Het gaat even niet zo lekker

#1

Ik heb al een tijdje niets van me laten horen… Ik zit gewoon niet zo lekker in mijn vel. Ik vind niets leuk, alles is een hele opgave en mijn hoofd draait overuren!

Nu is het vandaag ook drie jaar geleden dat mijn mama is overleden, dat speelt de laatste weken ook mee Gisteren even naar de huisarts geweest en zij vind het ook verstandig oneens met een psycholoog te gaan praten, alleen is die drempel ook best wel weer hoog merk ik. Terwijl ik na het overlijden van mijn vader ook bij een psycholoog ben geweest…

Met Senne gaat het goed alleen is ze weer wel goed verkouden. Gisteren door de ha gelijk even longetjes laten luisterden en ze hoorde wel iets maar omdat ze sinds vrijdag geen koorts meer heeft denkt ze dat ze het ergste wel heeft gehad.
Ze loopt sinds donderdag kilometers achter elkaar… Zo leuk om haar buiten te zien lopen, echt gelijk een hele meid!

Hoop dat het over een tijdje iets rustiger is in mijn hoofd en ik weer wat vaker kom Ikkebennen…

Groetjes van Sascha en Senne

#2

Wel een beetje herkenbaar wat je zegt… Mijn moeder is ook 3 jr terug overleden, maar zelf heb ik hier nooit over gesproken met een psycholoog…
Maar als ik het zo hoor / lees is het misschien wel fijn als je dat kan doen!
Ookal zijn het bijv maar een paar gesprekjes… Als het je oplucht dan zou ik het zeker doen!!
Het is ook niet niks als je je ouders in dit geval beide, verliesd…
En dan heb je ook nog een kleine meid voor wie je moet zorgen, dat vraagt dan extra veel energie.
Ik zeg gewoon doen: ookal is het maar 1 a 2 gesprekjes!
Ik hoop dat je je gauw weer wat beter voelt, en dat je er weer een beetje tegen aan kan!

Wat super dat Senne loopt! Kids worden dan groot he, dan vanplaats wanneer ze alleen maar staan en kruipen!

Lekker van genieten zou ik zo zeggen en sterkte!

Nathanael is van 10-06-09

#3

Ik heb er tot nu ook nooit met een psycholoog over gesproken, voelde me goed. Maar omdat ik (net als jij) net na het overlijden van mijn moeder zwanger raakte heb ik het denk ik nooit een goed plaatsje kunnen geven.

Verder vind ik de combinatie moeder/werken/honden/huishouden/vriendin op dit moment erg zwaar. Heb vier maanden thuis gezeten in de ziektewet door mijn rug. Nu is alles weer “normaal” en die omschakeling kan ik mentaal niet zo snel maken merk ik… Deze winter heeft -als vierde winter op rij- meer energie gekost dan dat het opbracht en op een gegeven moment is mijn batterijtje even leeg. Nu dus…

Groetjes van Sascha en Senne

#4

wat vervelend voor je!
ik ben na het overlijden van mijn moeder ook naar een psycholoog gegaan, wat ik wel erg belangrijk vond was dat het klikte met die man/vrouw. Bij de eerste voelde ik mij niet zo op mijn gemak, daarna wel. Volg je gevoel! Als je het idee hebt dat een psycholoog je kan helpen, gaan!
Hoop dat je snel rust in je hoofd krijgt zodat je weer volop van het leven kan genieten samen met je gezinnetje!

groetjes
Ineke

Lilypie Second Birthday tickers

#5

En heel veel sterkte vandaag! Altijd moeilijke dagen zo’n sterfdag!

Gewijzigd door - ineke1980 op 05 Apr 2011 14:19:49

#6

Hey Sacha,

Had je hier idd al gemist…
Wat balen meid dat het even niet zo lekker gaat… Maar ook wel heel erg heftig dat je allebei je ouders al moet missen…
Ik kan me voorstellen dat je je ouders nog extra mist nu je Senne hebt en zij steeds nieuwe dingetjes kan, dat had je vast graag met ze gedeeld.
Die psycholoog is een goed idee, maar daarnaast is gewoonweg tijd vrij maken voor ontspannende dingen, ookal staat je hoofd daar nu helemaal niet naar, wel heel belangrijk…, niet wachten tot je weer rustig in je hoofd wordt maar rust in bouwen (door b.v. te ikkebennen! )

Dikke digi-knuffel
Carolien
en Jasper stelt een hardloopwedstrijdje voor met Senne

Lilypie Premature Baby tickers

#7

Ja, mama van Jasper… Dat moet ik echt leren, tijd voor mezelf inbouwen. Ik moet zoveel van mezelf. Een goede moeder zijn voor Senne, wat logisch is, want dat moet ook. Een goed vrouwtje zijn voor de honden, ik vind het heel erg als ik niet minimaal drie kwartier met ze naar buiten ben geweest. Huishouden op orde, lekker en gezond koken, goed werken.

Dat vergt ondertussen veel teveel energie die ik nu veel beter aan mezelf kan besteden…

Het is nog niet zozeer dat ik dingetjes van Senne aan haar zou willen laten zien (hoewel ik dat wel graag zou willen natuurlijk) maar zou zo graag dingen willen weten. Hoe ik was, of ik ook zo vaak verkouden was, hoe oud ik precies was toen ik ging lopen, hoe oud ik precies was toen mijn amandelen eruit gingen. Er is niemand maar dan ook echt niemand meer die dat weet en dat maakt me zo verdrietig. Mijn zussen en ik zijn de oudste generatie en dat is raar op deze leeftijd…

Groetjes van Sascha en Senne

#8

En die hardloopwedstrijd moet nog even wachten Jasper… Ze loopt net redelijk stabiel, draait rondjes maar hardlopen? Daar moet ze nog even voor oefenen…

Groetjes van Sascha en Senne

#9

Lieve schat, het hoeft niet elke dag een 10 te zijn,
ook een goede moeder, een goede partner, een goed baasje, een goede huisvrouw is niet elke dag een 10… een zesje is ook voldoende!
Weet je partner hoe jij je op dit moment voelt?
Misschien kan hij wat extra ondersteunen zodat jij ook het gevoel hebt dat je tijd aan jezelf kan en mag besteden?

Lekker genieten van die kleine wandelende Senne, zo een kostbaar en wonderlijk ‘bezit’, zij maakt het allemaal weer de moeite waard en tovert vast met regelmaat een grote glimlach op je gezicht!

Sterkte en hoop je hier weer wat vaker te vinden!
Liefs Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#10

{{Sascha}}

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers

#11

Dikke knuffel voor jou. Ik ben zelf ook allebei mijn ouders al jong verloren. De sterfdag van mijn moeder is na zoveel jaar nog een dag met een zwarte rand voor mij.
En idd met een zwangerschap en geboorte en de drukte die je in het begin van zo’n kleintje hebt kom je niet aan verwerken toe. Je kunt wel altijd sterk willen zijn maar het moet er toch een keer uit.
Ik zou idd ook met een psycholoog gaan praten. Dan moet je er wel mee bezig zijn. Is wel vrij pittig maar soms moet je door een diep dal om de zon weer te kunnen zien schijnen.
Probeer wat meer tijd voor jezelf te nemen. En je hoeft niet alles top te doen. Goed genoeg is ook prima.
Ik hoop dat je je snel weer een beetje beter voelt.

groetjes ramona


#12

Klopt, al ligt de situatie denk ik voor jou toch iets moeilijker dan voor mij.
Tuurlijk is het moeilijk om je moeder te verliezen, en geen oma te hebben voor onze kinderen, maar ik heb zelf nooit zo’n goeie band gehad met mijn moeder en dat ligt dan ook iets ingewikkelder dan denk ik bij jou…
En inderdaad wat de mama van Jasper zegt, het hoeft niet altijd een 10 te zijn, een 6 is ook voldoende.
Gewoon je hart luchten bij de mensen die dicht bij je staan is ook voldoende, je partner / vrienden / andere familieleden…
Het hoeft ook niet meteen met een psycholoog

Nathanael is van 10-06-09

#13

Ik heb hier geen ervaring mee, maar wil je wel alle sterkte toewensen.

Groetjes,
Sandra