Hysterische nachten

#1

Hallo beste allemaal!

Ik ben helemaal ten einde raad. Mijn moeder heeft me al zo vaak aangeraden om de dingen waar ik op het moment met mijn dochtertje tegenaan loop op een forum te gooien. Na vannacht lijkt dit me een prima plan!
Ik wil heel graag geloven dat ik een goede moeder ben. Ik doe ontzettend mijn best, ik heb 2 heerlijke, sociale, lieve en vrolijke kinderen van 2,5 en van bijna 1.
Met het gedrag van mijn oudste dochter heb ik nog al eens wat moeite. Ze kan heel dwars zijn, driftbuien krijgen, ze is heel slim en lijkt mij en mijn man soms zelfs tegen elkaar uit te spelen. Overdag kan ik daar prima mee omgaan. Driftbuien smoor ik meestal in de kiem en zetten ze door dan gaat ze even ‘op negeer’. Sommige dagen brengt ze heel wat tijd door op ‘de mat’. Haar time-out plekje bij de voordeur. We gebruiken de deurmat hiervoor omdat er overal waar we komen wel een deurmat is. Op visite, zelfs in een restaurant. Dreigen met op de mat zitten is dan meestal genoeg. Soms maakt ze er een spelletje van. Ben ik haar continu terug aan het sturen. Het is wel eens moeilijk om dan serieus te blijven. Zo’n clowntje als ze kan zijn! En ze weet het. Dat is het ergste. Haha.
Het grootste probleem heb ik s’nachts met haar. Ze heeft een enorme eigen wil. Als madame iets niet wil, dan gebeurt het ook echt niet. Afgelopen nacht ook weer. Ze heeft me letterlijk de hele nacht krijsend wakker gehouden. Hysterisch om zich heen slaan en schoppen als ik, helemaal volgens de boekjes, haar probeer te troosten op haar kamer in haar bedje. Loop ik weg om haar maar te laten huilen rent ze krijsend achter me aan om op de deur te gaan slaan. Ik word er helemaal gek van. Probeer rustig en geduldig te blijven. Probeer een andere manier te vinden, neem haar mee naar onze kamer om haar even uit die negatieve sfeer die door dat hysterische gedoe dan ontstaan is op haar kamer weg te halen. Maar danheeft ze haar zin. Dan is ze ineens poeslief, wil gaan spelen. Ik voel me dan zo in de boot genomen! En zo gauw het woord ‘bed’ valt klaagt ze over pijn in dr voeten begint de hysterie weer van vooraf aan. Ik heb alles al geprobeerd. Een slokje water, nog een verhaaltje om haar af te leiden, boos worden, negeren, lief zijn, vasthouden knuffelen, oeverloos tegen haar praten, vragen stellen, een tik op dr billen geven. Waar ik me diep voor schaam, ik wil mijn kind niet slaan! Maar een tik op haar billen lijkt de enige manier te zijn om tot haar door te dringen. Normaal fesproken krijgt ze alleen een tik op haar billen als ze haar broertje express pijn doet door met speelgoedauto’s op zijn hoofd te slaan of hem om te duwen (maar das weer een ander probleem) het is meer de schrikreactie die het hem dan doet want ik sla niet zo hard. Ik wil haar niet echt pijn doen en ze lacht me dan ook meer dan eens gewoon uit. Wij hebben hele leuke meiden op het consultatiebureau en ik heb het daar vorige week nog met een van die meiden over gehad. Volgens haar was het voor mijn dochter ook de enige manier om aan te geven hoe serieus mijn boosheid is omdat mijn dochter zo bovengemiddeld bijdehand is voor haar leeftijd. waarheid is dat ik met een tik op haar billen (op haar luier) als ze zo hysterisch is niet eens tot haar doordring. Dat is meer vanuit mijn onmacht en dat besef maakt me bang! Ik schaam me diep. Het enige dat er uit komt als ze zo hysterisch is is ‘bed nee’ en dan zwaait ze met haar wijsvingertje. Ze krijst haar broertje wakker. Laten huilen heb ik ook geprobeerd. Na een half uur krijsen tot over de toppen van dr longen en nog een uur eentonig schreeuwen ‘paaaappaaaa!’ (omdat ik gezegd had dat ik niet meer kwam nu, klaar is klaar en slapen nu, dus dacht madame: dan roep ik papa toch? ) bonsten de buren op de muur. Logisch, maar het besef dat zij last van haar hebben en ze ook hen uit de slaap houdt maakt dan toch weer dat ik nog maar eens ga proberen haar te troosten. Ze is een volhouder. Ze geeft niet op. Goede eigenschap maar in deze dus niet. Ze maakt ook de buren gek. Ze weet precies wat ze wil. En ik weet het niet meer! Is dit normaal? Lopen meer moeders hier tegenaan? Hoort dit gewoon bij de peuterpuberteit? Kan iemand me alsjeblieft een gouden tip geven?

Gelukkig is dit geen schets van iedere nacht, maar het gebeurt wel steeds vaker!

Gewijzigd door - Mamavaneendiva op 23 Jun 2013 07:12:12

#2

Herkenbaar. Beetje jammer van de buren. het enige wat hier namelijk geholpen heeft is om haar stug door te laten krijsen. Niet kijken niet troosten helemaal niets, tenminste voor mijn dochter was elke vorm van aandacht daarvoor een prikkel om nog ff door te gaan. En dat kon uren duren, maar na 3 dagen strak negeren was het wel over. Ook mijn dochter is een hele slimme tante die weet wat ze wil. Ik moet haar wel zo strak houden anders gaat ze echt met me aan de haal. Met m’n zoontje gaat dat allemaal veel makkelijker. M’n dochtertje is echt een dametje met een flink temperament.
Misschien een tip om eens met de buren te praten hierover? Neem voor de grap een paar oordoppen mee.

Groetjes Ramona

#3
quote:
Herkenbaar. Beetje jammer van de buren. het enige wat hier namelijk geholpen heeft is om haar stug door te laten krijsen. Niet kijken niet troosten helemaal niets, tenminste voor mijn dochter was elke vorm van aandacht daarvoor een prikkel om nog ff door te gaan. En dat kon uren duren, maar na 3 dagen strak negeren was het wel over. Ook mijn dochter is een hele slimme tante die weet wat ze wil. Ik moet haar wel zo strak houden anders gaat ze echt met me aan de haal. Met m'n zoontje gaat dat allemaal veel makkelijker. M'n dochtertje is echt een dametje met een flink temperament. Misschien een tip om eens met de buren te praten hierover? Neem voor de grap een paar oordoppen mee.

Groetjes Ramona

Hoi ramona, bedankt voor je reactie.
Met de buren loopt het sinds mn dochter rond haar eerste verjaardag s’nacgts zo tekeer ging en we van het cb het advies hadden gekregen haar gewoin te laten huilen al niet lekker meer. Het zijn oudere mensen. De buurvrouw negeerde ons ineens, terwijl we daarvoor wel leuk contact hadden. Later kwam ik er via haar man achter dat ze last had van het gehuil van mijn dochter snachts, dat ze mij een slechte moeder vond ‘omdat ik te lui was mijn bed uit te gaan voir dat kind’. Daar ben ik woedend over geweest, haarfijn uitgelegd dat ze er eens bij moest zitten s’nachts, hoe we onszelf op het randje van het bed zaten op te vreten. Dat mijn dicgter het zo lang volhield s’nachts omdat ze eerst altijd neteen gehaald werd als ze huilde. Dat we haar maar in ons bed haalden om haar stil te houden omdat we de byren niet tot last wilden zijn. Ze was gewoon verwend! Het geeft uiteindelijk maar 4 nachten geduurd voor ze het door had en slapen weer prima ging. Hrt conracr met de buren is nooit meer hetzelfde geworden. Zij negeert ons nog steeds en hij spreekt ons alleen aan als zij niet thuis is. Ik kan er wel om lachen nu, ze laten zich zo kennen! Ze proberen ons zelfs zwart te maken in de buurt, dus ik wil ze geen ammunitie geven met overlast snachts.
En buiten dat gedoe met de buren… Dit is nu zo anders dan toen. Of misschien is het wel precies hetzelfde, als ik het zo opschrijf… Omstandigheden zijn anders, gedrag anders maar dat komt natuurlijk door de leeftijd. Goh, nog niet zo bekeken!

Hihi verhelderend! Bedankt!

#4

Met verbazing gelezen. Knap dat je het zo vol energie schrijf… Bewondering voor je!

Denk in dit geval buren letterlijk pech en jij het gedrag negeren. Zou je zoontje dan misschien elders kunnen logeren? Heb je die spanning van wakker worden niet…

#5
quote:
Met verbazing gelezen. Knap dat je het zo vol energie schrijf... Bewondering voor je!

Denk in dit geval buren letterlijk pech en jij het gedrag negeren. Zou je zoontje dan misschien elders kunnen logeren? Heb je die spanning van wakker worden niet…

Bedankt!

Ik heb uiteindelijk niet alleen maatregels getroffen voor het, al dan niet, slapen van onze kleine meid. Ik heb haar hele dagritme ook omgegooid. Of ze nu lekker geslapen heeft of niet, om 9.00 loopt haar wekker af. Ze gaat smiddags niet meer naar bed voortaan en om half 8 ligt ze er weer in. Of ze wil of niet. Ik ben superconsequent, zeg wat ik doe en doe wat ik zeg. Als mijn zoon slaapt gaan mijn dochter en ik spelen samen en knutselen, zodat ze dan mijn volledige aandacht heeft. Ik kom daardoor niet aan mijn huishouden toe, dus als ze naar bed zijn ben ik nog wel even bezig, maar dat heb ik er graag voor over! Ik merk nu al dat het zijn vruchten afwerpt. Ze is veel minder tegendraads en lief voor haar broertje. Slaapt al sinds maandag gewoon door. Geen geruzie, geen geschreeuw. Ik ben veel relaxter door de goede nachtrust en dat heeft ook weer een positieve uitwerking op mijn kinderen. Het loopt weer opvrolletjes! En daar ben ik zo jubelend blij om!
Het is heel verhelderend geweest om minn verhaal op papier te zetten, dat had ik veel eerder moeten doen! Je krijgt dan toch de kans om de situatie eens even van eeen afstandje te bekijken, en dan zie je ineens oplossingen waar je eerst alleen chaos en wanhoop zag.

Bedankt voor je reactie, je tip en je compliment

#6

Fijn dat het nu weer beter gaat! Goed aangepakt. Je hebt best kans dat dit soort gedrag zomaar ineens weer de kop opsteekt hoor. Gebeurd hier ook wel, dan hou ik Noa ook weer ff superstrak en dan is het vaak ook zo weer over. Echt lekker peutergedrag.
Ik zou alleen persoonlijk een beetje uitkijken om 's middags al je tijd aan haar te besteden als je zoontje op bed ligt. Je hebt best kans dat je haar op die manier verwent met je aandacht en dat ze hier op blijft rekenen. Je kunt ook bv je tijd in tweeen delen. Ga dan eerst iets met haar doen en doe daarna iets aan je huishouden. Het werkt hier perfect om dat van te voren aan te geven. Dan is het voor Noa ook duidelijk wat ik van haar verwacht. Soms help ik haar dan ff op weg om lekker te gaan spelen. Wat hier trouwens ook favoriet is om mij te helpen in het huishouden. Noa heeft zo’n schoonmaaktrolley met stofzuiger. Ideaal als ik zelf moet poetsen. soms geef ik haar ook weleens een sopdoek of laat ik haar simpele klusjes doen als de was in de droger doen oid. Bij veel huishoudelijke taken is er wel iets te vinden wat je kind kan doen. Zo heeft zij toch het idee dat ze je volle aandacht heeft en kun jij ondertussen nog eens wat in huis doen. Vaak zet ik er dan ook nog een lekker gek muziekje bij aan en dan vind Noa het helemaal een feest.

#7
quote:
Fijn dat het nu weer beter gaat! Goed aangepakt. Je hebt best kans dat dit soort gedrag zomaar ineens weer de kop opsteekt hoor. Gebeurd hier ook wel, dan hou ik Noa ook weer ff superstrak en dan is het vaak ook zo weer over. Echt lekker peutergedrag. Ik zou alleen persoonlijk een beetje uitkijken om 's middags al je tijd aan haar te besteden als je zoontje op bed ligt. Je hebt best kans dat je haar op die manier verwent met je aandacht en dat ze hier op blijft rekenen. Je kunt ook bv je tijd in tweeen delen. Ga dan eerst iets met haar doen en doe daarna iets aan je huishouden. Het werkt hier perfect om dat van te voren aan te geven. Dan is het voor Noa ook duidelijk wat ik van haar verwacht. Soms help ik haar dan ff op weg om lekker te gaan spelen. Wat hier trouwens ook favoriet is om mij te helpen in het huishouden. Noa heeft zo'n schoonmaaktrolley met stofzuiger. Ideaal als ik zelf moet poetsen. soms geef ik haar ook weleens een sopdoek of laat ik haar simpele klusjes doen als de was in de droger doen oid. Bij veel huishoudelijke taken is er wel iets te vinden wat je kind kan doen. Zo heeft zij toch het idee dat ze je volle aandacht heeft en kun jij ondertussen nog eens wat in huis doen. Vaak zet ik er dan ook nog een lekker gek muziekje bij aan en dan vind Noa het helemaal een feest.

Dat is een goeie tip! Bedankt!

#8

Zo, jij bent echt mama van een Diva… wat een kleine draak zeg!
Maar wat onwijs goed dat je de boel omgegooid hebt en de touwtjes strak aanhoudt. Je kleine meid heeft er nu al baat bij…

Het gaat nu eigenlijk heel goed met Jasper, maar we hebben wel veel gebroken nachten met hem gehad. Ik kan me je onmacht goed voorstellen, ik hield me bij Jasper altijd maar voor dat hij zichzelf ook behoorlijk in de weg zat met zn gedrag en ook zelf niet voor de lol slapeloze nachten had, daardoor lukte het me toch steeds wel weer om op te laden. Het is ‘vanzelf’ beter gegaan, naarmate ze wat ouder worden kan je het ook beter uitleggen of compromissen sluiten.

Hopelijk blijft het zo goed gaat en kan jij nu ook weer een beetje opladen!
Groetjes Carolien.

Lilypie Fourth Birthday tickers

Lilypie First Birthday tickers

#9
quote:
Zo, jij bent echt mama van een Diva... wat een kleine draak zeg! Maar wat onwijs goed dat je de boel omgegooid hebt en de touwtjes strak aanhoudt. Je kleine meid heeft er nu al baat bij...

Het gaat nu eigenlijk heel goed met Jasper, maar we hebben wel veel gebroken nachten met hem gehad. Ik kan me je onmacht goed voorstellen, ik hield me bij Jasper altijd maar voor dat hij zichzelf ook behoorlijk in de weg zat met zn gedrag en ook zelf niet voor de lol slapeloze nachten had, daardoor lukte het me toch steeds wel weer om op te laden. Het is ‘vanzelf’ beter gegaan, naarmate ze wat ouder worden kan je het ook beter uitleggen of compromissen sluiten.

Hopelijk blijft het zo goed gaat en kan jij nu ook weer een beetje opladen!
Groetjes Carolien.

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb4f.lilypie.com/mHJGp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Fourth Birthday tickers” /></a>

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb1f.lilypie.com/9Inip2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” /></a>

Hoii bedankt voor je reactie. Ja, die kleine meid is echt een diva! We hebben voor 2 weken terug haar babykamer omgetoverd tot een mooie peuterkamer en op haar knalroze muur pronken, geheel in stijl, de witte letters ‘little miss diva’. Ze zegt zelf ook al:’ isa diva??’ ja, isabella, jij bent een diva!
Slapen gaat nu goed, ze heeft overdag veel minder driftbuien enbik ben veel relaxter. Ze slaat nu vaak haar armpjes om me heen, zomaar uit het niets ‘mama lief!’ dat doet me dan wel goed hoor.

Ik heb echt wel eens gedacht:‘waarom wilde ik ook al weer zo graag kinderen? Waarom ben ik hier aan begonnen?!’ en dat is een taboe, dat mag je nietvuitspreken als moeder zijnde.
Maar nu ben ik weer blij en een gelukkige mamma. Ik weet weer waar ik het allemaal voor doe.

Groetje!