Huilen op het kinderdagverblijf

#1

Hoi!

Mijn zoontje is nu 9 maanden oud. Na mijn zwangerschapsverlof heb ik volledig ouderschapsverlof opgenomen en ook de uren ouderschapsverlof die ik nog van mijn dochter had eraan vast geplakt. Waardoor ik dus 10 maanden verlof had. Helaas zit het er nu bijna op en begin ik half augustus weer voor 2 dagen. Mijn moeder zal dan één dag oppassen en de andere dag gaan de kinderen naar het kinderdagverblijf.
Gisteren ging mijn zoontje voor het eerst 2 uurtjes wennen op het kinderdagverblijf. Helaas waren dat 2 hele zware uurtjes voor hem… Veel huilen, schrikken van andere kindjes, niet willen slapen, niet willen drinken.
Hoe fijn ik het ook vond om ouderschapsverlof te hebben, toch denk ik dat het makkelijker was geweest als hij met 3 maanden al naar het kinderdagverblijf was gegaan…
Voor wie is dit herkenbaar?

#2

Een lastige leeftijd om nu op het kdv te beginnen na al die tijd volledig thuis bij jou te zijn geweest. Precies de leeftijd van de eenkennigheid en verlatingsangst. Echter, ook bij Erik was het lastig rond die tijd, ook al ging hij gewoon vanaf 3 maanden naar het kdv. Dus ik zou zeggen: het had misschien helemaal niet uitgemaakt, als hij vanaf 3 maanden heen was gegaan.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#3

Ik realiseer me dat dit inderdaad de leeftijd is van verlatingsangst en eenkennigheid. Mijn dochter had met periodes (nu af en toe nog steeds) ook moeite met het afscheid. Alleen wist ik bij haar dat het korte tijd na mijn vertrek over was. Mijn zoontje huilde de hele tijd. Dan was hij even rustig en dan schrok hij weer van iets wat er in de omgeving gebeurde… Hoop maar dat hij eraan kan wennen…

#4

En is er rond 9 maanden niet ook weer een sprong?
Dus alles lekker tegelijk voor het kereltje…

Ach, hij overleeft het wel hoor.
Natuurlijk went het wel.
Zal misschien een paar weken duren.
Misschien is het met een paar dagen over.

M.

#5

Ja, bij 9 maanden zit een sprong. Kan goed dat het ook daardoor komt dat-ie het extra moeilijk had op het kdv. Komt bij dat vanaf 8 maanden verlatingsangst een rol kan spelen.

Groetekes, Sje

#6
quote:

Ach, hij overleeft het wel.

Haha! Echt een reactie van een man! Heerlijk nuchter!

#7

Ja, maar onderschat het niet hoor dat iets gewoon echt traumatisch voor zo’n kleintje kan zijn. Denk niet dat ze er bij 9 maanden niks van meekrijgen wat ze allemaal voor indrukken opdoen. En zeker als je weet dat bij 9 maanden een sprong zit en ze ook met verlatingsangst te maken krijgen.

Dus, tuurlijk “hij overleeft het wel”, maar als het zo aan blijft houden dat-ie zich niet gelukkig voelt op het kdv, wel degelijk serieus nemen! Dan zit er weinig anders op dan even een rustpauze inlassen en het over een poosje nog eens proberen.

Maar ja, dan zit je wel met het opvangprobleem als je weer aan het werk bent.

Groetekes, Sje

#8

Onderschatten doe ik het inderdaad niet. Ik was zelf ook behoorlijk aangedaan toen ik het kereltje zo overstuur zag bij het ophalen. Maar ik vind het grappig te lezen hoe een man hierin staat. Precies dezelfde opmerking kreeg ik van mijn eigen man.

Hij is natuurlijk nog maar één keer geweest, volgende week gaat hij weer een paar uur. Blijft na enkele weken nog zo huilen, zal ik op zoek moeten naar een andere oplossing. Zielig voor hem en geen werkbare situatie voor de leidsters. Maar goed, ik zal maar niet op de zaken vooruit lopen.

#9
quote:
Maar ik vind het grappig te lezen hoe een man hierin staat.

En onderschat dat ook niet! Die lijken vaak wel stoer, maar die kunnen ook smeltende hartjes hebben! Die durven het alleen niet te laten merken!

Wij vrouwen zijn eigenlijk veel stoerder: wij komen er gewoon ronduit voor uit als we ergens door van slag zijn.

Let op, komt Marsel weer…

Groetekes, Sje