Veel mensen kijken er raar van op… Maar ik geniet nog steeds elke dag!
Bewust ervoor kiezen om thuis te blijven voor je kind lijkt echt uitgestorven. In mijn omgeving ken ik er maar twee… een vriendin en mijn zus.
Waar ik me aan stoor is dat sommige mensen je niet meer voor vol aan zien… Je zit immers de hele dag thuis en doet niets nuttigs… Hoezo???
Dat je als moeder thuis echt wel de deur uit gaat, nog steeds weet wat er in de wereld gebeurt en je ook echt nog sociale contacten genoeg hebt lijkt bij velen er niet in te kunnen…
Ik het heerlijk vind om niet te werken?
Tweetyx
#2
ik zelf ben geen thuisblijf moeder. Mijn moeder wel al 23 jaar vanf mijn zus nu nog steeds want heb een broertje en zusje die thuis wonen ook post ze nu op de kleinkinders. Veel mensen werken tegenwoordig vanwege financiele omstandigheden als ik zou kunnen financieel gezien zou ik het misschien ook doen maar zeker weten doe ik dat niet vind het heerlijk om te werken maar als jij er van geniet doe het dan lekker
Liefs en dikke kus brenda en charissa
Nathalie
#3
En wist je dat ik het heerlijk vind om wel te werken, voor de financieen hoef ik het niet te doen, maar moet er niet aan denken om 24-7 thuis te zijn, ik zou knetter worden!
Het is maar net wat je zelf graag wilt, als je er maar gelukkig mee bent
Groetjes Nathalie & Co
Asje
#4
Tja, sommigen moeten wel beide werken en kunnen die keuze zo niet maken. Anderen willen gewoon zelf graag en weer anderen kiezen er voor om thuis te zijn. Alles is prima, zolang het hele gezin er zich maar goed bij voelt. Ik ga 2 ochtendjes werken als de jongste naar de peuter speelzaal is, gewoon omdat ik dat zelf erg lekker vindt, het is dan weer heerlijk om lekker thuis te zijn de overige dagen. Ik peins er niet over om de kinderen naar de opvang te brengen, een opa en/of oma zijn hier niet 1 2 3 beschikbaar en ook daar zou ik niet over nadenken, hun kindjes zijn al groot en ik vind dat ze hun opvoedkundige taken al lekker achter de rug hebben.
Iedere situatie is anders en iedereen denkt er anders over, wat jezelf of de ander ook kiest, je kan nooit in een anders leven kijken en daar dan een oordeel over vellen, ieder het zijne…
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Daar ben ik het helemaal mee eens hoor.
Ik werk 3 dagen per week en ben daar helemaal blij mee. Ik heb dat gewoon nodig om af en toe geen “mama” te zijn. Ik denk dat ik daardoor ook een leukere moeder ben.
Andere hebben daar weer een heel ander gevoel bij en bij hun voelt het juist niet goed om te gaan werken.
Daarom ieder zijn ding zolang je je maar prettig voelt bij wat je doet.
Bianca
Ook ik ga lekker werken voor 18 uur per week.
Ook al zou ik het niet hoeven, dan zou ik nog lekker gaan werken.
Ik vindt het heerlijk om even iets voor mezelf te hebben en even geen mama te zijn.
Moet er wel bij zeggen vindt het heerlijk om te gaan werken maar vindt het nog heerlijker om dan weer naar huis te gaan en lekker naar de kleine te kunnen!
Maar full time moeder?? Nee ik zou het niet kunnen!
Heb er wel respect voor voor moeders die dat wel kunnen hoor!!!
Maar even een andere omgeving kan ik echt niet missen.
Ieder zijn keuze!
Groetjes Gytha
lieke33
#7
ik vind het heerlijk om full time moeder te zijn moet er niet aan denken om te werken wat ik ook niet kan i.v.m mijn gezondheid
ik zoek andere dingen ter afleiding mijn huishouden heb ik het al zwaar genoeg mee
Als het zou kunnen hier, denk ik wel dat ik het zou willen. Maar dat is eigenlijk gissen.
Wel petje af voor de moeders die dat wel doen. Het is echt niet voor niks een fulltime job, moeder zijn!!
vartien
#9
Hallo,
Ik zit er juist heel erg mee dat ik moet werken. Ik zal beginnen bij het begin. Ik ben al 5 jaar getrouwd, ik kom uit irak ben armeens christelijk en woon alweer 15 jaar met heel veel plezier hier in NL.Ik ontmoete mijn man hier in NL. Ik werd echt verliefd op mijn man en zo jong al ging ik trouwen. Ik wist dat mijn man geen verblijfsvergunning had, maar voor het huwelijk dacht ik geen seconde aan de problemen die je kunt krijgen door te trouwen met iemand die niet mag werken, geen uitkering krijgt, geen subsidies mag aanvragen, geen huis mag huren en ga zo maar door…
Goed eenmaal getrouwd, havo afgemaakt mbo plus en toen…1.5 jaar thuis werk zoeken geen werk in twente. Dus verhuisd naar Amsterdam, een tijdje bij mijn zusje gewoond, via mijn baas een huisje gehuurd en toen verhuisde mijn man ook eindelijk mee naar A’dam. Mijn baas heeft zelfs geholpen met het aanvragen voor een verblijfsvergunning en nadat hij 3 maanden het land is uitgeweest mocht hij terugkomen. Hij heeft vrijwel gelijk een baan gevonden (op eigen houtje, ik zo nu heb ik al genoeg voor je gedaan een baan moet je zelf zoeken, wat hij ook eigenlijk zelf wou doen) en is nu nog steeds daar werkzaam. Heerlijk om eindelijk alles te kunnen en mogen doen met z’n tweetjes en dat God zo goed voor ons is en een groot probleem is opgelost.Een jaar na zijn terugkomst bleek ik zwanger te zijn. Ook niks aan de hand het was meer dan welkom!
Ik vertel nu hier iets, waarvan maar 3 mensen behalve mezelf vanaf weten, in het eerste jaar van mijn huwelijk bleek ik na een paar maanden zwanger te zijn. Ik had in eerste instantie wel de pil gebruikt, maar alle tantes en schoonmoeder waren er op tegen, omdat ze dachten dat te lang gebruik niet goed is voor de vruchtbaarheid. HOE STOM DAT IK NAAR ZE HAD GELUISTERD. Maar goed, omdat ik geen baan had, en hij ook niet. we leefden van 190 euro uitkering en mijn ouders ongeveer onze huur en schulden meebetaalden, heb ik een abortus gedaan. En geloof me dat ik er nu nog tranen van krijg, ik zal het mezelf nooit en te nimmer vergeven dat ik mijn eerste kind heb ‘vermoord’. Zeker als ik nu naar Larissa kijk, dan denk ik hoe kon ik ooit, het was een mens. En dat ze zeggen, het is maar zo klein, is onzin, hoe klein dan ook het was wel een ziel. Goed ik denk er nog regelmatig aan en samen met mijn zusje hebben we het kind een naam gegeven en af en toe praten we erover.
Toen bleek dat ik zwanger was (dus nu voor de 2e keer) was ik hartstikke gelukkig. Toen Larissa geboren was en ik weer na een aantal maanden aan het werk moest, begonnen de problemen bij mij. Ik heb een vriendin, je weet soms dan heb je mensen in je omgeving, die alles mee lijkten te hebben, ze werkt niet kan alles kopen wat los en vast zit, heeft een zoontje van bijna een jaar en zit dus zonder baan alles geregeld voor haar. Nou ik ben zo met haar bezig en vind het zo oneerlijk dat ik ver****** wel moet werken en 3 dagen mijn doc hter niet kan zien en niet bij haar kan zijn. Ik kan me er maar niet overheen zetten. Heb al weken ruzie met mijn man erover. Ik beschuldig hem ervan dat hij geen echt man is en dat hij geen eens voor ons kan zorgen, terwijl ik weet dat hij er niks aan kan doen. We redden het gewoon niet met een baan, wonen in amsterdam in een flatje met alleen de huur voor 600 euro. En dan heb je nog de rest en een kind. Maar ik kan mezelf er maar niet overheen zetten en elke keer dat ik hoor wat zij allemaal nu weer niet heeft gekrgen van haar man en wat ze heeft gekocht en wat ze gaat doen…denk ik tjongje jonge waarom kan ik niet nou eens ééN JAAR gewoon thuis zitten en dat er eens voor mij gezorgd wordt.
Al 5 jaar lang draag ik de verantwoordelijkheid voor alles in het huishouden en weet ik veel wat er allemaal bijkomt. Ik weet bij een huwelijk hoort verantwoordelijkheid, maar dan nog…
Ik besef ook heel goed, dat ik het echt wel goed heb vergeleken met andere mensen, maar ik word gewoon helemaal gek van dat ik moet werken en niet bij mijn dochter kan zijn…
Ik wil niet zeurderig overkomen, maar moest gewoon even mijn verhaal kwijt…
Our littel angel is Larissa
Asje
#10
Een heftige situatie, knap hoor ! Je verteld het heel open en ook dat is heel dapper. Je verteld hier iets wat maar weinigen weten, maar hou je er wel rekening mee dat dit forum voor iedereen te lezen is op het net ?
Wordt het huishouden dan niet een beetje verdeeld ? En je man werkt nu wel toch ?
Dat een ander alles kan kopen is een erg materialistisch al begrijp ik dat dit erg steken kan ( echt waar !!! ) Ook wij hebben ons er soms doorheen geholpen met de gedachtengang dat de kindjes happy en gezond zijn en hebben wat ze nodig hebben inclusief liefhebbende ouders die elkaar nog heel graag zien en dat ons gezin gewoon lekker in mekaar steekt. Dat is waar het om draait, ook al weet ik heel goed dat een beetje meer centjes, je leven meteen een stuk makkelijker zouden maken.
Kop op !
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Dootje
#12
Hoi Vartien,
Je hebt al heel wat meegemaakt in je leven. Het is tegenwoordig niet makkelijk om rond te komen met 1 salaris, en helaas moet soms (vaak!) de vrouw dan wel werken. Alles is nu eenmaal duur, zelfs ook hier in Ecuador (wou vanmiddag een potje pindakaas kopen, maar het kostte me $6.00!!! helaas…geen pindakaas!).
Ik denk dat je je man erg kwetst als je hem er verantwoordelijk voor houdt dat jij moet werken. Het lijkt me dat zulke opmerkingen erg zeer doen, zeker voor een man.
En wat je vriendin betreft, niet teveel op letten. Je echte rijkdom is inderdaad je gezonde dochtertje, je man, en God die voor je zorgt, zoals je zei. Ik zou daarop focussen en alles proberen op een positieve manier te zien.
Hartelijke groetjes, Daniella
