Huilend naar kdv

#1

Hoi
Mijn dochter is nu bijna 3 en gaat al sinds ze 4 maanden is naar het kdv. Sinds ze ongeveer 1,5 is, huilt ze regelmatig dikke tranen als ik haar naar het kdv breng. Ze gaat 2 dagen in de week en soms gaat het ineens 2 dagen goed, maar meestal is het echt een drama om haar weg te brengen. De leidsters daar zeggen dat ze na een paar minuten weer bedaard is (en ik ben een keer stiekum blijven kijken en dat was toen inderdaad zo) maar ik hou er zelf zo’n rot gevoel aan over.
Ophalen is wel een feest, dan is ze blij en wil ze eigenlijk niet weg. Ze heeft het er dus wel naar haar zin volgens mij.
Wie heeft er tips hoe ik dit kan doorbreken?
Sacha

#2

Dan wil ik even zeggen dat ik het heel knap van je vind dat je het volhoud want ik weet niet of ik dat kan! Mijn dochter is heel blij met school, ze heeft wel haar dagen maar meestal vind ze het wel prima!

#3

Ik denk niet echt dat je het kunt doorbreken.
Wij hebben precies hetzelfde. De ene keer huilt hij tranen met tuiten en de andere keer gaat het prima. Gisteren wou meneer ook totaal niet mee naar huis. Sta je ook te kijken… Net of hij wil zeggen lekker puh

Volgens mij hou je dat toch wel. Ze zijn het al gauw weer vergeten, dat blijkt als ze na een paar minuten alweer stil zijn. Het is alleen zo moeilijk voor de mama’s he Zou niet weten wat je eraan kunt doen. We zijn wel eens iets eerder naar de creche gegaan om het afscheid iets uit te stellen maar ja, dat is dan voor die dag. De dag erna is het precies hetzelfde probleem (of juist weer niet)

Bianca

#4

Mij is verteld dat het een periode is!!
En dat ze na een aantal maanden weer gewoon vrolijk zijn bij het afscheid!
Of dit ook echt zo is, heb ik geen idee van?
Ik breng Nayaro zelf nooit, dat doet papa … maar ophalen is indd altijd een feest, hij wilt dan alles laten zien aan mama! hahah , en dan knuffelt & kust hij erop los!

Maar misschien loop ik er wel tegen aan strx, als hij na de nieuwe opvang moet!

Nayaro - Danil / 14 September 2008

#5

Hoi lieve sacha,
heel herkenbaar. sarah heeft soms ook dagen dat ze huilend zegt dat ze niet naar de kindjes wil , bij mij wil blijven etc. lullig he ? natuurlijk voelen wij (mama`s) ons heel vervelend. Weet je wat ik denk, het is heel logisch dat kindjes soms verdrietig zijn als we bij hen weggaan. Mama staat immers voor alles wat veilig en vertrouwd is. Ik ben ook wel een verdrietig als ik naar mijn werk moet en niet lekker thuis met haar gezellige dingen kan doen. Alleen wij zijn volwassen en gaan er rationeel mee om en focussen ons weer op de orde van de dag. Kindjes kunnen dat niet en huilen gewoon lekker. Ik let er zelf wel op dat ik begripvol reageer en haar steun met haar verdriet , dus bv. zeg dat ik het snap en dat we ons heel erg gaan verheugen op vanmiddag. Ik ben wel eens heel boos geworden op een peuterjuf die tegen sarah zei “niet huilen, je bent toch al groot”. de keer daarna zat sarah zonder geluid te huilen, dikke tranen en maar proberen om haar huilen in te houden. Ahhhh , dat is pas zielig. Gewoon lekker huilen laten, dat geeft hen mogelijkheid om hun stress te verwerken. Je schrijft dat je tips wil om het te doorbreken, ik ben dus van mening dat je het misschien gewoon moet laten, het is immers belangrijk om te leren om je gevoel te uiten.
succes en groetjes, Erika

Lilypie Borstvoeding Ticker

#6

Hoi,

Ik heb op een kinderdagverblijf gewerkt op een groep van 2-4 jaar, het kwam erg vaak voor dat een kindje huilde als papa of mama weg ging. Dit is een periode en gaat zeker weer over.
Wij hebben hier training in gehad en ons werst verteld dat de ouders duidelijk moesten zijn in waar ze heen gingen, Dus zeggen dat je kindje nu even daar mag gaan spelen en dat mama vanmiddag (bijv na het koekje) je weer komt ophalen.
Neem smorgens de tijd op het kinderdagverblijf (geen uren ) om zo je kindje te laten wennen. daarna zeggen dat je weg gaat en ook gewoon gaan niet blijven hangen en 1000 kusjes geven. dan haan ze alleen maar meer huilen.
Je kan ook gerust zeggen dat je gaat werken, dat snappen ze heel goed.
Dit huilen is inderdaad na een paar minuutjes weer over als mama weg is.

Misschien kan je hier wat mee.

Groetjes, MamaMartine

#7

Sorry hoor maar al 1,5 jaar huilen als je ze naar school brengt? Dat begrijp ik toch uit sassie1’s verhaal, dat vind ik niet normaal! Ik bedoel tja af en toe als ze hangerig zijn of hun zin niet hebben ofzo, maar toch niet structureel mag ik hopen, dat heeft mijn dochter namelijk nooit! Ze heeft ook wel haar dagen, misschien net na de vakantie weer even wennen maar dan is het na 2 keer echt wel weer over! Of ben ik nu gek?

#8

bedankt voor al jullie reacties. het is inderdaad dubbel: ik wil niet afdoen aan haar emoties maar word er ook onzeker van en soms helaas ook wat geïrriteerd door. Ik weet van mezelf dat ik moeite heb met afscheid nemen en probeer daarom het moment ook zo kort mogelijk te maken. Dus inderdaad niet nog een keer knuffelen, nog een kusje oid. Maar ook dat werkt niet. Ook heb ik een periode geprobeerd om haar thuis al ‘voor te bereiden’. Dat leek even te werken maar niet lang daarna waren we terug bij het begin…
Ik denk dat het een combi is van emotie (angst) en gewoonte. Want het lijkt we alsof het er voor haar bij hoort ofzo.

Hebben jullie een bepaalde regelmaat als je naar het kdv gaat? Misschien moet ik eens kijken of ze een knuffel of pop ofzo wil meenemen…

#9

Ik vertel mijn kleine altijd de avond van te voren dat je morgen naar schooltje gaat. Dan pakken we een tas in met 2 luiers (als nood ze gebruikt ze niet meer) doekjes, extra setje met kleding, zakdoek, etc, behalve haar eten. Dan als ze wakker word eten we ontbijt terwijl ik haar brood voor schooltje smeer en dan vertel ik haar er ook bij dat we zo met de auto naar school gaan en dat ze dan haar vrienden (bij naam noemen) weer gaat zien. Daarna even in bad wassen, tandenpoetsen, insmeren met lotion en kleding aan. Dan wil ze vaak al in haar blote billen met haar schooltas op haar rug de deur uit lopen, hahahah vind het echt naar voor je, zulke ervaringen! Ik hoop iig dat het snel beter word!