Als ik niet wil wat jij wil, probeer me dan alsjeblieft niet te vertellen dat wat ik wil verkeerd is. Als ik ergens in geloof, waar jij niet in gelooft, neem dan even pauze voordat je mijn manier van denken afkeurt.
Als een bepaalde emotie van mij heftiger of juist minder heftig is dan de jouwe op dat moment, hoe komt het dan dat jij dezelfde graad van emotie van mij verlangt?
Als ik iets doe of juist iets niet doe op de manier waarop jij het zou doen, laat me dan gewoon mijn gang gaan. Wat zorgt ervoor dat je me wilt corrigeren? Ik vraag je nu nog niet dat je mij begrijpt. Dat komt vanzelf wel als je bereid bent het even op te geven mij te willen veranderen.
Als je mij in mijn waarde laat, dan hoef ik mezelf niet te verdedigen, dan word ik niet in de verleiding gebracht in de aanval te gaan. Dan kunnen we onszelf zijn en daardoor van elkaar leren.
Je hoeft nu nog niet te juichen over hoe ik me gedraag, zet je ergernis en teleurstelling over mijn anders zijn eens opzij. Dan krijg ik de ruimte om te laten zien wie ik ben, hoe ik dingen doe en wat ik echt wil. Waarom mijn manier van doen bij mij past. Dan krijg je wellicht met de tijd respect voor mijn keuzes en voel je mijn anders zijn als een aanvulling.
Hoe komt het dat je het liefste zou willen dat ik doe zoals jij dat zou doen? De dingen zeg op een manier zoals jij het zou zeggen? Naar alles moet verlangen waar jij naar verlangt? Hoe komt het dat je me op de vingers tikt als ik met mensen omga, anders dan jij dat zou doen?
Voel je je bedreigd als ik niet denk wat jij denkt? Word je onzeker als ik niet de dingen zeg zoals jij het zou zeggen? Word je bang als ik niet hetzelfde voel als wat jij voelt? Is het niet oké als ik ben zoals ik ben?
Ruimte, waardoor ik kan laten zien dat wie ik ben, een mooi mens is. En door ruimte creeer je verlangen te delen. Niet afdwingen, maar vanuit vrije wil.
Hoe zou jij het vinden als ik van jou zou eisen dat je net zo wordt als ik?
Zou ik niet het onmogelijke vragen?
Wat goed is voor jou, hoeft niet goed voor mij te zijn… het ene hoort bij mij, het andere hoort bij jou. Het maakt dat we zijn wie we zijn.
Wat is belangrijker? Winnen? Of elkaar begrijpen en van elkaar genieten?
Als ik 5 dingen weet en jij 7, weten we samen 12. Als we elkaar afkeuren maar 2.
Als ik 3 dingen voel en jij 3, voelen we samen 6. Als we elkaar afwijzen helemaal niets.
Hoe komt het dat we elkaars lichamelijke kenmerken accepteren zoals ze zijn, elkaars uiterlijk willen beïnvloeden naar onze eigen persoonlijke smaak en elkaars innerlijk het liefst willen maken in een kopie van onszelf?
Verandering begint bij jezelf door te accepteren dat jij en ik anders zijn en elkaars verschillen en grenzen altijd te respecteren.
