Ik het niet meer zie zitten


#1

ik ben op. ik kan niet meer
ik hou van hem hoor maar zijn gedrag ik weet het gewoon even niet meer
die puberteit moet snel afgelopen zijn want ik ben leeg.
en dan krijg je een telefoontje van manlief en hoort hem weer eens gillen en dan krijg je de opmerking kan je niet voor hem zorgen als ik werk ja hallo
nou ben flink uitgevallen tegen hem omdat hij het zogenaamd niet snapt ja zeg zullen we ruilen ik werken jij thuis???

helaas heb ik niemand waar ik hem heen kan brengen en zie onwijs uit naar morgen dat hij weer even een paar uurtjes op de psz zit

het eeuwige gegil en tegenstrijdig doen met alles wanneer houd het op ???

before you judge me, try hard to love me


#2

Och meid toch logisch hoor dat je er een keer door heen zit, overkomt ons allemaal. Kun je in het weekend niet een keer een dagje weg met een vriendin ofzo en dat manlief voor de kids zorgt?
En de opmerking van je man, naast je neer leggen, das echt een manne opmerking
Tot ze er zelf een keer alleen voorstaan.

En tuurlijk hou je van hem maar dat wil niet zeggen dat het altijd leuk is.

Liefs Michelle

Lilypie - Personal pictureLilypie Kids Birthday tickers

Lilypie - Personal pictureLilypie Second Birthday tickers


#3

oh meis … kop op hoor!

Ga eens wat dingen na bijv:

Wanneer reageerd de kleine zo heftig?
Wat maakt hem zo boos?
Wat begrijpt hij niet?
Of is het het uiten van de alle nieuwe dingen?
Kan hij zijn energie kwijt?

Hier is Jurian nl heel opstandig als hij hele ochtend vriend(in) heeft gehad, en die gaat na het eten weg en dan moet hij naar bed. Dan is het een heel vreemd eng kereltje. Dit weet ik nu. Dus ik probeer met die moeders af te spreken dat ze mogen komen spelen maar VOOR het eten weer naar huis moeten zodat Jurian even nog tijd met mij alleen heeft voor hij naar bed gaat. Snap je wat ik bedoel? Het heeft vaak een oorzaak … maar ooohhhh zo moeilijk.

Enne mannen… soms net zo moeilijk als kinderen. Wat het gekke is dat ik als ik dan eindelijk (heel zelden) eens weg ben en manlief is alleen met de kinderen ik het zielig vind omdat ik weet hoe lastig ze soms kunnen zijn. En… achteraf waren ze dan ALTIJD LIEF!



#4

nou echt hoor mijn man weet hoe hij kan zijn zo was ik eens bij de ha en bleef hij bij hem nou hij kwam me na een kwartier al achterna omdat de kleine zo bleef gillen en dat maakt me dan zo boos.
maar indd naast me neerleggen.

o hij gilt om alles momenteel vooral als hij zijn zin niet krijgt zoals achter de pc zitten terwijl zijn 15 minuten al op zijn of net jas aan doen omdat we zijn broers van school halen of als hij zijn tanden moet poetsen en ga nog maar zo door haha

volgens mij raakt hij voldoende energie kwijt door iig 4 keer op een dag naar buiten te gaan en binnen probeer ik ook zo veel mogelijk actieve spelletjes te verzinnen maar als ik dan heel even achter de pc wil zitten omt hij weer aan me trekken en gillen.
ik kan veel hebben kwa gegil maar als er aan me getrokken word dan word ik gek daar heb ik echt geen geduld voor

ooo dat heb ik ook altijd dat ik me schuldig ga voelen en helemaal als de kleine dan echt een driftbui heeft gehad ik haast me altijd zodat ik snel thuis kan zijn
en dan maar de klachten aan horen van manlief maar als ik dan eens klaag dan krijg je zulke opmerkingen … bah

before you judge me, try hard to love me

Gewijzigd door - mama van 3 jongens op 07 Oct 2010 14:24:47


#5

Ik herken dit gedrag van een kindje op onze speelzaal. Zodra het niet gaat zoals zij wil, is het gillen en krijsen. Ze gaat het liefst nog even op de grond liggen om vervolgens met haar handen op de grond te slaan. Onze tactiek (als leidster makkelijker dan als moeder omdat het je eigen kind niet is) is het gedrag negeren en als ze rustig is positieve aandacht geven. Het is in een paar weken al een stuk minder geworden en ook thuis is zij gezelliger geworden.

Wat wij met een ander gillend kindje hebben afgesproken is: ‘op de groep wordt niet gegild of gekrijst. Als je niet stopt, ga je maar even op de gang zitten gillen/huilen. Ben je rustig, dan kom je maar weer binnen.’ Als zij een hele goede dag heeft gehad, benoemen we dit altijd zo van: je hebt vandaag heel gezellig gespeeld, wat goed van jou!
Heeft ze een ‘rotdag’ gehad, dan benoemen wij dit niet. We gaan hier niet nog maals de nadruk op leggen zodat mama er ook nog eens iets van kan zeggen (want dat willen wij niet, wat bij ons gebeurd is, is gebeurd en daar hoeft niet nog een keer voor gestraft te worden…)

Wat je kunt doen is met smileys werken op een papiertje waar je 10 vakjes op hebt getekend. 10 smileys betekent een verrassing (samen koken, toetje uitzoeken in de winkel, zeggen wat hij 's avonds wil eten e.d.) Heeft hij een goede ochtend/middag gehad, dan teken je samen met hem een lachende smiley in één van de vakjes. Is de ochtend/middag niet goed gegaan, dan kun je vertellen wat er mis is gegaan en dat jullie het gewoon nog een keer proberen. (iedereen heeft wel eens slechte dagen toch? ) Ik weet niet hoe gevoelig jullie ventje hier voor is, maar misschien is hij hier gevoelig voor? Want er staat ten slotte iets tegenover…

Bij ons thuis werkt het tegenwoordig heel goed om een stempel te geven op zijn hand. Hij mag niet zelf op zijn handen stempelen als hij aan het stempelen is maar als hij zijn bord heeft leeg gegeten of zijn beker yoki heeft leeg gedronken (waar hij eerst een heel probleem van maakte) krijgt hij een stempel van ons op zijn hand. En dat werkt als een tierelier. Binnen drie dagen dronk hij zonder problemen weer zijn beker yoki leeg Doel bereikt, maar het is wel een kwestie van volhouden…

Poeh, wat een verhaal. Snap je het nog allemaal? Ik bedoel eigenlijk: negatief gedrag negeren (hem desnoods uit de situatie halen door hem even op de gang af te zonderen) en het positieve belonen door een smiley (of een stempeltje ) waar weer een lange termijn beloning tegenover staat

Succes! Jij bent de baas en niet hij!


#6

Ik wilde ook een heel verhaal typen, maar Freubeltje heeft het prima verwoord!!! Sterkte!!