Het is niet altijd leuk met Max


#1

Pfff, ik weet niet wat Max heeft! Ik schreef hier al eerder dat het zo’n mopperpotje was en hij is nu NOG erger dan eerst. Hij huilt echt heel vaak en is alles binnen no-time beu. Soms wil hij helemaal niks: niet spelen, niet eten, niet op schoot, niet slapen…Hij heeft totaal niet het vrolijke karakter van Eva, lijkt het wel. Soms is het gewoon echt niet leuk als hij wakker is, omdat hij heel snel weer gaat huilen en zeuren. Op het kdv is hij heel vaak aan het mopperen als we hem gaan ophalen, terwijl andere kindjes gewoon aan het spelen zijn. Hij lijkt zo ontevreden! Begrijp me niet verkeerd, ik hou enorm veel van mijn ventje, dat spreekt voor zich, maar…ik vind hem niet altijd gezellig. Ik hoop dat het gewoon frustratie is en dat hij een wat zonniger karakter krijgt, net als ikzelf en Eva, want dat zeuren is gewoon vermoeiend en soms weet ik gewoon echt niet meer wat we nou met hem moeten doen. Wandelen vindt hij meestal wel leuk, dus dat doen we dan wel vaak.

Hij vraagt erg veel aandacht, het eerst jaar is tot nu toe niet echt makkelijk met hem. Hij kan er ook niets aan doen dat hij eczeem heeft en een helm moest, maar het maakt de verzorging wel zwaarder dan bij Eva. Ik merk soms dat ik meer naar haar trek, omdat zij makkelijk is (ondanks haar buien) dan Max en omdat wij meer contact hebben. Max is natuurlijk nog te klein om echt mee te spelen. Dat komt straks echt wel helemaal goed. Bij Eva had ik soms ook moeite met het feit dat ze nog zo weinig kon en nu geniet ik ernorm van haar. Gaat bij Max ook goedkomen, maar soms voel ik me wel schuldig…Moeilijk als ze niks kunnen zeggen he? Laat hem maar snel een lekker vrolijk dreumesje worden waarmee we volop kunnen spelen!

Groetjes Rainbow, trotse mama

Lilypie - Personal pictureLilypie First Birthday tickers

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers


#2

Lastig hoor meid.
Je moet je hier niet schuldig over voelen hoor. Kan me wel voorstellen dat je dit doet (zou ik nl zelf ook hebben), maar het is heel normaal!
Ik denk ook dat er echt wel een verschil is tussen jongens en meisjes. Ik heb 2 vriendinnen die als eerste kindje een meisje hebben gekregen en als 2de een jongen en ook mijn schoonzusje heeft eerst een meisje gehad en daarna een zoontje. Alledrie ervaren zij het eerste jaar als moeilijker en pittiger dan bij de eerste. Vnl door het meer gefrustreerde en mopperende karakterje.
Ik denk dat jongens (uitzonderingen daar gelaten natuurlijk) over het algemeen wat meer mopperen en wilder zijn zeg maar. Ik heb dat laatst ook ergens gelezen. Jongens willen in het eerste jaar veel meer vermaakt worden, vervelen zich sneller etc. Meisjes zijn daarin wat makkelijker (schijnt).
Ik zie ook duidelijk een verschil tussen Dani en Megan. Dani wilde niet in de box (of maar voor een paar minuten) en wilde ook altijd vermaakt worden etc. Megan is daarin veel makkelijker en rustiger.

Bij Dani ging dit voor een groot gedeelte over toen hij kon kruipen en lopen. Toen werd hij echt veel en veel makkelijker!! Dus er is echt hoop Nou weet je dat natuurlijk wel.

Maar dat maakt het voor nu natuurlijk niet minder pittig. Sterkte ermee meis!

<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>

<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>


#3

Ach meid!
Ik kan me voorstellen dat het best zwaar is met een mopperig kindje!
Maar je moet je idd niet schuldig voelen!

Misschien moet Max zelf nog alles verwerken wat hij het afgelopen jaar heeft meegemaakt, dat hij daarom wat mopperig is!
Ik kan me van Luka herinneren dat hij erg gefrustreerd werd als hij iets wilde en het lukte niet, dan was het huis te klein!
Toen hij ouder werd, zo rond een jaar, ging het veel beter.

Heel veel sterkte meid!
het komt goed!

Lilypie First Birthday tickers


#4

Balen zeg Rainbow!
Zoals ik al eerder aan je schreef zijn onze zoons niet erg verschillend wat dat aan gaat. Hier ook een vreselijke mopperkont, Lars, alias Grompie
Het scheelt dat hij op het moment redelijk makkelijk is maar er zijn dagen, nee weken die voorbijgegaan zijn met enkel en alleen gemekker.
Dan begon het al bij het opstaan s morgens (al huilend) geen moment kun je hem dan even aan zichzelf overlaten. Erg vermoeiend en ook niet leuk. Voelt soms zo ondankbaar! En manlief snapt er ook al niet veel van want ja als papa thuiskomt klaart het humeur opeens op… pfff na ja
Heb ook weleens gelezen dat jongetjes in het eerste jaar meer huilen dan meisjes (maar diezelfde meisjes halen het gauw ruimschoots weer in haha)
Tis soms ook moeilijk te bepalen wat hij nou eigenlijk wil vind ik. Zolang we maar naar buiten kunnen is het algauw goed, hij wil dan veel afwisseling en is gauw verveeld.
Maar ik snap ook wel dat je je soms schuldig voelt, heb ik ook hoor na zo’n dag!

Vind wel dat Lars erg is opgeknapt na de laatste behandeling van de osteopaat, minder vaak chaggo. Waren het eerst weken van gemopper zijn het nu maar dagen tussendoor, misschien voor Max ook een idee?
Aan de andere kant ook de 11maanden sprong.
Plus dat er zoveel verandert en het ene kindje reageert daar natuurlijk ook heftiger op dan de ander. En dan speelt karakter ook mee, Lars is echt een kind dat niet gauw opgeeft, heel gedreven. Leuke eigenschap als je volwassen bent maar als baby heb je daar niet zoveel aan natuurlijk. Hij weet gewoon van geen ophouden en als het dan steeds niet lukt wat je wilt is heel erg frustrerend natuurlijk
Mij doet het daarom ook goed om na zo’n dag even lekker wat tijd voor mezelf te nemen als dat kan. Ben dan Blij als meneer op bed ligt en als mijn man thuis is ga ik even lekker naar buiten met de hond, paardrijden of al is het maar ffies een boodschap doen ofzo als ik maar weg ben!

Nou in ieder geval een dikke digitale knuffel en ik zal voor je duimen dat ook Max gauw een beetje vrolijker wordt!

Liefs


#5

Fijn om te lezen dat het waarschijnlijk een fase is en misschien ook gewoon frustratie! Maar…vandaag zijn we bij de ha geweest en Max heeft oorontsteking! Daarom huilde hij zo veel en was hij ‘lastig’. Zielig he? Hij heeft nu een antibiotica kuur en we geven hem pcm. Hopelijk gaat de bacterie gauw weg en wordt hij weer de oude Max!

Groetjes Rainbow, trotse mama

Lilypie - Personal pictureLilypie First Birthday tickers

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers


#6

Wat vervelend dat Max zo vaak moppert. Kan me heel goed voorstellen dat dit zwaar voor jullie is. Natuurlijk is af en toe niet erg en hoort het erbij, maar zoveel is niet leuk. Zeker niet als jullie alles proberen en niks werkt. Hoop echt voor jullie dat het een fase is. Wel heel vervelend dat hij nu een ooronsteking heeft. Hoop dat als dit over is hij ook wat minder moppert. Ik heb zelf geen meisjes, dus geen idee of het meer bij jongens of meisjes voorkomt. Ik moet het afkloppen, maar ik heb tot nu toe 2 vrolijke mannetjes. Hihi niet helemaal waar trouwens, want Daan kan sinds deze week van rug naar buik rollen alleen nog niet terug. Dat levert wat frustratie op van zijn kant. En ook wel van de mijne af en toe, want hoe leuk en trots ik ook ben. Ik blijf naar de box lopen, terwijl hij daar eerst gewoon lekker relaxed lag. Maar goed dat is gelukkig weer een fase.

Beterschap voor hem en sterkte ermee!

Groetjes,
Sandra

Groetjes,
Sandra

Lilypie Fourth Birthday tickers
Lilypie First Birthday tickers


#7

Ach arme Max dat doet echt veel pijn. Alleen lastig dat het zo slecht te herkennen is bij zo’n kleintje. Rens was rond die leeftijd ook een mopperpotje, ik denk dat ze rond die leeftijd gewoon veel frustratie hebben wat betreft dingen nog niet kunnen maar wel willen.
Tot nu toe gaat de vlieger hier wel op dat meisjesbaby’s makkelijker zijn.
Alleen het valt me wel op dat peuterpuberende meisjes echt veel erger zijn dan jongetjes. Dan kan ik me lol op straks want ik vind Rens op het moment al best heavy om goed mee om te gaan.
Sowieso vlt het me hier in de straat wel op dat jongetjes over het algemeen makkelijker zijn als meisjes. Als de jongetjes hier ruzie hebben dan slaan ze elkaar een keer met de schep ofzo(ja ook niet goed natuurlijk)en 5 tellen later zijn ze het alweer vergeten. Meisjes daarentegen hoor ik uren later nog ruzien.
Maar begrijp je schuldgevoel wel. Rens vind ik op dit moment ook niet altijd even leuk. Vandaag luisterde hij nergens naar en heeft hij me geslagen, tig driftbuien gehad en 3 bekers drinken expres door de kamer gegooid. Dan ben ik dus echt blij als het 19.00 uur is en hij op bed kan. Hij kan ontzettend lief zijn maar momenteel is het een peuterpubertje met een hoofdletter P. Dan voel ik me ook best schuldig als ik dan gezellig met Noa aan het rommelen ben. Soms kunnen ze je zo leeg zuigen dat ik het ook moeilijk vind om aardig en gezellig te blijven. En toch hou ik ontzettend veel van hem.
Ik weet niet of je er een hebt maar wat hier wel ontzettend in de smaak viel rond die leeftijd was een loopstoel. Natuurlijk niet om de hele dag in te zitten want dat schijnt niet erg goed te zijn voor de heupen maar wel voor de Ik kan me niet vermaken momenten. rens was ook nooit zo’n fan van de box Maar dit vond hij geweldig. Zeker voor de momenten dat ik echt ff geen tijd had om de hele tijd met hem in de weer te zijn was dat ding een uitkomst.
Hoop dat Max z’n oortjes snel weer beter zijn. Even het hoofdeind van het bed wat omhoog zetten wil nog weleens schelen tegen de pijn.

Groetjes Ramona



#8

A gossie! Arm kereltje!
Ff vraagje, waar herken je dat aan, een oorontsteking? Zie je dan iets in zijn oortje?

Liefs


#9

Beterschap voor Max!!

<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>

<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>