Het loopt even niet zo lekker

[MesHommes]

…in mijn relatie…

Hoi meiden, lang geleden dat ik hier iets geschreven heb maar loop nu echt even met mijn ziel onder de arm.

Met mijn vriendinnen kan/wil ik er niet uitgebreid over praten omdat twee van hen momenteel in scheiding liggen.

Even een korte uitleg:

Heb nu 2 kindjes van 3,8 jaar en 7 maanden. Ben dus 7 maanden geleden bevallen van de tweede. In die 7 maanden tijd ben ik 24 kilo afgevallen en pas weer in maat 36-38. Dat was voor het laatst tot ik ongeveer 24 jaar was. Daarna ben ik een periode zwaarder geweest. Maar nu heb ik dus weer zin om dingen te ondernemen, ook zonder man af en toe, met mijn vriendinnen maar doordat er mannen op me afkomen ziet mijn man (vriend) het eigenlijk niet zitten dat alleen wegga (hij heeft zelfs moeite met het feit dat ik werk en soms op beurzen moet staan waar veel manvolk rondloopt). Ook wil hij precies weten waar ik naartoe ga, hoe laat ik vertrek, hoe laat ik thuis ben en het ergste van alles wil hij weten wat ik aantrek!!

Ik heb er al eens met hem over gepraat en het is wel wat minder qua vragen, maar laatst (na veel aandringen) was ik wezen shoppen met mijn vriendinnen en een hapje eten en toen begon hij al om 19:00u te appen waar ik bleef en dat hij op me zat te wachten.

Daardoor is de avond uit de hand gelopen en was ik veeeel later thuis en had te veel gedronken. Ruzie dus. En vanaf nu gaat het niet meer goed tussen ons… Ik denk er zelfs aan om te stoppen met onze relatie maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen dit de kinderen aan te doen.

Ik ben nu gestopt met drinken, wat ik helemaal niet erg vind, ik mis het ook niet, maar ben wel iemand die een klein beetje leuke spanning nodig heeft, vooral in mijn relatie. Jullie kunnen je misschien voorstellen dat dat er op dit moment niet is. Geen wijntje, maar ook geen gezelligheid verder: geen leuk gesprek, geen goede vrijpartij…

Hoe nu verder? Ik wil graag een goede moeder zijn voor mijn kinderen en zij zijn het belangrijkste in mijn leven! Maar goed, moet ik mezelf dan de komende jaren helemaal weg cijferen? Dat is toch voor niemand goed?

Sorry voor mijn relaas maar iemand advies?

grtjs xx

[Sje]

Och meissie, wat een toestand. Kan me voorstellen dat je het even niet meer weet.
Ik heb helaas geen gouden tip voor je, maar ik hoop wel heel erg dat het weer helemaal goedkomt tussen jullie. Want net wat je zegt, juist voor je kindjes vind je het zo belangrijk om een fijn gezin te vormen.

Ik zit in elk geval op je schouder om je te steunen. XXX

Groetekes, Sje

[MesHommes]

Dank je wel Sje, en dank voor je snelle reactie. Fijn dat je met me meeleeft. Ik ben iig druk bezig het e.a. op te lossen, allemaal voor de kindjes. Maar ik houd wel in mijn achterhoofd dat ik er zelf niet aan onder door moet gaan, want dat is ook niet goed voor de kinderen.

Grtjs xx

[Sje]

Nee dat klopt, kinderen merken al snel genoeg dat er spanningen hangen en daar moet je ze zo min mogelijk van mee laten krijgen. Je moet zo goed mogelijk op de been blijven voor je kinderen, maar voordeel is wel dat je dan ook automatisch op de been blijft voor jezelf en dat je je sterker voelt.

Groetekes, Sje

[Mama_van_Jasper]

Heftig inderdaad!
Ook ik heb niet de gouden tip, maar ik vond het eerste jaar na de geboorte van ons zoontje ook behoorlijk pittig, je weg vinden met zn drieen en dat gaf binnen de relatie veel meer spanningen dan voorheen. Toen ons tweede kindje op komst was, grapten we daar van te voren al over, “nou dat eerste jaar wordt weer een flinke relatietest” en inderdaad met een tweede kindje erbij was het toch ook weer behoorlijk pittig, je hebt beide toch minder slaap, sneller geirriteerd, de taakverdeling zat niet helemaal goed maar echt tijd nemen om met elkaar te communiceren zat er ook niet in… ohh en vlak het ontzwangeren niet uit, er gebeurd best veel met je!!!

Ik weet natuurlijk niet of dit zo is, maar misschien dat dit bij jullie ook een beetje een rol kan spelen. Jullie tweede kindje is immers nog maar 7 maandjes oud. Het is helemaal niet zo makkelijk als anderen soms doen voorstellen, twee kindjes is best druk en pittig en je moet daar allemaal even je weg weer in vinden.

Hopelijk lukt het binnenkort om naar je partner toe eens uit te spreken hoe je je de afgelopen tijd voelt, sta je ook open voor zijn verhaal en kunnen jullie weer wat nader tot elkaar komen.

Sterkte meid!
Groetjes Carolien.

[MarselenDiana]

He gat, wat een situatie.

Het klinkt eigenlijk alsof hij reuze bezorgd is over je.
Hij wil je niet kwijt, en dat je niets overkomt.
En dat zou je eigenlijk wel fijn mogen vinden.

Maar hij slaat een beetje door in de bezorgdheid,
en jij in je reactie daarop.

Ik denk dat het tijd wordt dat jullie er even samen tussenuit gaan.
Parkeer de kinderen een dagje (bij opa en oma ofzo),
en ga er samen op uit.
Ga leuke dingen doen die jullie samen altijd leuk vonden.
Kom thuis en ga daar verder met samen leuke dingen doen…
Avondje op stap, filmpje pakken, en van elkaar genieten.

En praat er over met elkaar.
Wacht daar niet te lang mee.

Je kunt het trouwens ook voor zijn.
Over je kleding: “Zou het leuk zijn als ik dit aantrek naar … ?”
“Ik ga komende vrijdagavond op stap met vriendin, en ik beloof
dat ik om 23:00 weer thuis zal zijn. We gaan eest … en daarna nog
even fijn naar …”

Die spanning die je mist? Die kun je zelf terugbrengen.
Maar houd er wel even rekening mee dat je leven en je lijf
nog ietwat op de kop staat.
Je bent nog niet je eigen oude ik, maar dat komt wel weer hoor!

Veel plezier en succes!

M.

[MesHommes]

meiden, bedankt voor de tips en reacties!

Ik heb van mijn kant alles geprobeerd, maar eerlijkheidshalve is het niet gelukt. Het klinkt misschien als donderslag uit heldere hemel maar dat is het niet, we zijn nu tijdelijk uit elkaar. En ik vind het zo sneu voor mijn partner want hij wil dat helemaal niet, maar ik voel me nu zo opgelucht! Het is niet helemaal definitief maar ik KAN gewoon niet meer!! Even vrouwen onder elkaar…: moet ik de rest van mijn leven tegen mijn zin in seks hebben?
Ik zie dat niet zitten, daarnaast mis ik een hoop op emotioneel en intellectueel vlak. Ik ben erg blij met mijn twee kinderen, en draag ook de verantwoordelijkheid voor onze beslissing hiervoor. Maar ik kan mezelf niet helemaal wegcijferen, nu ben ik nog jong, ik heb het al meerdere malen geprobeerd en daarbij telkens mijn eigen gevoel uitgegumd…

Zucht… zo moeilijk allemaal, het is gewoon k*t

[mamaJa]

Heftig!
Ik zou idd eens met z’n tweeën weggaan… bij mij was het jaar na de bevalling altijd een moeilijk jaar, ik had altijd erg last van de hormonen en had dan een jaar nodig om zelf tot rust te komen…

verder niet veel tips voor je… alleen wel hoop, vrienden van ons zijn na een tijdelijke brakeup ook weer samen.

Succes!

Groetjes mama Ja

Gewijzigd door - mamaJa op 07 Sep 2013 09:04:56

[Sandra1980]

Wat een ontzettend moeilijke situatie. Kan me heel goed voorstellen dat je vanwege de kinderen niet uit elkaar wilt gaan. Maar als ik het zo lees ben je nu alles behalve gelukkig. Ik denk dat het goed is dat je nu de stap genomen hebt even tijdelijk uit elkaar te gaan. Niet makkelijk, maar zo kunnen jullie misschien zelf even wat beter nadenken wat je precies wilt. Aan een relatie moet je blijven werken, zeker als je kinderen hebt. Want dan wil je elkaar nog wel eens vergeten, waardoor je langs elkaar heen gaat leven. Ik begrijp heel goed dat je ook zonder je man dingen wilt ondernemen. Natuurlijk hoeft dit niet iedere week, maar het is ook belangrijk om lekker met je eigen vriendinnen op stap te gaan. Niks zo vervelend lijkt me als je man dit tegenhoudt of al heel vroeg gaat appen waar je blijft. Het enige wat je hieraan kunt doen is praten, praten en nog eens praten. Je kunt wel zeggen ik ga niet meer drinken omdat mijn man dit niet wilt, of ik ga daar en daar niet meer heen omdat mijn man dit niet wilt. Maar hoe meer hij jou gaat beperken, des te ongelukkiger jij zal gaan worden.

En idd zo af en toe eens met elkaar weg zonder kids. Even lekker jezelf zijn en samen lol hebben, zonder dat de kids erbij zijn.

Blijf in ieder geval praten en maak goede afspraken waar jullie beide gelukkig mee zijn. Ik hoop dat zijn ogen open gaan nu jullie even tijdelijk uit elkaar gaan. En dat hij inziet dat hij te jaloers is en jou teveel beperkt.

Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen.

Groetjes,
Sandra

[Anke.m]

Wat verschrikkelijk om te lezen dat jullie tijdelijk uit elkaar zijn. Dat hij zo jaloers doet betekend wel dat hij nog van je houdt maar zo is het voor jou ook niet leuk. Ik hoop heel erg dat dit even goed voor jullie is en dat alles weer goed komt.

Gr Anke

[MarselenDiana]

Alweer een poos later, hoe is het nu?

M.