Hoe brengen jullie een ' mamadag' door?

[mama1980]

Hoi mama’s

Sinds het ongeluk van mijn vriend ben ik natuurlijk heel vaak alleen met mijn dochter van anderhalf en aangezien er nu ook een hoop op mijn schouders komt, is een mamadag ook niet meer een mamadag zoals voorheen. Ook mijn dochter merkt uiteraard dat dingen anders zijn dan normaal en pikt de spanningen op en ook papa is natuurlijk al 7 weken niet thuis. Ik merk dat de dagen dat ze niet op het kdv is, maar gewoon bij mij thuis anders verlopen dan voorheen en ik weet niet goed waar het nou aan ligt. Natuurlijk aan de hele situatie, maar ik bedoel meer ofhet ligt aan dat mijn houding en gedrag veranderd zijn of dat die van haar veranderd zijn door de situatie of natuurlijk beiden. Het probleem is nu een beetje dat ik nog maar moeilijk een dag door kom met haar en haar continu lijk te moeten entertainen. Alleen spelen is er niet bij en ook als ik met haar speel lijkt niks langer dan 5 minuten goed te zijn. Als ik haar toch even laat om zelf even wat te doen, dan zit ze heel beteuterd te kijken alsof ze zich dood verveelt of ze komt aan mijn been hangen en wil opgetild worden. Nu voel ik mij door de gehele situatie nogal schuldig naar haar toe en dus geef ik vaak toe, maar ik merk dat dat ook niet altijd de beste oplossing is, zeker niet op lange termijn. Om een lang verhaal kort te maken vraag ik mij af hoe jullie zo’n beetje de dag doorbrengen/of brachten toen jullie kindjes de leeftijd van anderhalf hadden. Speelden ze vaak alleen of lukte dat ook niet? En waarmee hielden jullie ze zoal bezig? Hier lijkt niks interessant te zijn voor haar op het moment. Ik denk niet dat zij eigenlijk heel veel veranderd is, maar ik denk meer dat het ligt aan dat ik ontzettend vermoeid ben op het moment en het niet kan opbrengen om continu met haar bezig te zijn. Aan de ene kant vind ik ook dat ze nu zichzelf ook af en toe eens moet kunnen vermaken maar aan de andere kant voel ik me ook schuldig omdat ik door alles misschien nu wel even een minder leuke moeder ben dan normaal en dat zij dat aanvoelt en het mij kwalijk neemt. Snappen jullie het nog??? Graag hoor ik wat over hoe bij jullie een normale ’ mamadag’ een beetje verloopt/verliep op die leeftijd.

mama1980

[ineke1980]

hoi
mijn zoontje is ongeveer even oud, en alleen spelen lukt hem de ene dag wat beter dan de andere. Op dagen dat het lekker weer is en hij in de tuin kan spelen, heeft hij me echt niet nodig, binnen is het wat lastiger. Binnen zijn vooral boekjes, blokken, alles met muziek en een loopauto favoriet, maar echt heel lang speelt hij daar niet mee. Sommige dagen kan hij zich prima vermaken en andere wat minder. Ik probeer hem wel zoveel mogelijk alleen te laten spelen, maar speel ook af en toe mee. Ik merk wel dat op dagen dat hij moeilijk alleen kan spelen, ik geneigd ben om dingen te gaan doen, zoals bij een tante een bakje koffie drinken of een stukje te gaan wandelen of fietsen.
Verder denk ik dat het heel erg logisch is dat je dochter dingen oppikt hoor. Ik snap ook dat je geneigd bent om toe te geven, maar ik denk idd ook dat dat op lange termijn niet de oplossing is. (hoewel ik het zelf mss ook zou doen) Mijn broer is al heel lang weduwnaar (kindjes waren 4 en 8 toen hun mama stierf)Mijn broer zei destijds tegen iedereen dat we ze niet mochten verwennen. Hij zei toen dat dat daarna voor hem alleen maar moeilijker zou worden. Ik vond dat toen moeilijk, maar heb het wel gedaan en de kinderen waren het zo gewend dus hoefden daarna ook niks meer af te leren. (nu is dat bij anderhalf nog wat anders dan bij 4 en 8) Dus in die zin begrijp ik je wel, maar om het dan ook nog echt te doen… dat zal niet meevallen.
Hoe is het met je vriend?
Liefs en veel sterkte!

groetjes
Ineke

[Freubeltje]

Is moeilijk hè. Zeker als ze zo aan je hangt en niets goed lijkt te zijn. Daarbij ben je zelf moe en zit je met je hoofd ergens anders.

Wat ik deed, was gezellig boodschappen doen en ergens een hapje eten. Dus: met de auto naar een ander dorpje, stukje wandelen door het dorp, bij Hema belanden en daar samen wat lekkers nemen om daarna weer verder te wandelen door het dorp.
Of: zwemmen!

Verder weet ik het eigenlijk niet meer…tis al zo lang geleden hier…

Succes ermee!

[mama1980]

Jeetje Ineke, dat is ook niet niks! Vreselijk… Vind het wel heel goed van hem dat hij het voor hen zo normaal mogelijk heeft willen houden! ja het is idd moeilijk! Ik ga ook vaak wandelen of boodschappen doen, stukje fietsen etc etc, maar het is meer als we thuis zijn. Dan kan ze zich absoluut niet vermaken. Speelgoed geoeg, zowel binnen als buiten, maar het maakt geen verschil. ALs ik dan zie hoe ze op het kdv buiten aan het spelen is als ik haar kom halen dan ben ik echt verbaasd. Waarom doet ze dat thuis niet denk ik dan. Ook in de tuin staat een glijbaan, een mini springkussen en soms zet ik gewoon wat ander speelgoed nog buiten erbij. Ook stoepkrijtjes heeft ze. Daar tekent ze dan wat mee, maar zodra ik dan een boekje pak of een kopje thee bijvoorbeeld hoor ik weer: mama doen, mama doen! Als ik dat negeer, of zeg dat ze nu zelf even moet spelen dan is het dus jengelen, aan mijn been hangen, of heel sip gaan zitten kijken. Ze stopt dan ook direct waar ze mee bezig was. pfff moeilijk hoor! Het scheelt misschien ook wel dat ze nogsteeds niet loopt. tenminste niet op haar voeten, ze ’ loopt’ op haar knieen.

mama1980

Gewijzigd door - mama1980 op 25 May 2011 23:24:03

[goudvisje20]

Sylvie is nu 1 jaar en bijna 2 maand. Zij heeft ook van die periodes gehad dat ze echt niet zelf wilde spelen, totaal niet. Maar dat waren de periodes dat ze in een sprong zat. Dus moeilijke periodes…
Dus ik kan me heel goed voorstellen dat jouw dochter wat minder makkelijk is door de hele situatie. Want ook al is ze nog klein, ze krijgt er veel meer van mee dan je zou denken.
Sylvie vond het in die periodes in ieder geval absoluut niet leuk als ik achter de computer ging zitten (terwijl ik nu zit te ikkebennen en zij heerlijk aan het spelen is ).
Ook vond ze het echt niet leuk als ik de afwas ging doen. Terwijl ze het geen punt vond als ik de was deed Maar dan zat ik bij haar in de woonkamer en ze vind het altijd superinteressant om te kijken
Wat ik veel deed als ze echt niks wilde en heel moeilijk deed was gewoon lekker de tv aan zetten en haar laten kijken. Dan was het altijd goed. Dan kijkt ze maar wat meer tv, maar het hielp altijd wel
Sowieso gaf ik haar in die periodes maar wat meer aandacht. Zo werd het een stuk makkelijker. Ik hield wel gewoon dezelfde regels aan als anders, maar speelde wat meer met haar en ging inderdaad wat de anderen al zeiden meer met haar weg. En dan niet eens op visite, maar gewoon wandelen en fietsen.
Het huishouden deed ik maar als ze sliep. Vond ik ook niet zo erg, de dag houd toch eerder op voor haar dan voor mij en dan ging ik wel dingen voor mezelf doen
Het zijn periodes waar je door heen moet en deze periode is voor jullie extra zwaar en moeilijk en zal vast ook nog wel even duren. Dus probeer het jezelf niet al te moeilijk te maken.
Probeer ondanks alles toch zo veel mogelijk te genieten van je dochter.
Ik hoop voor jullie dat er snel een einde komt aan deze ellende zodat het rust zal brengen in jullie situatie.
En als het een keer echt allemaal niet wil, vraag dan gewoon je (schoon)ouders of iemand anders om langs te komen om even te helpen. Ik weet zeker dat ze allemaal voor je klaar staan op dit moment en het helemaal niet erg vinden om eens te helpen.
Heeeeeel veel sterkte!!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

[Mriek]

Toen Erik anderhalf was kon hij helemaal niet goed alleen spelen, terwijl onze situatie toen uiteraard niet zo was zoals bij jullie nu. Ik vind het niet gek dat een kindje van anderhalf dat moeilijk kan. Maar goed, soms zijn er momenten dat je toch echt even iets moet doen zonder haar en dan moet je even doorbijten. Even dat sippe koppie negeren en zeggen dat je, als je klaar bent met bijvoorbeeld je kopje thee drinken, weer even met haar gaat spelen. Dan heeft ze ook weer iets om naar uit te kijken. Op het kdv speelt Erik ook heel goed, maar daar ziet 'ie natuurlijk ook andere kindjes spelen en dat stimuleert.

En hulp vragen is niet gek hè?! Dus misschien wil ze wel een keer een dagje bij opa/oma/vriendin, etc. spelen?

Sterkte!

Groetjes,
M

[lalala]

Hier was het rond die leeftijd ook heel moeilijk voor Seth om zich zelf te vermaken, wat nu overigens echt veel beter gaat!

Ik snap dat je je misschien ook schuldig voelt om de hele situatie, maar het is toch wel belangrijk dat ook jij even aan je rust komt. Dus gewoon even rustig een kopje thee drinken en een boekje lezen.

Hier heb ik in die periode dat Seth ook moeite had met spelen het volgende toegepast: Even samen spelen, min. of 5/10, dus op weg helpen en vervolgens zelf een min of 5/10 laten spelen. Jengelen, sip kijken enz… negeren! Ik ging dan gewoon op de bank zitten met een tijdschrift. En het werkte wel, na een tijdje had hij het door, en wist hij ook dat mama daarna weer met hem kan spelen.

Je kunt ook zeggen: Nu gaat mama even, bv. de wc schoonmaken en als dat klaar is kom ik weer met je spelen.

En tips om binnen te doen met haar: Kleuren, boekjes lezen, pakkertje spelen…
En anders toch visite uitnodigen, heeft ze misschien eeen ander kindje om mee te spelen.
Sterkte ermee! Want ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is.

Liefs, Anne

[Leony]

Hallo,

Mijn zoontje nu ook anderhalf en wat hier werkt is hem een beetje overal bij betrekken. Als ik bijvoorbeeld aan het poetsen ben, geef ik hem ook een doekje. Vaatwasser helpt hij mee uitruimen, stofzuiger laat ik hem even vasthouden enzo enzo. Het duurt dan allemaal wel 10x zo lang maar er gebeurt wat in huis en je kind loopt zich niet te vervelen.

Misschien een idee?

Gr,

Léony

[ineke1980]

ja het was ook zeker niet niks. Mijn schoonzusje was eerst bijna 2 jaar ziek geweest en is toen overleden, dus de kinderen hadden op het moment dat ze stierf al behoorlijk wat gezien. Toch zijn ze er “goed uitgekomen” en ik denk mede door de aanpak van mijn broer. Wel veel met ze praten en goed naar ze luisteren. maar ze mochten niet meer of minder dan voorheen. Inmiddels zijn het pubers en luisteren gelukkig nog steeds heel goed, zijn niet moeilijk.
Ik denk wel dat op het kdv het meespeelt dat er zoveel andere kindjes zijn. Mijn zoontje speelt op het kdv ook veel meer alleen. ook als er andere kindjes hier zijn, is het makkelijker. En inderdaad, als ze kan lopen zal het ook makkelijker worden. (dat was hier toch zo) Maar ik denk af en toe negeren en uitleggen dat mama zo mee komt spelen als je klaar bent, zo leert ze het ook.
Het valt niet mee he, ik vind het ook lastig op zulke dagen, en zit dan nog niet eens in jouw situatie.
Succes ermee!

groetjes
Ineke

[Michele1]

Ik deed heel veel samen in huis met morgan. Zo gingen we samen stofzuigen. Duurde wel wat langer maar ze was zoet. En ik had ook wel vaste patronen, nog trouwens hoor. Maar 's morgens was het samen douchen en dan boodschappen doen. Tegen de tijd dat dat allemaal gedaan was was het tijd voor een broodje en een middagslaapje. En 's middags afhankelijk van het weer rommelde we thuis of gingen we even naar de stad en bij mijn vader langs. En na het eten kwam pappa thuis dus zo deden wij het.

Groetjes,

Michèle

[gidget]

hoi,

Ik weet dat emma zich in die tijd ook maar moeilijk alleen kon vermaken.
Ik betrok haar ook bij klusjes (al duurt het dan heeeeel lang!) en ze heeft zo’n eigen schoonmaak trolley daar was zij vaak druk mee als ik het huishouden deed.
en wat wij hier regelmatig doen is met een ander kindje laten spelen. ons achter nichtje is 1 dag jongen dan emma en woont om de hoek, dus gelukkig kunnen die elkaar vaak “bezig” houden. Meestal is dat hier, maar dat vind ik alleen maar gezellig… dus misschien heb je leuke kindjes in de buurt. En ik weet dat Richard in die tijd op zijn “papa-dagen” altijd op visite ging etc.

o ja ze leren vanzelf alleen te spelen, het is nu zelfs zo dat als ik wel eens wat met emma samen wil doen ze zich terug trekt in de keuken of ze zegt, nee mama Emma doet dat wel!

succes verder, groetjes Gidget

[mama1980]

hoi hoi, bedankt voor alle reacties! Morgen is het weer mamadag en ga ik eens wat tips toepassen die hier gegeven zijn. Thanx! En ja, de leeftijd is het waarschijnlijk ook, al komt het nu even op het verkeerde moment zeg maar. Met mijn vriend gaat het stilaan beter. Waarschijnlijk mag hij binnen een paar weken het ziekenhuis verlaten en naar een revalidatiecentrum dus dat is al heel positief! Al zal hij daarna, over ongeveer 2 maanden nog wel een operatie moeten ondergaan die ze nu nog niet kunnen doen. Eer hij echt ‘thuis’ is zijn we de zomer denk ik al lang voorbij dus zal er nog een hele poos alleen voor staan en ook nog een hele poos op en neer moeten sjeesen. maargoed, hij is er igg nog!

mama1980

[MamavanRico]

ik snap je helemaal… ik weet soms ook gewoon niet hoe ikd e dag doorkom omdat het elke dag zoooo hetzelfde is lijkt wel. wij rommelen dus maar wat aan, het heeft weinig zin om echt te bedenken: wat gaan we doen, want rico springt van de hak op de tak.
buiten spreekt idd voor zich dan kun je naar de speeltuin naar de winkel of zomaar een eindje wandelen. hier is ‘eentjes voeren’ ook erg in trek, dan wandelen we gewoon naar het water toe met brood en rico geeft het dan aan de eendjes.
binnen tja, rico kijkt graag tv, hij vind het leuk om te kleien, en soms ook om even te kleuren. verder bouwt ie wel eens torens maar hij speelt ook vaak met de hond.
ik heb geen zin om de hele dag te kleien, en vingerverfen geeft zo’n troep dat is iets wat ik alleen doe als ik weet; we hebben verder geen verplichtingen meer waar we heen moeten oid… soms in een opwelling zeg ik: zullenw e koekjes gaan bakken. dus dan gaan we naar de winkel en mag hij uit het deeg met van die uitdruk figuurtjes zn koekjes maken (werkt het zelfde als met klei figuren dus vind ie dat allemaal geweldig)
hij heeft ook een schoolbord waar hij regelmatig op kleurt. en ja een boekje lezen is ook leuk maar daarvoor moet hij echt op zn bed zitten anders is hij na blz 1 weer vertrokken naar het volgend avontuur. probeer gewoon de momenten dat je even nergens zin in hebt haar voor een leuk filmpje te zetten, en ga dan ook even iets voor jezelf doen, misschien vind ze daar wel afleiding in. de momenten dat je weer energie hebt ga je even met haar iets doen. wissel het af, zo voorkom je dat je dadelijk gillend gek wordt omdat je je even geen raad weet met je gevoelens (want het is logisch ddat je af en toe denkt: doe ik het wel goed, want soms lukt het me gewoon niet… en dat hebben zelfs mama’s al die niet in jouw situatie zitten dus echt waar neem het jezelf niet kwalijk!)

ik begrijp heel goed wat je zegt over dat ook jij niet helemaal jezelf bent. Dat is ook niet erg je doet wat je kunt he meid! je moet zoveel ballast met je meedragen nu en tuurlijk ben je even niet de leuke gezellige mama die voor ALLES in is.