Zoontje van 3 maanden heeft z’n slaapjes overdag nog hard nodig. Maarrr al brult hij het uit van moe zijn, ik krijg hem steeds vaker niet zo ver dat hij rustig wordt en zelf in slaap valt. M’n man en moeder lukt het ook niet erg, bij mij vaker omdat je 5 minuutjes borstvoeding in de strijd kan gooien.
Strijd is een raar woord, maar zo voelt het de laatste dagen. Ik probeer het rust & regelmaat schema te volgen (wakker - voeden - samen spelen - alleen spelen - wakker te slapen leggen). Maar bij het te slapen leggen zet hij het meestal al op een flink huilen (terwijl hij dan al moeheidssignalen heeft gegeven van geeuwen / oogjes wrijven / licht dreinen).
Doe ik iets fout? Wat kan ik doen zodat hij het leert? En dat hij bij papa of m’n moeder ook uitgerust is als ik er weer ben?
Gebruiken jullie echt die laat-maar-huil-methode die me wel eens getipt is? Of zijn er andere nuttige tips?
Hebben jullie een middagslaapjesritueel? Zo ja, hoe ziet die eruit?
Wat een boel vragen…










