Daar ben ik dan weer.
Sinds gistermiddag is helmie weer thuis. Een bed in de huiskamer en een rolstoel in de gang. Ze ziet er een stuk beter uit en ze praat er niet meer naast. Daar maakt ze nu grapjes over.
Gistermorgen is ze nog bij angelo geweest.
Weet niet hoe dat nu gaat. Ze kan niet alleen naar het ziekenhuis want ze moet in de rolstoel en iemand zal moeten duwen. Dat zien we wel.
We hebben gister foto’s gezien van angelo. Hij zag er goed uit. Het is alweer meer dan een week geleden dat we hem gezien hebben. Dat komt doordat er om de beurt gereden wordt naar het ziekenhuis zodat niet iedereen tegelijk komt. En even naar utrecht dat doe je ook niet. Is toch meer dan 120 km heen en terug. Je bent daar dan ook van 14.00 tot 20.00.
Maar, hij zag er goed uit, zijn ogen stonden ook vrij goed, weet niet hoe ik het moet uitleggen maar zagen er behoorlijk helder uit. Hij praat nu een beetje en hij speelt ook memory. En dat klinkt toch wel goed dacht ik zo. Het blijft natuurlijk allemaal nog afwachten. Maar… ze gaven hem nul dus we mogen niet klagen.
Nou dat was het dan weer zo’n beetje.
Groetjes Miriam