Hoe zit dat nou met herinneringen?

#1

Wat ik weet is dat je je dingen kan herinneren vanaf dat je ongeveer 4 jaar bent.
Maar dat verschilt nogal, blijkt uit veel verhalen.
De één herinnert zich zelfs dingen van dat hij 2 jaar was en de ander “pas” dingen vanaf dat hij 6 was ofzo.

Maar Stephan had het net bij het naar bed gaan over iets (en nou ben IK dus vergeten wat het ook alweer was,
erg hè momenteel )
Maar goed, dat wat hij zich herinnerde was in ieder geval iets van een jaar geleden.
Hij was toen dus 2 jaar, bijna 3.
Ik was nogal verbaasd.
Ik weet ook zeker dat het niet iets was wat ik hem later nog eens verteld heb ofzo.
Het was echt iets dat hij uit zichzelf nog wist.
En ik heb dat al vaker gehad met hem, dat ik dacht: jeeee, dat je dat nog weet!

Maar goed…hoe zou dat nou werken?
Kan het zijn dat hij dat NU gewoon nog weet maar over 3 jaar bijv. niet meer?

Het heeft me op zich altijd wel geinteresseerd hoor
Vind het gewoon heel apart dat je een kind 3 jaar lang al zoooo bewust meemaakt en zo’n band hebt, en dat datzelfde kind dat 10 jaar later helemaal niet meer weet…
Heel maf…

Nou ja, weet iemand hier meer van?
Herinneren jullie kids van 3 à 4 jaar zich ook nog dingen van toen ze 2 jaar waren?

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en ?

Gewijzigd door - Bieb op 02 May 2005 23:12:51

#2

P.S.
Ik weet al weer wat hij zich herinnerde
Hij had met zijn schoenen in de poep gestaan en Cheyenne was daarbij en die had toen geholpen om zijn schoenen schoon te maken En zo wist hij nog een aantal details.
Is dus bijna jaar geleden.
(pfiew, toch nog herinnerd, hahahaha!! )

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en ?

#3

Ik denk dat het te maken heeft met hoe een kind iets beleefd heeft. Maar het is inderdaad een boeiend onderwerp eigenlijk. Zo herinner ik me van mezelf dat men bloed wilde prikken in een arm, maar omdat dat niet lukte en ze na een paar keer de andere arm hebben gedaan. Volgens mijn moeder kon dat alleen geweest zijn enige tijd na mijn geboorte omdat ze toen inderdaad mijn bloed vervangen hebben omdat ik in mijn eigen bloed leukemie zou hebben. De reden waarom dat dat prikken toen zo moeilijk was was omdat ik zo klein was nog ( 7 weken te vroeg geboren ). Is wel een maf verhaal he Zo weet ik ook mijn eerste dag op de peuterspeelzaal nog, was net 2 toen. Groot drama hihihi. Isse wel raar dus dat ik me die dingen nog herinner.

Groetjes Astrid,mamma van Evianne 03-04-2003

#4

ja wel gek he ,dat hij dat heeft onthouden .maar messchien heeft het wel heel veel indruk op hem gemaakt .je weet het niet .en dat ze die dingen onthouden

groetjes marielle mama van tanja

#5

Ik kan me nog een paar dingen herrinneren van toen ik 3 was, maar daar houd het ook mee op…
Ik denk dat vooral grote gebeurtenissen bij blijven, maar hoe het verder nu precies zit…dat weet ik ook niet precies!!

#6

Heel veel dingen herinner je je toch “uit overlevering”, er word nog eens over gepraat, en op een gegeven moment is het je eigen herinnering geworden.
Maar zo werkt het dus niet altijd, en kan je je van heel vroeg dingen echt zelf herinneren.

Ik was 3, en werd geopereerd, aan mijn schele ogen. ik herinner me de operatiezaal, en dat ik onder narcose werd gebracht. dat kan niet zijn dat daar over verteld is, omdat daar niemand bij was (van mijn famillie dan)
maar ik zie het nog zo voor me.
En zo nog een aantal dingen.

Dingen die heel veel indruk maken, die herinner je je denk ik.

Het gekke is ook dat je soms niet eens weet dat je het nog weet ??? ik bedoel: als je iets ziet, of ruikt, of hoort, dan ineens heb je er weer een, van heel vroeg soms.

Heb altijd het idee dat mijn hoofd een enorme archiefkast is, en dat je af en toe spontaan zo’n la opentrekt. zoiets.

Maar ik herinner me dus ook dingen van heel vroeg.

Poep aan je schoen, ja: dat is ook nogal niet wat haha, heel belangrijk om te onthouden. (en vervolgens niet meer in de poep te gaan staan natuurlijk)

Mo