Heb gewoon even een vraagje om voor mezelf een idee te krijgen. Voor wij ons schat van een zoontje hadden gingen wij regelmatig stappen. Nu is dat natuurlijk een stuk minder, ook heb ik de behoefte een stuk minder en ben ik gewoon graag bij mijn kind (nu 8 maanden). Mijn vriend gaat nog wel vaker en vind het jammer dat ik minder meega, hij heeft gewoon meer behoefte om de deur uit te gaan. Op zich is dit voor ons geen probleem maar hij vindt het jammer dat ik minder meega (we hebben een best uitgebreid sociaal leven en we kunnen als we willen zo’n beetje om de week wel weg of vaker…). Herkennen jullie dit? Dat het weleens lastig is? Dat je je ook wel eens niet begrepen voelt omdat je eens een keertje overslaat en thuisblijft?
a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb1f.lilypie.com/KMNsp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” /></a
![http://lilypie.com/">[img]http://lb1f.lilypie.com/KMNsp2.png"](http://lilypie.com/%22%3E%5Bimg%5Dhttp://lb1f.lilypie.com/KMNsp2.png%22){kind=link}