelukkig van korte duur.
Vanmorgen kwam er weer iemand prikken en nu hebben we weer te horen gekregen dat de waarden richting de toegestande grens gaan. Morgen dus weer prikken en als hij eroverheen gaat moet hij weer terug. Ik hoop echt dat dit niet nodig is. Het kan een terugval zijn omdat hij nu ineens zonder lamp moet doen en het morgen wel weer beter is. Laten we het hopen, want we willen gewoon lekker thuis van hem kunnen genieten.
Pff sorry voor het lange verhaal.
Groetjes,
Sandra
Jeetje meid, wat ontzettend heftig allemaal! Ik hoop zo dat de waarden van Daan morgen goed zijn en dat je niet weer naar het ziekenhuis moet… Succes meid en ik hoop dat je nu eindelijk mag genieten van je gezin. Krijg je trouwens nog wel wat kraamzorg of nu niet meer?
Groetjes Natasja
Jeetje meid, wat een verhaal! En ik moet idd nog bevallen… Maar je hebt me niet bang gemaakt hoor, eerder ervoor gezorgd dat ik weet dat je hier ook doorheen komt!
Je hebt het toch maar weer mooi gedaan, en weer een prachtige zoon op de wereld gezet!
Ik hoop dat de uitslagen morgen goed zijn en dat jullie eindelijk lekker thuis kunnen genieten!
Jeetje Sandra wat een verhaal. Hoop dat de waardes van daan morgen wel goed zijn en dat je eindelijk kunt gaan genieten thuis. Ho gaat het met jezelf eiegenlijk? Ben je weer een beetje opgeknapt?
groetjes ramona
Jeetje wat een heftig verhaal. Hopelijk zijn morgen de waardes goed en hoeven jullie niet terug naar het ziekenhuis.
Sterkte
Wauw, heftig! Ik wist het al een beetje, maar om het zo tot in detail te lezen is toch wel heel anders. En die vacuumpomp, brr…inderdaad zo’n fietsbel die naar binnen wordt gedouwd. Pijnlijk! Wat erg dat het nog misging ook, in eerste instantie. Super gedaan meis!
Nou duim ik heel hard dat de uitslagen morgen goed zijn en Daan niet opnieuw naar het ziekenhuis hoeft.
Groetjes,
M
Nou meid wat een verhaal zeg…pfff heftig hoor.
En wat kan je trots op jezelf zijn hoe je dit allemaal doorstaat…het zal allemaal heel hefig zijn, maar jij/jullie doen het maar wel even. Je moet wel voor die kleine man, maar toch!
Hoop dat de rust snel terugkeert zodat jullie aan een “gewone” kraamtijd kunnen beginnen. Dat zou ik jullie zo gunnen.
Knuffel
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lbdm.lilypie.com/BrRnp2.png”" border=0>
Jeetje wat een verhaal zeg. Hopelijk zijn Daan zijn waardes morgen oke en mogen jullie lekker thuis blijven.
Groetjes,
Michèle
jeetje heb echt met mijn hand op mijn hart zitten lezen…wat onwijs heftig meis! maar ik vind je onwijs dapper! je hebt het zo goed gedaan daar mag je trots op zijn!
ik hoop echt heel erg dat zijn waardes zakken en hij niet terug hoeft naar het ziekenhuis…vreselijk zo’n klein baby’tje nu al een opname…
ik denk aan jullie…
Pfft meiske toch… Wat knap dat je doorgezet heb!! Had zelf denk allang aan de keizersnede gewild … Wees trots op jezelf!!
Hoop en duim dat jullie morgen fijn bij elkaar thuis mogen blijven en mogen genieten…
Hebben jullie wel leuke hulp etc?
Jeetje wat heftig zeg! Je bent wel echt een bikkel hoor dat je door hebt gezet ondanks alles!
Wat vervelend dat alles niet meteen in orde is met Daan. Ik hoop echt heel erg voor jullie allemaal dat de waarden morgen ok zijn en dat jullie eindelijk normaal van een heerlijke tijd kunnen gaan genieten met zn 4en!
Hoe is het nu met jou? Erg veel last van de knip? En hoe vind Tim het allemaal? Heeft hij er ook erg last van dat alles zo loopt? Dat de baby ineens veel eerder kwam? Dat jullie eerst zo lang in het ziekenhuis moesten blijven en dat Daan terug moest naar het ziekenhuis?
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie
Pfffffffffffff Meid wat een bevalling
Maar ow wat een prachtig kereltje
Hoop dat alles goed gaat nu
Geniet van je kereltje en je gezinnetje
Groetjes van Heleen trotse mama van Robin en Justin
