Hysterisch krijsen

#1

Mijn kleine prinsesje huilt niet maar krijst. En dit zowat de hele dag. Wat je ook doet het
is nooit goed. Eten, schone pamper, troosten, wiegen, liedje zingen en ga maar door.
Ze heeft haar momenten dat ze lief naar je luistert en flink veel lacht, maar van het een op het andere moment begint ze dan ontroostbaar te huilen.
Ze loopt dan helemaal rood aan en stikt bijna in haar eigen gegil. Je kan haar niet eens 5 minuutjes in haar wieg laten liggen want dan is het al mis.
Ze heeft reflux en hiervoor krijgt ze Zantac. Ook krijgt ze haar voeding verdeelt over meerdere flesjes om het spugen tegen te gaan. Ze krijgt 6 x 120 ml hypo-allergene voeding aangedikt met 1 schepje nutriton.
Ook staat haar bedje iets omhoog, slaapt ze nooit op haar rug en houden we haar na het voeden een half uur rechtop.

Maar dit alles schijnt niets te veranderen aan haar gedrag. Ze is zo driftig dat ze zich de hele tijd los probeert te rukken en ze klauwt naar je gezicht op knijpt hard daar waar ze je te pakken krijgt.
Inslapen doet ze met moeite en ze wordt ook van elk zacht geluidje al wakker waardoor ik en mijn vriend de hele dag door het huis heen sluipen. Inbakeren werkt soms maar niet altijd. Vaak wordt ze er nog bozer van omdat ze probeert los te komen (wat haar vaak nog lukt ook).
Ik moet wel zeggen dat mijn meissie veel heeft meegemaakt. Ze is te vroeg geboren door fout van ziekenhuis (36/5), daarna kreeg ze geelzucht en moest ze onder de lamp, een week later kreeg ze een ALTE (stoppen met ademhalen dachten ze, maar bleek vasovagale reactie te zijn = oppervlakkig ademhalen en dan flauwvallen). En een week geleden weer met ambulance naar ziekenhuis omdat ze stikte in haar omhoog gekomen voeding en helemaal blauw aanliep.

O ja, ze is net 10 weken geworden en we lopen bij de KA en ook bij een osteopaat (nu 2 keer, maar alleen darmkrampjes heeft ie grotendeels weg kunnen halen).

Is er iemand die dit ook heeft meegemaakt en weet wat hier aan te doen of gaat het allemaal beter als ze we ouder is.

Mijn vriend en ik zijn aan het einde van ons latijn. We zorgen nu om beurten voor haar. Ik overdag en hij de nacht. Zo kunnen we allebei nog slaap krijgen.

#2

Hoi Zeze,
Wat herkenbaar allemaal. Mijn dochter (nu 23 weken) heeft de eerste 14 weken ook de hele dag gekrijst en idd, niet huilen, maar krijsen.
Om haar wat meer rust te geven, zijn wij onze dochter vanaf 6 weken in een bakerzak gaan leggen als ze ging slapen. Inbakeren mochten we niet ivm haar beupjes. Daarnaast zijn we zoveel mogelijk structuur in haar dag aan gaan brengen, slapen - flesje - spelen/box - slapen (met als richtlijn het boekje van Ria blom “rust en regelmaat”). Ook geen bezoek ontvangen en geen uitstapjes gemaakt de eerste twee weken dat we hiermee begonnen (week 6), daarna zijn we dit heel rustig op gaan bouwen.
Het was nog een paar weken tanden bijten, maar langzaamaan merkte we dat onze dochter rustiger werd en eigelijk vanaf de eerste keer dat we ze in de bakerzak lieten slapen sliep ze beter (lees max 45min. achter elkaar). Vanaf de magische drie maanden (14weken) ging het een heel stuk beter en nu hebben we de vrolijkste baby die we maar kunnen wensen.
Hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal, je bent zeker niet de enigste en probeer op je tijd afstand (Letterlijk!!) te nemen hoe moeilijk dat ook kan zijn. Vraag een oppas in huis en ga samen met je vriend een keer wat ondernemen met zn tweeen.
Heel veel sterkte,
Groetjes Nancy

#3

Hi,

Ik heb inderdaad de bakerzak ook gekocht. Helaas had dit bij ons niet het gewenste effect. Het feit dat ze haar armen nog kon bewegen maar dat ze niet meer bij haar gezicht kon maakte haar nog gefrustreerder. Dus zijn we maar weer gewoon gaan inbakeren. Als ze echt niet wil (bijv. na half uur weent ze nog steeds) dan maak ik haar los en doe haar wantjes aan zodat ze in ieder geval niet haar gezichtje kan openkrabben (want dat is wat ze dan doet).
Rust en regelmaat hoor ik vaak. Ik denk dat wij hierin nog te kort schieten. Als wij onze “dienst” draaien lukt het aardig maar zodra we allebei wakker zijn dan zijn rust en regelmaat de deur uit gevlogen. We zijn haar denk ik dan teveel heen en weer aan het verplaatsen. Dan voed hij haar, dan weer ik, dan troost hij, dan weer ik. Eens kijken hoe we dit kunnen oplossen zonder dat alles meteen op een persoon terecht komt.

Ik hoop dat die magische 3 maanden grens voor ons er ook zal zijn. We blijven hopen en intussen gewoon heel erg ons best doen.

#4

Meid wat een verhaal! Het klink zo bekend…
Dat je kindje te vroeg is geboren kan inderdaad meespelen.
Dat was bij ons ook zo (33 weken), en het is bewezen dat te vroeg geboren kinderen een 'temperamentvol’karakter kunnen hebben. Het niet alleen willen zijn (door alles wat ze al meegemaakt hebben) speelde bij ons een grote rol.
Maar ook de reflux, wat een pijn kunnen ze daarvan hebben!

Als je dochtertje zo ontroostbaar is, heb je dan ook het idee dat haar voeding omhoog komt? Dus niet zozeer dat ze spuugt, maar het weer weg slikt?
Het kan namelijk zijn dat er nog steeds sprake is van reflux, maar dan de verborgen vorm, waarbij ze niet spuugt maar de voeding weer terugslikt waardoor het zuur nogmaals door de slokdarm gaat. Wij deden altijd 1 schepje nutriton op 50 ml voeding. Dat zou bij jou op 120 ml dus 2,5 schepje zijn i.p.v. 1. Je zou het eens kunnen overleggen met de kinderarts.

Bij ons is het na zo’n 5 maanden beter gegaan…(sorry, dat is niet zo hoopvol he? Maar ik denk dat dat voor onze zoon ook de magische 3 maanden grens is geweest als je de 2 maanden dat hij te vroeg geboren is niet meerekend).

Daarvoor probeerde ik zoveel mogelijk regelmaat aan te brengen, ik liet mijn zoon overdag echter slapen in de kinderwagen, dat was het enige dat werkte, voelde voor hem denk ik veel veiliger/geborgen en dan kon ik af en toe wat heen en weer schommelen. Veel mensen vinden dat het niet goed is om je kindje overdag in de kinderwagen te laten slapen, maar het is natuurlijk wel belangrijk dat je kindje slaapt anders word de spanningsboog alleen maar groter. Het was bij ons het enige dat werkte. Ook inbakeren en alles geprobeerd, maar dat ging bij ons net als bij jouw dochtertje, alleen nog maar meer overstuur dus had echt een averechts effect.

En ik moet zeggen dat het ook heel veel beter is gegaan nadat we zijn overgestapt op dieet voeding, friso allergy care bij ernstige koemelkallergie. Misschien voor jou ook nog het proberen waard om eens met de kinderarts te bespreken.

Ik hoop voor jullie dat er snel een beetje verbetering komt!
En tot die tijd zou ik inderdaad de zorg blijven afwisselen tussen jou en je partner, want het is anders niet vol te houden. En je hebt ten slotte ook energie nodig om de leuke dingen te blijven zien!

Sterkte!
Groetjes Carolien.

#5

Hoi Zeze,
Bij de rust en regelmaat is het niet zo van belang WIE haar bijv. fles geeft, maar dat het op dezelfde manier en in hetzelfde ritme gedaan wordt. Als het goed is kun je het betreffende boekje bij je consultatiebureau krijgen. Wij hebben het als richtlijn gebruikt, er staan ook dingen in waar ik niet achter kon staan (bijv een half uur laten krijsen in dr bedje).
Zoals Carolien omschrijft hier ook goede ervaringen met extra Nutriton in de fles.
Oja, misschien is het juist te stil voor haar als ze gaat slapen? Ik was ook altijd heeel stilletjes in huis als mijn meisje sliep, totdat ik merkte dat ze telkens in slaap viel in de box als ik aan het stofzuigen was (kun je nagaan hoe schoon mijn huis op een gegeven moment was ). Als ze nu nog moeite heeft met inslapen zet ik een radiootje aan op haar kamertje om haar het gevoel te geven dat ze niet alleen is.

#6

Lieve allemaal,

Ik zie idd dat ze ook verborgen reflux heeft. Ze slikt het vaak weer door als ik het in haar mondje zie komen.
Ik heb geprobeerd meer nutriton te geven maar dan krijgt ze haar fles niet leeggedronken. Ze kan ook niet goed poepen door die nutriton. Dus ligt ze te persen zonder dat er iets komt. Soms poept ze 1 keer per dag en soms een paar dagen niet. Als ze poept is het meteen een spuitluier.
Ook ben ik overgestapt op Enfamil A.R. omdat die voeding dun blijft en pas in de maag 12x dikker wordt. Helaas ging ze toen nog meer huilen en opeens projectiel-spugen. De kleine beetjes werden ineens hele plassen. Dus die voeding was na 1 dag alweer de deur uit. Ik denk dus koe-melk allergie net zoals ik heb.
De kinderarts vind de reflux meevallen…maar ja die zit niet met een krijsend kind.
Ik heb overigens niet het idee dat ze pijn heeft door het spugen. Want regelmatig spuugt ze en gaat dan ineens lachen alsof ze het erg grappig vind.
Ze huilt meer om andere zaken zoals genoeg hebben van in wieg liggen (verdrietig), genoeg hebben van je gezang/praten (boos), geen goede lighouding kunnen vinden (gefrustreerd), niet in slaap kunnen komen (verdrietig) of haar fles niet op tijd krijgen (krijsen en tranen met tuiten). Ze is nu al een beetje een drammertje aan het worden geloof ik.
Ze wil bijvoorbeeld ook zitten zonder dat je haar vasthoud. Dan help je haar omhoog maar probeert ze vervolgens de hele tijd je handen met haar ellebogen weg te duwen. Dus laat je haar weer liggen en wordt ze boos. Tsja, alleen zitten kan nog niet met 10 weken he.
Soms huilt ze heel hard en als je dan tegen d’r zegt: doe eens rustig. Dan is ze in een keer stil, kijkt je fronsend aan en gaat dan nog wat extra kracht zetten achter het huilen.
Soms denk ik dat het allemaal puur frustratie is. Dat dingen niet gaan zoals ze wil en dat ze meer wil dan ze kan.
Deze dame tilde haar hoofd al op in de eerste week na haar geboorte en artsen zijn telkens verbaasd hoe sterk ze is. Maar hoe dan ook…leuk is het niet en het is gewoon zeer vermoeiend.

Ik hoop gewoon dat ze van die reflux af is met 6 maanden wanneer ze gewone voeding krijgt en dat het gehuil vooral karakter is gemengd met frustratie. Als ze straks meer kan en begrijpt wordt het hopelijk minder. En karakter…tsja…papa was ook zo’n driftkikker die zijn zin wilde en kreeg (nog steeds trouwens)…dus nu moet mama maar zorgen dat deze kleine niet zo opgevoed wordt.

Wat betreft de voeding. Ze krijgt nu nutrilon hypo-allergene dieetvoeding. ik zal eens gaan kijken wat voor voeding die friso is.

#7

Hoi Zeze,

Jeetje wat een verhaal zeg… Ik kan het best begrijpen als je er (bijna) doorheen zit. Mijn zoontje is geboren met een vacu-pomp en huilde ook steeds erg veel. Nu is mijn man fysiotherapeut en dacht dat het misschien iets met zn werveltjes kon zijn. We zijn dus met ons destijds 9-weken oude zoontje naar de manuele therapie geweest en zij heeft zijn nekwerveltjes wat losser kunnen maken (of zoiets). Na de eerste behandeling ging het al stukken beter, maar na de derde keer was het helemaal over.
ik vond het verschrikkelijk mijn kindje zo te zien en horen huilen. Gelukkig was hij na 12 weken hartstikke gezellig. Ik hoop dat jullie binnenkort ook echt kunnen gaan genieten van jullie kleine meid!

Groetjes Nicole