Huilen om alles

[sandraboschma]

hoi
ik ben moeder van drie kinderen waarvan de twee oudste 6 en 4 jongens en de jongste 1( had ik laatst ook een vraagje over hier op ikkeben) een meisje. de middelste heb ik wat hulp bij nodig. die huilt zo vaak en echt om alles als ie thuis is. bij iemand anders hoor je hem niet en op school is ook geen probleem alleen hij is zo snel op zijn teentjes getrapt. er hoeft maar iets te gebeuren en meneer begint te huilen. hoort ie nee weer huilen, gek wordt je er van. in het begin was het nog veel erger nu al een stuk minder. maar moe wordt je er wel van. we proberen hem nu uit te leggen dat ie moet praten en niet meteen om alles moet gaan huilen, bv schoenen aan trekken dan lukt het niet dan hoor ik hem alweer piepen en zeg ik van je moet praten en niet piepen/huilen dat helpt je echt niet. het is op zich een heerlijk mannetje dat knuffelig is met mij alleen is er niks aan de hand maar met anderen of de aandacht verdelen dan huilt ie zo snel. gaat dit nog over ? is dit een tijdelijke fase misschien? iemand tips?
groet s boschma

s boschma

[Sje]

Onze jongste doet het ook. Die wordt a.s. januari 4 en die huilt ook om vrijwel niks. Lukt het haar niet om haar shirt uit te krijgen: huilen, lukt niet om schoenen aan te krijgen, huilen. Als iets maar niet snel genoeg lukt naar haar zin, begint ze te huilen en dan vertikt ze het gewoon om ons om hulp te vragen.

En als ze dan eenmaal om hulp vraagt dan gaat dat half huilend en dan zeggen we dat we haar niet verstaan. Er wordt hier gewoon gepraat in normale situaties en anders maar niet. Dus als we dan zeggen dat we haar niet verstaan ging ze tot voor kort alsnog huilen maar sinds kort lukt het haar om gewoon om hulp te vragen in plaats van half huilend.

Ik zie er nog geen echt probleem in (want ook met haar is het zo dat het op een ander en op de peuterspeelzaal wel gewoon goed gaat), zie het meer als een fase van de peuterpuberteit. Ik wacht het af tot ze een poos op school zit. Als het dan nog steeds zo is, kan ik alsnog het cb eens bellen of ze mogelijk gouden tips hebben.

Ik heb ook een beetje het idee dat ze tussen wal en schip zit en gewoon een beetje met zichzelf in de knoop zit. Ze is niet echt een peuter meer maar ze is ook nog niet echt een kleuter. Haar zusje van 5 gaat al een dik jaar naar school, wat zij ook graag wil en zij zit echter nog grotendeels thuis bij mama. Kan goed ook zoiets zijn waardoor ze zichzelf in de weg loopt.

Groetekes, Sje

[mamaKim]

het kan ook zijn dat hij erg moe is van school. Daar hebben ze zoveel nieuwe indrukken en andere dingen! Dat moet er allemaal uit, en helaas is dat thuis. Ik krijg ook vaak ouders bij me die willen weten of hun kind op school ook zo dwars is. Gelukkig voor ons, de juffen, gaat het op school meestal heel goed. Maar het is niet niks wat die ukkies op school allemaal mogen en moeten, dat kost gigantisch veel energie. Naar mijn ervaring gaat het in het tweede jaar beter.

[Asje]

Ik vind het heel herkenbaar en vind me meteen terug in de reacties van Sje en mamakim. Ook hier komt dat voor, maar huilend praten versta ik niet ( weet echt wel wat er is en wat ze willen hoor ). Heb nu een regeltje, eerst zeggen wat er is "gewoon " en daarna mag je huilen, piepen. Werkt vaak wel

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!