Ik ben bijna 2

[mama_snoekie]

En ik zeg nu alvast NEE!!! Aldus Joey

Pffff ik word er gestoord van! Op elke vraag die ik hem stel krijg ik als antwoord: NEE! Behalve als ik vraag of hij een snoepje wil, dan wel een volmondige JA! Het verschil weet hij dus goed.
Maar jeetje wat lastig is dit soms zeg! Ik heb mezelf helemaal aangeleerd om altijd te vragen; Joey wil je een boterham eten? Joey wil je naar bed? Joey wil je mee naar de winkel? Niet dat hij een keuze heeft, maar dit is gewoon zo gegaan, en moeilijk joh, om dat er weer uit te krijgen! Ik probeer nu zo veel mogelijk te zeggen; Joey we gaan een boterham eten etc, maar als ik me eens vergis en het als vraag stel, dan zegt hij dus nee, en komt er 9 van de 10 keer een enorme ppt-bui inclusief laten vallen, krijsen, slaan en bijten! Want ik moet natuurlijk niet tegen hem in gaan! Pfffff Ik dacht even dat de ppt aan ons voorbij ging, hij was (is) tot voor kort zo lief, goed luisterend en vrolijk… Niet dus! Ook hier een echte peuterpuber inmiddels!

Het verschil in ja en nee is soms ook wel leuk in een spelletje. Ik vraag hem kun je een koekje eten? JA! Kun je een koelkast eten? NEE! Kun je een poepje eten? BLEEEH NEE! Kun je een broodje eten? JA!!! Groot succes hier elke dag weer

Groetjes Anouk

[Mriek]

Zó herkenbaar. Volgens mij heb ik toen Erik die leeftijd had ook zo’n topic geopend en ben ik hem met haast dezelfde zin als jij begonnen. “Ik ben nog geen 2, maar ik zeg alvast nee”, zoiets. Hoe dan ook, je pakt het al goed aan door inderdaad geen dingen meer te vragen die toch moeten. En als er een driftbui komt, tja … het ene kind moet even uitrazen, terwijl de ander een knuffel wil en weer een ander misschien baat heeft bij … … Kortom, je moet er even doorheen.

Enne, het is hier alleen maar erger geworden na z’n 2e verjaardag Alhoewel het wel met fases verloopt, net als die sprongetjes van eerst.

Groetjes,
M

[miremady]

Durf het bijna niet te zeggen maar hier valt het nog mee Misschien een voordeel dat hij nog niet praat
Tuurlijk heeft hij zijn buien maar is meer uitdagen van hoe ver kan ik gaan. Bij dee mama niet ver anders hoek

Liefs Michelle

[MamavanRico]

ohjaa dit heeft rico wel even gehad
nu knikt hij OVERAL ja op, ook wel is lastig: heb je gepoept? hij knikt ja
ik ga kijken niks aan het handje.
ik snap je helemaal meis vervelende fases, ik bedoel nee maar ik zeg ja, of ik zeg nee maar ik bedoel ja.
of: nee is nee lekker puh!
pff af en toe…

[lalala]

Hmm… hier begint het nu net.
Heb al wel bedacht dat het flink pittig kan gaan worden, ja!

Succes ermee!
Liefs, Anne

[Michele1]

Tip, neem niet elke nee als nee aan. Het is voor een kind een hele prestatie als hij tegen jou in durft te gaan dat hij dat lef heeft. Maar heel vaak bedoelen ze geen nee. Hier ook e, Morgan wil je drinken, antwoord NO (ja ze kijkt te veel dora) en dan pakt ze haar tuit en drinkt. Morgan wil je eten, NO en ze gaat eten. We nemen het nee niet zo letterlijk meer en het is voor iedereen makkelijker.

Groetjes,

Michèle

[mama_snoekie]

Oh ondanks dat het soms lastig is, geniet ik er ook best van hoor! Ik vind het heel leuk om te zien dat hij echt een duidelijk eigen wil begint te krijgen! En als hij dan nee antwoord op een vraag, en hij wil het ook echt niet, dan moet je dat koppie zien en die houding! Armpjes over elkaar, boze blik en nee schuddend met zijn hoofd En dan die toon, heel vastberaden! Haha! Of de toon als ik hem een hele domme vraag stel; Ruikt jouw poepje lekker? Nèèèèh! met andere woorden, mama wat ben je toch dom! haha!

Groetjes Anouk

[Michele1]

Hier is het onderscheid tussen nee om uit te proberen en nee ik wil echt niet ook heel duidelijk. Dan is het echt nee is nee.

Groetjes,

Michèle

[Rinske]

het onderscheiden ervan vind ik nog best lastig moet ik zeggen.
met fruit, brood of drinken ofzo zet ik het gewoon neer en dan eet of drinkt ze ook wel gewoon dat gaat meestal wel goed. maar verder is het ook hier een kwestie van omschakelen denk ik van het niet meer vragen naar mededelen.
zoals bakmama idd ook zegt ‘we gaan naar bed’ en dan zegt ze ook wel ‘Insie liggen’ en dan daarna vraagt ze aan mij ‘mama liggen?’ en dan zeg ik ‘ja mama ook liggen’. is voor haar een stuk makkelijker om dan mee om te gaan dat we allemaal even gaan liggen, en gelogen is het niet want ik ga ook altijd wel even liggen haha. maar ook ik ben nog zo gewend om alles aan d’r te vragen terwijl dat natuurlijk vooral uitlokken tot nee zeggen is.
uiteindelijk zal ik het vast wel leren, hoop ik hahaha

liefs,
Rinske

<img src=“http://lilypie.com/pic/2010/04/18/dr3f.jpg”" border=0><img src=“http://lb2f.lilypie.com/ro7Yp2.png”" border=0>

[Rainbow]

Ooooo, wij vragen gewoon: ‘Ga je slapen?’ en als ze dan NEE zegt, gaat ze toch gewoon! Gelukkig loopt ze 9 van de 10x zelf al naar boven. En ze is heel duidelijk: ja is ja en nee is nee. Alleen met poep aangeven houdt ze ons wel vaak voor de gek. Dan vraag ik: ‘Heb je gepoept?’ en zegt ze ‘ja’, terwijl er niks in haar luier zit!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[miremady]

Oei oei Rainbow
Niet vragen bij een peuterpuber dat gaat tegen je werken

Liefs Michelle

[Rainbow]

Phoei, maar dat is vermoeiend, om niks meer te vragen en alles mede te delen! Ik weet niet of ik dat kan joh? Ik vraag nu best veel eigenlijk…wil je drinken, ga je met mama mee fietsen, vind je het leuk, ben je moe…ik vraag eigenlijk constant dingen aan Eva! Ik lijk wel een journalist! Maar wat ik zeg, 9 van de 10x antwoord ze gewoon netjes met ‘ja’ of ‘nee’ en gaat dat prima. Misschien hebben wij gewoon een wonderkind dat altijd naar waarheid antwoordt!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[miremady]

Hahahaha, heerlijk zoals je dat weer vertelt
Maar ik bedoel meer van straks is ze nog iets ouder en dan vraag jij, ga je naar bed en zei zegt nee, en dan meent ze het wel en dan kun je eigenlijk niet maken om der toch naar bed te doen, want dan krijg je je vraagt het toch mama en ik zeg nee

Weet het uit ervaring met madelon

Liefs Michelle

[Saro]

oh die peuterpuberteit…praat me er niet over. Vertelde ik een tijdje geleden nog dat het met Dani allemaal wel mee viel…nou volgens mij is het bij ons een week geleden los gebarsten hoor…pfff. Hij kon al behoorlijk driftig zijn, maar luisterde nog wel aardig goed. Nu is hij regelmatig oostindisch doof
En een driftbuien…echt schreeuwen, krijsen, gillen noem het allemaal maar op. En dat nee zeggen…dit doet hij soms uit principe gewoon al, want hij zegt het ook als we bijvoorbeeld iets leuks willen doen (zullen we naar de speeltuin?.. NEEEEEEEEE!)
Wat Mriek ook zegt…het lijkt wel een beetje op die sprongetjes.
Ik merk wel heel duidelijk aan Dani dat hij weer in een soort ontwikkeling zit en dat is volgens mij knap lastig voor die kleintjes. Volgens mij wil zijn koppie alweer meer dan dat hij kan.
Hij gaat steeds meer met 2/3 woorden praten en bedenkt zelf ook allemaal spelletjes en dingen die hij wil doen. En papa en mama begrijpen dit niet altijd en dat is voor hem wel lastig.

Ik “probeer” het maar door te komen door mezelf rustig te houden (lukt echt niet altijd hoor), toch wel grenzen te stellen (wil hem best ruimte geven om boos en gefrustreerd te zijn, maar hier moet wel een grens aan zitten) en duidelijk aan hem te vertellen wat we gaan doen.
Maar lastig is het wel en dan is hij nog geen eens 2…help