Als je iemand vraagt om NIET aan een rose olifant te denken, ziet hij juist WEL een rose olifant in gedachten. Je vraagt je dus af wat niet (= ontkennend) betekend, omdat het eigenlijk het tegenovergestelde doet.
We hebben daar afgelopen week over gepraat met de kinderpsycholoog die voor Jarno langs kwam. Haar verklaring was dat woorden vluchtig zijn; je spreekt ze uit en ze zijn alweer ‘in lucht’ opgegaan. Er blijft niets tastbaars achter voor een kind. Wat wel blijft hangen zijn de laatste woorden uit een zin. Als wij bijvoorbeeld tegen Jarno zeggen “niet gooien!”, blijft gooien hangen en denkt hij dus dat hij met zijn beker mag gooien. Ik hoop/denk dat iedereen wel een dergelijk voorbeeld heeft.
Moeten we dan het woordje ‘niet’ niet meer gebruiken en een alternatief (ophouden, stoppen, klaar) gebruiken? Nee, zei de psycholoog, je kunt dan beter eindigen met een correctie of aangeven wat wel de bedoeling is, zoals "niet gooien, maar de beker op tafel zetten (of “aan papa/mama geven”).
Met Jarno moeten we veel geduld hebben, maar ik heb gemerkt dat als we duidelijk zijn, hij dit goed oppakt. Voor ons scheelt het dat we niet alles tig keer hoeven herhalen…
Gewijzigd door - Heino op 27 Aug 2011 20:04:00
