Even een terugblik.
Het begon allemaal zes augustus, vier dagen na de uitgerekende datum.
Ik zat met mijn moeder te chatten om vijf uur s'avonds en zat haar wat te plagen, ik geloof dat de bevalling begonnen is ma !
Nog geen uur later zat me moeder bij ons thuis op de bank.
Wat ik toen nog niet wist was dat de bevalling echt begonnen was.
We zaten gezellig aan de toosjes, kaarsjes aan een beetje te kletsen toen ik begon te beseffen datmijn grapje de waarheid werd.
Ik was enorm blij want ik voelde al zo'n band met dat kleintje in mijn buik, dat ik een enorm verlangenhad om haar eindelijk te zien, te ruiken en te knuffelen.
Toen mijn moeder begon te beseffen dat de bevalling echt zou gaan doorzetten is ze naar huis gegaan.
Twee uur s'nachts deden de weeen zo'n zeer dat ik een beetje in paniek raakte.
Mijn vriend belde de verloskundige en die heeft er toen gelukkig een medische indicatie van gemaakt.
Wij dus om drie uur s'nachts naar het ziekenhuis. Ooit weleens tijdens een bevalling in de auto gezeten ?
Ik raad het iedereen af.
Elke hobbel....elke wee.... geloof me, was geen pretje !
Afijn om jullie het hele verhaal te besparen, mijn dochtertje werd de volgende middag om 11 minuten voor drie geboren en echt : het is de mooiste ervaring die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt.
Daar was ons meisje. Ze lag op mijn buik en was zo perfect !
Ik voelde zo'n intense liefde voor dat kleine wondertje op mijn buik dat ik wel had kunnen huilen van geluk.
Ik deed dat niet want ik vond dat ik me groot moest houden voor mijn vriend die al zoveel met me had meegemaakt de afgelopen uren.
Ze hadden me wel vier keer ingeknipt terwijl hij keek en ik wist dat het ook voor hem een hele ervaring geweest moest zijn want hij zag er verschrikkelijk moe uit.
De volgende morgen mochten we al naar huis.
We gingen met zijn tweeen weg en kwamen met zijn drieen terug.
We wisten niet wat we moesten doen, Joyce lag in de maxi cosie en we durfden haar er niet uit te tillen.
Ze zag er zo breekbaar uit. Gelukkig kwam er binnen een uur al iemand van de kraamzorg en die heeft ons alles geleerd over de verzorging van ons dochtertje.
Inmiddels is het alweer meer dan een half jaar geleden en ik heb het er bijna nooit over maar telkens als ik alleen ben en ik denk aan de geboorte van ons meisje, word ik er emotioneel van.
Nog elke dag besef ik hoe blij we moeten zijn dat ons dochtertje gezond geboren is. De liefde tussen mij en Bert had niet mooier bekroont kunnen worden dan met de geboorte van onze Joyce.