Vanmorgen zat ik Cas eten te geven en toen keek ik naar hem (smelt smelt). Ik kreeg ineens tranen in mijn ogen omdat ik nog steeds borstvoeding geef. Cas vindt het geweldig en reageerd er ook al zo leuk op. Vaak als ik mijn borst ontbloot gaat hij al lachen en na het drinken krijg ik ook vaak een hele grote glimlach.
Maar toen moest ik ineens aan mijn kraamhulp Sonja denken, dat zij mij zo goed heeft geholpen in mijn kraamtijd. Zonder haar had ik waarschijnlijk nu geen bv meer gegeven. En toen zat ik te denken; zal ik haar een mailtje sturen (heb haar mail adres nog). Maar toen dacht ik; ja als iedereen dat nu doet bij wie ze heeft gekraamd dan zit haar hele mailbox straks vol.
Nu komt het hoor; kijk ik net nog even op Cas zijn gastenboek…heeft Sonja een berichtje achter gelaten!
Toeval bestaat niet in dit geval. Echt om eng van te worden.
Ik heb haar natuurlijk gelijk een mailje gestuurd in de hoop dat ze het niet erg vindt. Maar ik wilde haar gewoon nog een keer bedanken.
Volgens mij wordt het nu tijd om naar mijn werk te gaan voordat ik nog meer van die voor mij zo emotionele berichtjes schrijf.
Groetjes van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02) & Cas (02-12-'04).
