Het valt weer tegen

#1

Ik vind het zo erg om t zeggen maar dat hele babygedoe dat is niet helemaal mijn ding geloof ik. Ben net een maand moeder van een 2e en ik ben zo onrustig. Ik heb bij de 1 e een post depr gehad en nu diverse maatregelen getroffen om dit te voorkomen. Echter ik heb nu echt geen depressie hoor maar ik ben nog niet thuis in mn rol ofzo. Iedereen heeft het over genieten maar ik zie het niet. Tuurlijk ik houd van dr en ben blij en dankbaar maar soms weet ik het effe niet meer en vraag ik me af wanneer ik het weer leuk gaan vinden. En dat we het prima hadden met z’n 3en. Dan schaam ik me. Het lijkt alsof ik haar nOg moet leren kennen. Ofzo. Ik weet ook echt niet hOe ik t deed met de 1e, die is alweer 4 en het lijkt een eeuw geleden, ik ben af en toe weer zo onzeker! Gatver!

x Floss

#2

Het is ook logisch dat je je tweede kindje moet leren kennen. Je moet haar huiltjes leren, haar ritme laten ontwikkelen en tussendoor ook nog aandacht hebben voor de oudste, je man en huishouden. Niet niks natuurlijk. Ik vond het in het begin ook best heftig, maar nu onze dochter wat ouder is, komt haar ritme er langzaam in en wordt het weer een beetje anders. Nu zijn we begonnen met fruit, dus weer een mijlpaal en weer je kindje leren kennen mbt wat ze wel en niet lekker vindt. Probeer zoveel mogelijk van de jongste te genieten, vb ook als de oudste naar school is, dan heb je wellicht wat meer rust!

Lilypie Second Birthday tickers
Lilypie First Birthday tickers

#3

Ik ken het niet, maar ik denk wel dat ik me kan voorstellen hoe het is. Je hoeft je niet te schamen om het te zeggen, ik denk dat het heel normaal is dat je moet wennen. Geef het de tijd, het zal steeds leuker worden. En tot die tijd af en toe lekker je hart luchten hier, als je daar behoefte aan hebt.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#4

Juist goed dat je het zelf aangeeft toch? De babytijd hoort er alleen wel bij, en die zul je toch eerst door moeten! Goed in de gaten blijven houden hoe je je voelt hoor!

Manderijn

#5

Bedankt. Ja idd het schommelt het lijkt dat ondanks de pil m’n hormonen toch schommelen. Soms is het te gek en soms krijg ik zo’n angstig gevoel over me ik kan het eigenlijk niet benoemen! Is het het gevoel dat je een stukje vrijheid mist? Is het onzekerheid? Ik heb gewoon geen idee! Als we samen door het bos lopen en ze zit bij m’n man in de buikdrager denk ik wat een schattig poppetje! Wat is dan het probleem! Mijn droomwens was een zoon en een dochter en nu heb ik het en zit ik nog te zeiken ook, hoogst irritant ik weet het. Ik denk gewoon teveel na. Weet ik ook.

x Floss

#6

Allemaal heel erg logisch meid! Ten eerste spelen de hormonen natuurlijk nog erg mee en ten tweede…en baby is ook niet altijd makkelijk. Je kent je kindje nog niet goed, ze hebben last van krampjes, kunnen nog niet veel waardoor je nog weinig terugkrijgt van alle energie die je er in steekt. Daarnaast vond ik zelf de stap van 1 naar 2 misschien nog wel lastiger dan van 0 naar 1. Nu heb je er ineens 2 waar je voor moet zorgen.
En ik baalde er ook van dat mijn onrustigheid bij de eerste ook weer terugkwam bij de 2de. Terwijl ik nog zo had gedacht dat ik er nu echt alleen nog maar van zou genieten.

Wel moet ik zeggen dat als er eenmaal een beetje een ritme is en ze weer een paar maanden ouder zijn het allemaal zeker genieten is. En ik me nu minder druk maak als toen mijn eerste 6 maanden was. Ook ben ik echt een stukje relaxer dan bij mijn eerste. De eerste maanden dus niet, maar nu wel. Je moet er alleen weer even inkomen, wennen aan de nieuwe situatie en weer een beetje een ritme vinden met je nieuwe gezinnetje.

En zeuren is het niet hoor meid, ik denk dat bijna iedere moeder hier in het begin tegen aan loopt. De 1 zal er alleen wat minder snel voor durven uitkomen als de ander. Dus alleen maar heel eerlijk van jezelf en gooi het er lekker uit als je ergens mee zit. Niemand zal hier vinden dat je zeurt. Ik denk dat je juist veel herkenning zal zien.

En het komt allemaal echt goed!!! haha maar dat weer je zelf natuurlijk ook!

<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>

<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>

#7

Ik herken het helemaal! Ik ben sinds 7 maanden moeder van de eerste. Wat waren we blij dat na anderhalf jaar de test eindelijk positief was. Maar toen…onze zoon werd geboren. Het eerste half uur geen probleem. Toen kwam het…hij lag op mijn buik en ik dacht tja… haal hem bij me weg…wat moet ik ermee…en nu…daarna kwam in alle hevigheid de onzekerheid…kan ik het wel…doe ik het allemaal wel goed…hoe moet alles…slapeloze nachten had ik ervan. Iedereen zei genieten hoor en je zult wel op de roze wolk zitten. Nou dit had ik totaal niet. Heb de eerste weken geen roze wolk gezien hoor. Soms dacht ik zelfs haal hem maar op. Ik hoef hem niet meer. Of als ik dit geweten had dan was er nooit aan begonnen. Hij had ook erg last van krampen. Wel 14 uur huilen op een dag van de pijn. Ook kwamen er verschillende emoties weer boven zoals het overlijden van mijn schoonvader en opa en oma in 1 jaar. Gelukkig zag mijn moeder dat het niet zo goed ging met me en die zei misschien een idee om je zoon even te laten logeren bij ons een nachtje zodat jullie samen even lekker tijd voor jezelf heb en iets kunnen doen. Zo gezegd zo gedaan. Wat heerlijk was dat. Natuurlijk heb ik mijn zoon wel gemist. Heel erg zelfs.

Nu gaat het helemaal goed. En geniet ik wel. Ook de roze wolk zie ik inmiddels. Ik hou ontzettend veel van hem en ben supertrots. Soms schaam ik ook zo erg dat ik zo heb gedacht en begin ik te huilen. Zo schuldig voel ik me dan ineens. Soms heb ik nog wel dat ik het even niet meer weet, maar dan kan ik nu wel…oke even kop koffie…rustig nadenken en weer verder. Een tweede daar moet ik nog niet aan denken op dit moment.

Groetjes Daniëlle

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb1f.lilypie.com/f77Fp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” /></a>

Gewijzigd door - Jesper08 op 26 Sep 2011 13:30:43

#8

Ik herken je verhaal wel hoor. Bij Eva moest ik heel erg aan haar wennen en met Max had ik hetzelfde. Je moet je aanpassen aan een situatie en dat kost tijd. Ik ben ook totaal geen babymoeder. Ik vind Eva nu superleuk en Max wordt ook steeds leuker. Ik vind zo’n frummel ook niet zo. Ik had ook nog twee huilbaby’s en dat was alles behalve makkelijk. Ik heb echt ook wel gedacht: ‘Waarom wilde ik kinderen?’ Het lijkt allemaal leuk, maar kan soms opeens tegenvallen. Het gaat hier inmiddels supergoed en ik heb me helemaal in mijn rol gesetteld zeg maar, maar dat kwam niet meteen. Ik wil ook geen derde, omdat ik dat erg druk zou vinden en we dan weer die babyfase doormoeten met slapeloze nachten enz. Ik ben klaar. Ik heb twee gezonde kindjes en daar ben ik reuze blij mee. Het is wennen, maar uiteindelijk zie je hoe leuk ze zijn en dan komt dat ‘genieten’ zoals ze dat noemen. Daar ergerde ik me dood aan. Wat nou genieten? Als je nooit slaapt door het gehuil? Ik zag het ook niet, heb nooit een roze wolk gezien! Ik geniet nu als ik Eva zie spelen met Max, nu alles lekker op rolletjes loopt. Maar dat had tijd nodig! Schaam je niet hoor. Er zijn weinig mensen die durven zeggen dat het tegenvalt, omdat je dan ondankbaar over komt, maar daar heeft het niks mee te maken. Natuurlijk ben je dankbaar en gelukkig met je kindje(s), maar dat neemt niet weg dat het soms best moeilijk is en zeker die eerste maanden! Maar het komt goed. ECHT. Kijk maar naar mij!

Groetjes Rainbow, trotse mama

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Fourth Birthday tickers

#9

Lieve meiden

Ik lees net de laatste 2 reacties, sorry voor ht late reageren (druk). Bedankt voor jullie openhartigheid. Ik ben gerust dat ik dus niet abnormaal ben! Ik denk ook dat er een taboe heerst op de grijze wolk. Dat heb ik bij de 1 e niet onder stoelen en of banken geschoven. Omdat het de 2 e is hoopte ik dat ik een stuk relaxter ben. Ja dat heeft er dus niks mee te maken/ slaapgebrek is slaapgebrek en die hormonenstorm vlak je ook niet uit. Soms geniet ik gelukkig wel intens met een warme blik van haar. Maar soms zeker in de ochtendspits is het ewoon heftig. Ik dacht dat een schoolgaand kind en een baby een goede combi was maar je zit dan juist met die stress elke ochtend 5 dg in de week. Niks even blijven liggen en doodzonde want na voeden tukt ze nog even door maar helaas we moeten de boel opfrissen poetsen en eten geven. Ik moet gewoon niet vergeten dat deze fase overgaat! En minder luisteren naar mensen met verhalen (die van mij sliep na 3 wk door) grrrr
Ik mis m’n moeder ook enorm. Ze is vorig jaar overleden, heeeeel jong. Ik vind het zonde dat ze m’n dochter niet zal kennen en andersom . Ik mis haar zorg, haar vertroetelen, het even bij haar kunnen logeren zodat zij zich lekker met de kids bezig kan houden en ik kan genieten van haar en ontspannen. Ik mis de uitstapjes met haar, de telefoontjes . Ik zou er echt een miljoen voor over hebben omdat terug te krijgen. Nog wel meer ook. Wat een gemis en hoe confronterend. Juist nu. Maar ik zit niet bij de pakken neer en probeer echt te genieten van m’n wonders. Maar ook ik begin idd niet aan de 3e waaaah! Niet nog 's die heftige periode! Ik denk dat het ook met je karakter te mk heeft. Ik ben vrij perfectionistisch.

x Floss

#10

{{Floss}}

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#11

Dikke knuffel voor jou, want kan me heel goed voorstellen dat je je moeder enorm mist!!!

<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>

<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>

#12

Ja dat denk ik ook dat het met het karakter te maken heeft. ook ik hou graag overal controle op en alles moet perfect maar dat gaat niet met een kleine. Ook hier een dikke knuffel. ik begrijp het gemis.

liefs danielle

Lilypie First Birthday tickers

#13

Heel herkenbaar! En dan zegt iedereen ook nog tegen je dat je ervan moet genieten Mijn dochter is inmiddels 9,5 maand en nu is het volop genieten. We eten normaal, geen gezeur meer over alle flesvoeding, teveel of te weinig. Alle duizende, goed bedoelde, adviezen in je omgeving die je nog onzekerder maken! Volg lekker je eigen kop en neem wat tijd voor jezelf! Het komt allemaal wel goed.
gr.Leonie

#14

Idd herkenbaar, roze wolken kon ik hier niet vinden. Later pas. Het is lastig en wees gerust je bent zeer zeker niet de enige. Succes.

Lilypie - Personal pictureLilypie First Birthday tickers

#15

Ik heb idd tijd voor mezelf Ingeboekt , ga binnenkort een weekend weg. Even bijtanken. Het zijn hier echt de hormoonschommelingen waar ik last van heb. Daar doe je niet zoveel aan. Je hebt wel een behandeling met progesteron maar wordt niet altijd vergoed, je hebt nl hulp nodig v pnd deskundige en daar is er maar 1 van in Nederland. Zie kraamtranen.nl

x Floss

#16

Heel herkenbaar allemaal. noa is nu 5 maanden en ik merk nu pas dat ik echt van haar kan genieten. Ik hou zielsveel van haar hoor maar ik vind de combi van een baby,peuter, werk en huishouden gewoon best wel zwaar. En tel daar de hormonen en het slaapgebrek nog bij op. Dus nee ik vind het ook echt niet altijd even leuk.
Maar dat vond ik met Rens in het begin ook niet en dat is helemaal goed gekomen.
Ik kan het me goed voorstellen dat je je moeder nu heel erg mist, soweiso dat ze de kleine nu niet meer meemaakt maar ook het stukje zorg voor jezelf. Mijn moeder is overleden toen ik 6 was dus ook met de oudste was ze er niet maar ook bij de tweede was ik weer erg jaloers als ik hoorde dat bij pas bevallen vriendinnen moeders lekker insprong. Dan voelde ik me toch best wel behoorlijk alleen.
En ik ben ook best wel perfectionistisch. Ik heb wel gemerkt dat het mij helpt om toch zo min mogelijk te plannen, en proberen de dag te nemen zoals hij komt. En ook als de dag niet zo goed was en je bv weinig in huis hebt kunnen doen toch op tijd naar bed gaan. als je uitgerust bent kun je beter tegen tegenslagen. Als je overdag nog kunt slapen(hier lukte dat niet want mijn peuter slaapt niet meer) doe dat dan ook. Probeer ook elke dag, al is het maar een half uurtje iets te doen waar je van geniet. En die kleine van mij gaat dus echt weleens in haar pyama mee om Rens weg te brengen naar de psz. Die slaapt ook altijd nog ff na haar ochtend voeding. Ik legde haar dan gelijk in de wagen om te slapen. Dan gaat ze maar wat later in bad oid.

Groetjes Ramona

[img]http://lb1m.lilypie.com/TikiPic.php/WMdZJqM.jpg" width=“91” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie - Personal picture” />[img]http://lb1m.lilypie.com/WMdZp2.png" width