Ik constant word getrapt door een mannetje?

#1

Gelukkig niet door mijn grote mannetje, maar door mijn kleine mannetje! Hij trapt echt keihard en is enorm beweeglijk! Mijn buik leek wel een bodem waar een aardbeving in plaatsvond vanavond. En dat de hele avond! Blob, blob en trappen maar. Het deed eigenlijk best wel pijn! Misschien wil hij er wel uit? Ik heb lichte baarmoederkrampjes, maar dat kunnen natuurlijk wat oefenweeën zijn? Werden jullie af en toe ook zo hard getrapt in je ribben?? En leek jullie buik af en toe ook een drilpudding die alle kanten op bewoog? Blob, blob! Het is een druk baasje!

Groetjes Rainbow, trotse mama

#2

hihihih, ja J kon er ook wat van hoor, die schopte altijd in mijn maag en d’r billen staken dan tegen mijn ribben hihihihih! Zo wist mijn man dat hij een dochter ging krijgen zei hij; een keer kneep ie in d’r billen toen die weer zo uitstaken en ze trok ze meteen in en ik kreeg een schop! hahahahah

#3

Ohhhhh lieff ik herken het…

Ik was gister spagetti aan het maken en merkte al dat meneertje zich ging verliggen en ik werd beroerd… heb ook 2hapjes spagetti door mn keel weten te krijgen, terwijl Noah aan tafel zat “Mama ook eten”…
Na het eten ging ik even op de bank liggen, en meneer schoot omhoog…alsof het voor hem ook een opluchting was dat ik ging liggen… de beentjes gingen alle kanten op… en mn misselijkheid was voorbij… hihihihihih raar hè!

Liefs, Melanie

#4

Wat een toestand Maar wel fijn ook, toch? Ik herken het hoor. Op het laatst had ik één van m’n ribben aan de rechterkant echt gekneusd door het getrap en geduw. Deed echt chronisch pijn. En toen Erik was geboren, was het ook direct over.

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers

#5

Ik had een meisje dat altijd salsa aan het dansen was dus een en al bewegelijkheid en nu nog

Groetjes,

Michèle

#6

Nou, gelukkig niet door je grote mannetje nee! Als je dan toch geschopt moet worden, dan maar door dit kleine ventje! Wel herkenbaar hoor! Nora was ook een enorme druktemaker en ik nog steeds weleens last van 1 rib die veel te verduren heeft gehad tijdens mn vorige zwangerschap. Als het na deze zwangerschap weer is, ga ik er maar eens naar laten kijken.

Er is gewoon echt heel weinig ruimte meer op het laatst, en als je dan wel een bewegelijk kind hebt, kan het er ruig aan toe gaan!

Maar je weet het… de laatste loodjes!

liefs

Lilypie In verwachting Ticker

#7
quote:
Gelukkig niet door mijn grote mannetje, maar door mijn kleine mannetje!

Oh gelukkig maar! Ik zag de titel en wilde de politie al gaan bellen!

Groetekes, Sje

#8

Mijn beide boy’s waren ook mega bewegelijk. Veel vrouwen verlangen naar het moment dat ze de kleine voelen … Helaas had ik dit niet. Ik kon er niet van slapen, veroorzaakte veel pijn en … beide kindjes waren na de geboorte dus ook druk/onrustig.


#9

Mini Boy??? wil je mn topic even lezen over dat Noah geopeerd moet worden woensdag??

Michèle zei dat jij er ook niet bij mocht zijn in de Anestesiekamer omdat je zwanger was??? explain your answer please!

Liefs, Melanie

#10

Onze meid was in mijn buik ook zo druk. Werd helemaal verbouwd van binnen. En dan ging ze ook nog eens fijn haar rug strekken…met 40 weken. Ik had het idee dat alles in mijn buik gekneusd was.
Iedereen zei nog, dat zul je straks wel gaan missen als de kleine eruit is. Die activiteit in je buik.
Ik heb het niet een moment gemist. Wat was ik blij dat ik weer op mijn buik kon slapen.
Klinkt misschien allemaal heel zwaar…maar dat viel best wel mee…achteraf.

Succes met de laatste lootjes. Hopelijk laat de kleine niet lang meer op zich wachten.


#11

Hahahaha, vandaag houdt 'ie zich een stuk rustiger! In tegenstelling tot zijn zus, die he-le-maal ADHD aan het dansen was op K3! En dan lekker vals erbij zingen: la-laaaaaa-laaaaaaaaalalalalah! En maar met die handjes zwaaien! Ik heb gelukkig niet zo’n last van het getrap als sommigen hier, dat je rib zelfs kneust! Jeetje! Bij mij is het meer zo van: ik voel iets, au, maar niet in de zin van AU en dat het echt niet te doen is. Alleen af en toe zo’n kick tegen je maag aan is iets minder. Gisteren duwde ik een voetje even weg en toen voelde ik het ook echt zo wegglippen. Alsof 'ie dacht: jahaaaa, ik ga al hoor!

Groetjes Rainbow, trotse mama

#12

O, heel herkenbaar!
Seth had niet zo heel veel ruimte in mijn buik, aangezien ik ook niet zo groot ben, en hij zat gewoon klem met zijn (hele stevige) billen tegen mij ribben.
En ondertussen maar met die voetjes aan de zijkant onder mijn ribben porren, au, au, au!
Niet fijn!

Het duurt hopelijk niet lang meer, Rainbow!
Liefs, Anne

Lilypie Second Birthday tickers