Nou een pittig dagje gisteren hoor, pfff
S’ochtends ging het allemaal super, naar de OK was geen enkel probleem, we hadden hem goed voorbereid en hij stapte overal reuze dapper op af en deed precies wat van hem gevraagd werd, zat zelfs te dollen met de narcotiseur, helemaal super. Ook het kapje leverde geen enkel probleem op, zat er zo mooi rustig door te ademen, kanjer!
Maar ja, na de narcose moet je natuurlijk ook eens wakker worden he, dat was wat minder grappig… en van de pijn raakte hij met regelmaat overstuur, best moeilijk, wat lijkt dat in onze ogen al grote mannetje, ineens weer superklein in dat ziekenhuisbed.
Zo zielig als ie zichzelf geen draai weet te geven. Gelukkig kon ik hem wel vrij goed troosten en liet ie zich dan ook wel weer kalmeren, maar leuk is anders. En dan is er nog zoiets als zetpillen… Uiteindelijk mochten we rond een uur of 3 naar huis, en eenmaal thuis leek hij zich gelukkig wel wat meer te ontspannen. We hadden wat nieuwe films gekocht dus daar kon ie rustig naar liggen kijken, en uiteindelijk vannacht bij mij in bed, en hij heeft verbazingwekkend goed geslapen. Vanmorgen bij het wakker worden wel weer even verdrietig en pijn, en na wat drinken twee keer het bed eronder gespuugd, maar inmiddels is de rust weer terug gekeerd en had jasper zelfs al weer zin in een stukje brood, dus dat proberen we maar heel voorzichtig (van de hele voorraad aan yoghurt, vla, appelmoes, biscuitjes in thee gesopt en al die dingen meer, wil jasper niets weten. Gewoon brood met kaas mama… ![]()
)
Hij zal vast nog wel een moeilijk momentje krijgen vandaag, maar heb het gevoel dat we het ergste wel gehad hebben. Het is ook wel een bikkeltje hoor! Nou ik ga hem weer even lekker verder vertroetelen, papa is aan het werk en Lisa naar de opvang, dus Jasper heeft mijn volledige aandacht!
Groetjes Carolien.
