Ik had nooit gedacht dat wij het moeilijk zouden krijgen aan tafel!
Julian is altijd een goede drinker/eter geweest, tot voor kort!
Het zal de peuterpuberteit wel zijn, maar wat is dat lastig zeg!
Ik heb me voorgenomen van eten geen strijd te maken, eten moet tenslotte iets fijns zijn. Maar als ik hem dan mn versgemaakte prakkie voorschotel (niet geprakt overigens) en hij echt geen ènkele hap opeet, dan word ik daar echt niet zo vrolijk van! Hij vertikt het dan echt, ieder hapje gaat er met dezelfde noodgang weer uit! Boos worden helpt niet, vliegtuigje o.i.d. ook niet, hij moet het gewoon niet.
Oh ja, vlees, dat gaat er spontaan wèl in!
Pasta ging vorige week ook nog erg goed, maar om nou de hele week pasta te eten?
Een toetje krijgt hij altijd wel en dat blijf ik ook doen. Wel of niet gegeten, een toetje mag!
Iemand nog leuke speelse tips om het aan tafel gezellig te houden?
