Hoe voorkom je een onzeker kind?


#1

Ik vroeg me deze vraag af omdat ik zelf best onzeker ben en mijn zussen allebei ook. Nou hebben wij natuurlijk al vrij veel meegemaakt maar onzekerheid heb je ook vanaf het begin.

Omdat ik Senne liever niet zou zien worstelen met zichzelf zoals ik en mijn zussen wel deden, zou ik een aantal tips willen hoe ik haar nu al zelfverzekerd kan laten voelen.

Ik geef haar natuurlijk complimentjes en ik weet dat ze jong is maar ik heb het idee dat het wel moet kunnen… snappen jullie me?

Groetjes van Sascha en Senne


#2

Wat moet kunnen???

Zelfvertrouwen kweek je inderdaad onder andere door veel te complimeteren en dan door te zeggen jij kan goed kleuren of zo. Zeg nooit jij maakt de mooiste tekeningen want daar overcomplimenteer je mee en krijgt het kind een verkeerd arrogant zelfbeeld en heeft dan weer een probleem als iets niet lukt kwa bijvoorbeeld tekenen want ze maakte toch de mooiste tekeningen. Snap je me?? Gewoon zeggen dat ze iets goed, maar daar in tegen ook wel heel consequent zijn met wat niet mag en niet kan. Een kind dat duidelijk weet wat wel en niet mag en kan heeft meer zelfvetrouwen dan een kind dat zijn eigen regels maken mag.

Groetjes,

Michèle


#3

Ik bedoel dat het moet kunnen dat ik op deze leeftijd al de basis leg voor een zelfverzekerd kind. Sommige mensen hoor ik zeggen dat ze er toch niets van begrijpt en dat het niet overkomt bij Senne… maar ik ben het daar niet mee eens!

Nou heeft papa de neiging om op sommige vlakken over zelfverzekerd te zijn dus het is absoluut niet gezegd dat ze onzeker zou zijn of worden.

Maar als ze als 5 jarige extreem onzeker zijn ben je een beetje laat om dan te beginnen denk ik…

Groetjes van Sascha en Senne


#4

Wat lief van je dat je nu al bewust haar wilt behoeden van de onzekerheid waar je zelf mee hebt geworsteld!

Denk dat je het goed doet, maar het belangrijkste is naar mijn idee het goede voorbeeld geven. Kinderen kopieren vaak onbewust gedrag van hun ouders. Als ze jou bijvoorbeeld vaak hoort zeggen; “ach, dat kan ik toch niet” of “oh jee, als ze me maar aardig vinden” ofzo, dan zal dat voor haar ook normaal worden en zal zij die gedachtes ook ontwikkelen.

Dus voor jullie allebei belangrijk dat jij je ook zelfverzekerd opstelt!

Daarbij complimentjes, je waardering laten blijken en ongeacht van prestaties laten zien hoe belangrijk en uniek ze is voor jullie.

Zo doen wij het in elk geval.

Liefs!

Lilypie Third Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers


#5

Liske: Wat lief dat je dat lief vind…

Maar mezelf zeker opstellen terwijl ik me niet zeker voel is niet te doen toch?
Senne zal feilloos mijn echte gevoel voelen, de spanning die dat met zich meeneemt.

Is toch net als met onweer? ik kan wel net doen alsof het me niets doet maar ondertussen merkt Senne wel degelijk dat ik me niet op mijn gemak voel… of werkt dat niet zo (bij honden nl wel )

Groetjes van Sascha en Senne


#6

Hoi Sascha,

Hier ook een heel onzekere muts . Komt ook door mijn jeugd net als bij jou. Ik denk dat wij het daarom allemaal al heel anders doen. Ik bedenk mij dat ik mijn dochter wel heel veel liefde en aandacht geef, dat maakt al verschil in het onzeker zijn en ik probeer nu ook al mijn dochter te vertellen dat ik supertrots op haar ben. Mijn zus is ook net zo onzeker en haar kinderen (4 en 7) zijn niet heel erg onzeker dus dat is hoopvol!

Ik weet wel dat je niet moet overdrijven omdat ze je anders niet geloven meer, ze zijn niet gek en dat je niet perse moet zeggen dat je heel mooi of goed is maar bijvoorbeeld bij een tekening zeggen dat je ze zulke mooie kleuren heeft gebruikt etc. Ooit gelezen in een pedagogisch blad…

Jammer he dat we onszelf zo in de weg kunnen zitten…en je hebt gelijk je dochter voelt het als je je anders voordoet dan je bent maar dan nog kun je wel met akties laten zien hoe je zou willen zijn en als je dochter dus niet super onzeker is zal zij toch je voorbeeld volgen, denk ik…

Een dikke knuffel!
Wendy


#7
quote:
Ik bedoel dat het moet kunnen dat ik op deze leeftijd al de basis leg voor een zelfverzekerd kind. Sommige mensen hoor ik zeggen dat ze er toch niets van begrijpt en dat het niet overkomt bij Senne... maar ik ben het daar niet mee eens!

Nou heeft papa de neiging om op sommige vlakken over zelfverzekerd te zijn dus het is absoluut niet gezegd dat ze onzeker zou zijn of worden.

Maar als ze als 5 jarige extreem onzeker zijn ben je een beetje laat om dan te beginnen denk ik…

Groetjes van Sascha en Senne


Daar ben je nooit te vroeg mee, is het in eerste instantie alleen maar de klank van je stem en de toon, is het daar na het applaus dat ze wel degelijk snappen. Kinderen zijn nooit te jong om gecomplimenteerd te worden. Al is het maar dat je verteld dat ze een mooie meid zijn of een knappe kerel en dat ze zo mooi kunnen lachen. Als je dat in je achterhoofd houd dan komt het helemaal goed.

Groetjes,

Michèle


#8

Tja ik zou zeggen, veel in de spiegel met haar kijken, niet bekritiseren, en dat doe ik best veel, zo van, kijk eens wat een mooi meisje met prachtig haar en een lief neusje, zodat ze zich weet te waarderen, maar natuurlijk niet alleen het uiterlijk, maar ook als ze iets goed doet, en dingen zelf laten doen, niet te snel afpakken, ookal is het soms een beetje eng! Dat heeft ze “confidence” van kijk eens wat ik kan, en dat is altijd goed denk ik!


#9
quote:

Maar mezelf zeker opstellen terwijl ik me niet zeker voel is niet te doen toch?
Senne zal feilloos mijn echte gevoel voelen, de spanning die dat met zich meeneemt.


@Sasha: Ik bedoel ook zeker niet dat je je anders voor moet doen dan je bent. Maar ook voor jezelf is het een goede oefening om aardige dingen tegen jezelf te zeggen. Ik weet niet waar je onzeker over bent, maar zoals Malawimama zegt, voor de spiegel staan kun je ook samen doen en dan zeggen: Wat heeft Senne een mooie ogen en wat heeft mama mooie haartjes! Voor jezelf ook een opsteker. Al zie je het alleen maar als lekker samen keuvelen. Of nadat je ‘samen’ de keuken hebt gepoetst, zeggen: Zo, dat hebben we weer even goed gedaan, moet je zien hoe mooi het is! Kleine dingen, maar ik denk heel belangrijk.

En verder proberen negatieve dingen over jezelf niet te zeggen waar ze bij is. Natuurlijk kun je het beter helemaal niet denken, maar dat is waarschijnlijk makkelijker gezegd dan gedaan.

Het klinkt misschien heel suf wat ik voorstel, maar volgens mij kunnen zulke kleine opmerkingen al een groot effect hebben.

Liefs!

Lilypie Third Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers


#10

Oohhh en dan was ik nog iets vergeten te zeggen, bekritiseer jezelf idd niet, maar ook andere niet waar ze bij is, geen goed plan vind ik. Ohhh en idd zelf wat beter in je schoenen staan, niet alleen de nadruk om het uiterlijke leggen, maar absoluut ook op het innerlijke, en zet aub de MTV’s van deze wereld uit! Ik word echt misselijk als ik zo’n tiener met nep “tieten” op de tv voorbij zie komen en dan eraan denk dat die een “rol” model moet zijn voor mijn kind. Let daar dus ook op! Met wie ga jij om? Zijn de vrouwen in jou leven personen die ook een rolmodel kunnen zijn voor je kind?


#11

hoi hoi, nou moet ik zeggen dat ik zelf nooit onzeker ben geweest, over mezelf of whatever, trok altijd me eigen plan en trok me vrij weinig aan van mening van andere, (nu eigenlijk nog … )
inderdaad zelf het goede voorbeeld geven is heel belangrijk, het zijn net sponsjes en kopieren vaak het gedrag van de ouder… maar goed, als je ergens bang van bent of je voelt je er nie zeker over, laat het aan de oververzekerde papa over…
wij willen volgend jaar op vakantie gaan en het liefst vliegen… nu zijn we een keer naar balie gevlogen, en heb ik bijna het vliegtuig afgebroken, no way dat die kleine naast mij gaat zitten in een vliegtuig, want mama is helemaal de weg kwijt, dus dat moet papa dan maar doen ! , omdat ik daar niet goed in ben, en inderdaad dan mijn eigen onzekere gedrag nie kan verbergen…

en inderdaad kwa hoeje overkomt bij mensen, of uiterlijk schoon, zet ze inderdaad niet voor MTV blabla …en ga ze ook geen boekkies laten lezen waar het waarheidsbeeld verdraaid word, maar da’s misschien van latere zorg maar ook die dingen hebben invloed…


#12

Heel erg bedankt voor jullie reacties!

Ik ben nu op mijn werk, zal vanavond uitgebreid reageren maar ik
wil in ieder geval zeggen dat ik heel blij ben met jullie reacties, tips en adviezen

Groetjes van Sascha en Senne


#13

Ik wil nog even het volgende hierop zeggen.

Sommige zeggen dat ze zich niets van een ander aantrekken, hun eigen pad kiezen…

Wat zou ik dat ook graag willen en MAN, wat heb ik dat geprobeerd!

Maar… ik ben op de middelbare school jaren gepest omdat ik te dik was en dat heeft echt wel z’n sporen nagelaten. Hoewel ik nu absoluut niet meer te dik ben ben ik nog altijd heel onzeker over mijn lichaam. Ik durf niet echt vriendschappen aan te gaan omdat ik bang ben om “gedumpt” te worden… dat soort dingen.

En wat moppiesmama ook zegt, het is zo vervelend om jezelf steeds in de weg te zitten. Verschil tussen wat je wil en wat je durft…

Daar wil ik Senne dus zo graag voor behoeden. Hoewel ik natuurlijk nooit helemaal kan voorkomen dat ze gepest zou worden op school hoop ik dat ik haar zoveel zelfvertrouwen kan meegeven dat ze zich kan wapenen tegen eventuele pesterijen in de toekomst…

Groetjes van Sascha en Senne


#14

Oh meis ik voel met je mee… ben zelf ook zo enorm onzeker. En nog steeds

Voorbeeld: Ik was afgelopen dinsdag op het cb. En moest voor Levi maar had Jurian natuurlijk ook bij. Dus ik zeg ga maar even lekker spelen dan gaat mama Levi omkleden. Dus Jurian pakt een stoeltje om te gaan zitten en ik zie in mijn ooghoek een jongetje aan komen en die trekt zo dat stoeltje weg. Dan krimpt mijn maag/hart ineen. En zou ik willen zeggen dat jongentje dat dit niet zo lief is van hem en dat ze er samen mee mogen spelen. Maar die moeder zat te kijken en die zei niks. Ik durfde het ook niet. En keek alleen maar naar het jongentje zonder iets te zeggen (maar inwendig huil ik). Ook zag ik dat Jurian niks deed dus ik voelde dat IK iets MOEST doen verplicht tegenover mijn kind. Dus ik er toch naartoe gelopen en gezegd zullen we samen spelen? En snel een ander speeltje + stoeltje gepakt voor Jurian en even 5 minuten met hem zitten spelen. Die moeder bleef maar naar mij kijken en ik was zo onzeker…

Achteraf denk ik dan waarom zeg ik niks? Waarom laat ik nu over mij/Jurian heenlopen? Daarom wil ik ook PERSÉ dat Jurian voor hij naar school gaat wat weerbaarder wordt en hem een jaar van tevoren naar de Dagopvang/Psz doen. En geloof me hij laat niet over zich heenlopen als ik zie hoe hij zich ontwikkelt … maar toch…

Ik begrijp je dus helemaal meis… en je wilt je kindje het beste meegeven hem/haar overal voor beschermen maar ze moeten het zelf leren. Blijf ze dus overal bij betrekken maar zeg het ook als het andersom is. Bijv. als Jurian het had afgepakt dan had ik wel durven zeggen dat hij samen moet spelen. En samen spelen is samen delen

Kop op meis … je kunt het!



#15

lieve Sascha,

ook ik ben mijn hele basisschoolperiode geterroriseerd. Nu weet ik dat dat kwam omdat ik kwetsbaar was en dus het doelwit en ik kan het nu objectief bekijken en het daarom een plekje geven…feit blijft dat de littekens er zijn en die gaan niet weg.

Mijn zus heeft hetzelfde meegemaakt en toen haar zoontje voor het eerst naar school ging en in dat jaar niet werd gevraagd op een partijtje was ze helemaal van slag. Ik heb haar toen geadviseerd de juf te vertellen over haar jeugd en haar angst voor haar zoontje en de juf gevraagd goed op te letten. Ze begreep dat dat jongentje helemaal geen vriendje was en daarom ook logisch dat haar zoontje niet werd uitgenodigd. Daarna kon ze het loslaten want de juf zou haar informeren wanneer nodig. Niet nodig, hij kan heel goed voor zichzelf opkomen. Ook mijn nichtje van 4 doet het prima en ze hebben beiden veel vrienden. Dus lieve Sascha, de geschiedenis hoeft zich echt niet te herhalen. Ook op scholen wordt nu beter op pesten gelet.

Wij moeten een beetje lief zijn voor onszelf en onszelf accepteren zoals we zijn. Ook dat wil ik mijn dochtertje graag meegeven. Soms zeg ik het wel eens sorry hoor moppie mama is een beetje onzeker dat hoort nou eenmaal bij mama! Klaar. Ze voelt het toch wel denk ik dan… Neemt niet weg dat ik altijd aan mezelf aan het werken ben en zoals hier eerder al genoemd probeer ik toch positief te zijn. Als we zelf al niet lief zijn voor onszelf, wie is het dan wel? En het werkt echt, ipv de negatieve dingen te benoemen moet je iedere dag minimaal 3 keer iets positiefs over jezelf hebben gezegd (ok denken mag ook ) Echt het werkt!

dikke kus,
Wendy

dikke knuffel,
Wendy


#16

Ik ben hier zelf ook erg mee bezig omdat ik vroeger ook erg onzeker was door een vervelende thuissituatie en pesten.
Ik geef Rens veel compilimentjes maar ook net zo goed een standje als hij vervelend is. zoals al eerder gezegd werkt het erg goed om ze mee te laten helpen en ze zoveel mogelijk zelf te laten doen. Wat ik zelf ok erg belangrijk vind is dat ze ook leren dat je soms boos kunt zijn op je kind maar dat je dan evengoed van ze houd. Rens zet ik als hij vervelend is in de hoek. Als ik hem eruit haal herhaal ik even waarom hij in de hoek moest(als ik hem erin zet luisterd hij daar echt niet naar)en dan knuffel ik hem en zeg ook tegen hem dat ik van hem hou.
Sowieso vind ik dat belangrijk om dat ook te zeggen tegen een kind.
En idd kinderen kopieren hun ouders dus is het geen gek idee om met je eigen onzekerheid aan de slag te gaan. Is niet makkelijk maar ik weet zeker dat je het kunt. Mij is het ook gelukt om een stuk minder onzeker te zijn. Wat bij mij erg hielp was om bij elke onzekere gedachte goed na te denken of die onzekerheid wel gegrond was. Zoals je zelf al zegt je bent niet meer te zwaar, dus heb je echt reden om onzeker te zijn over je lijf? Bednk is wat je sterke punten zijn ipv je mindere. Als je er echt veel last van hebt is het misschien raadzaam om eens naar een psycholoog oid te gaan want uit ervaring weet ik dat het niet leuk is om zo te leven en dat er een hoop leuke dingen aan je voorbij gaan. Ga de uitdaging aan met jezelf. Daar zal je dochter ook een hoop aan hebben.

groetjes Ramona

Lilypie - Personal pictureLilypie Second Birthday tickers


#17

Hoi,

Ik denk dat het ook vooral in karakter zit.
Maar je kan ze wel een goede basis meegeven.

Blijf bij de waarheid complementeer haar waar je denkt dat het nodig is. Maar wees ook boos of geef haar een “straf” als dat ook nodig is. Geef duidelijke grenzen aan.

Maar ga ook eens zelf buiten die grenzen met haar zoeken als dat mogelijk is. (klein voorbeeld van mij zelf wij hebben onze dochter aangeleerd met twee handen een beker vast te houden logisch maar nu is ze vijf en kan ze best leren het ook met een hand te kunnen echter wij wezen haar er elke keer op drink met twee handen van de week zei ze geheel waar en logisch als ik niet oefen en het niet mag van jullie dan leer ik het nooit dus nu zijn we aan het kijken lukt het inderdaad al met een hand of moeten we het nog een tijdje met twee handen doen)

Geef haar kleine opdrachtjes die ze al kan bijvoorbeeld bij pak jij voor mama die koekjes even in de winkel bijvoorbeeld. Zeg daarna dank je heb mama echt goed geholpen. Wanneer het kan laat haar kiezen uit bijv twee truitjes die jij hebt uit gekozen.

Laat haar zowel met wat jongere kindjes als met wat oudere kindjes spelen. Of met een veel ouder kind meestal vinden zesjarige het geweldig om een half uurtje met een klein kindje te spelen.

Als ze niet op een kinderdagverblijf zit laat haar dan naar een peuterspeelzaal gaan.

Geef aan dat ze best verdrietig en bang mag zijn of dat ze liever iemand in de buurt heeft maar laat haar ook zien of bewijzen dat het best meevalt. Vertel haar ook dat je soms zelf ook wel een iets eng vind en dat je dan toch doorzet en het allemaal reuze meeviel.

Dit zijn dingen tips die naatuurlijk niet op de leeftijd van senne nu ten uitvoer gebracht worden maar je kan er vast mee.

Groetjes,

lon106


#18

Je kind kan een onzeker of verlegen karakter hebben, daar kan je niet meteen iets aan veranderen, wat je wel kan doen is zelf het goede voorbeeld geven, haar stimuleren om dingen zelf te doen, haar vertrouwen in zichzelf geven en natuurlijk complimentjes geven ook als het niet helemaal goed ging.

Misschien heb je het al wel eens gedaan of overwogen, maar je zou een assertiviteitstraining of cognitievetraining kunnen doen om je eigen onzekerheid te verminderen. Hoe zelfverzekerder je zelf bent hoe makkelijker je dit op je dochter kan overbrengen.

Een beetje soft maar ik heb twee boekjes “ik vind je lief mama” en “ik vind je lief papa” (van jillian harker en kristina stephenson) van een mama of papa beer die de kleine beer dingen leert. En ik vind dat die zo mooi symbolisch duidelijk maken hoe een kind (kleine beer) gesteund door zijn ouders (papa en mama beer) de wereld aan het ontdekken gaat, tuurlijk hij komt een paar keer te vallen, maar papa of mama geven hem een voorbeeld en zoveel vertrouwen dat het hem lukt.
Super leuke boeken!

Geen hoge verwachtingen hebben, niet overstimuleren, dat zal de onzekerheid alleen maar in de hand werken. Als ze eens onzeker is of bang dan mag ze dat ook zijn, wees er gewoon voor haar en wat je al doet, de complimentjes, zijn onmisbaar! Je doet als moeder altijd het beste voor je kindje, meer dan dat kan je niet doen!

Liefs Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers


#19

Allemaal bedankt voor de tips…

Als ik het zo las was ik al een eind op weg, misschien dat ik haar iets teveel complimentjes geef…

Groetjes van Sascha en Senne