Ik word helemaal gek van de artsen, zowel huisarts als de artsen op de huisartsenpost…
Mijn zoon, 20 maanden, die al ruim 2 weken goed ziek is, eerst luchtweginfectie, kreeg amoxiciline voorgeschreven, werkt niet, vervolgens krijgt mn schatje weer flinke koorts, ga je dokterspost in en uit, ga je naar de SEH, zegt de kinderarts, ja over een weekje willenn we hem weer even zien ter controle, denk je eindelijk gebeurt er iets, maar nee hoor, nooit geen brief, dus vandaag zelf maar heen gegaan wanneer ik met hem heen moest, krijg ik te horen dat er niks van hem in het systeem staat dus krijg ik nu pas een afspraak voor controle…
Vervolgens thuis is mijn mannetje moe en ligt even op bed… nog geen half uur later word hij puffend wakker, en ligt lusteloos op mijn schoot…
Hij wilde niks drinken, maar omdat drinken toch goed is en vooral als je koorts hebt dwing ik hem er bijna toe toch een slokje te nemen… die slaat ie uit mij handen… dan eten maar proberen met iets zout zodat je er dorst van krijgt, en nee hoor me lievie wilde niet eten… nja eten kan je ook moeilijk dwingen dus heb het gelaten zoals het was.
Toen temp opgenomen, 39.5 gr…
Maar omdat ie dus eigenlijk nu een week in een koorts heeft bel ik de huisartsenpost want omdat ie al zo hoest, diarree heeft, overgeeft, koorts heeft, vertrouw ik het niet een nacht zonder te weten wat er nou echt met hem aan de hand is…
Dus ik mn boy ff onder de douche gedaan en mijn broer belt de HAP, konden we meteen komen, prima.
Wij daar aangekomen werden we vrijwel meteen opgeroepen, zegt die vrouw na een aantal controles, ja hij heeft er een ontstoken oor bij, en ik hoor wel een gepiep bij zijn longen…
Maar blijkbaar is dat gepiep niet boeiend want ik krijg alleen een kuur voor zijn oorontsteking.
Dus je word weer lekker van de kast naar de muur gestuurd en weer terug…
Bovendien, zegt ze ook nog heel leuk: ja je moet toch naar je eigen ha gaan want wij zijn heir niet voor…
Denk ik bij mezelf: waarom werk je er dan uberhaubt???
Nou als ik straks erges op bed ga, wacht eerst nog op ee vriendin wiens moeder nu ook met moeite in het ziekenhuis moet blijven vanwege iets met de nieren longen etc… leg ik mijn maneke weer lekker bij mij in bed zodat ik hem goed in de gaten kan houden want dat gepiep vertrouw ik voor geen meter!
En zien hoe het morgen gaat want ik ga hoe dan ook dan maar naar de ha en zeg ik wel dat ik desnoods weet ik het wat voor onderzoek wil want wij hebben allebei ook een hartspierziekte, en ik maak me gewoon echt zorgen om hem!
zo ken ik hem helemaal niet… en een week koorts… ppff naar 2 a 4 dagen hoort het allang minder te zijn en opteknappen…
Nathanael is van 10-06-09