Mijn zoontje heeft een hekel aan zijn ene oma, hij is heel verlegen als we daar zijn en het is er ook nooit gezellig en wij gaan er heen uit fatsoen omdat het “moet”.
Het lijkt wel of Dion dat aanvoeld, hij wil oma geen handje of kusje geven en oma wil dat wel en weet je wat ze dan doet … ze probeerd hem om te kopen met speelgoed !!!
Gister kwamen we binnen en Dion wilde zoals gewoonlijk geen gedag zeggen, wij zeggen wel dat hij dat moet doen maar hij kruipt achter me weg en gaat als een baby bij me op schoot hangen.
Oma liet het kadootje zien en Dion zijn oogjes bogonnen te vonkelen, oké dan maar en hij gaf oma een knuffel, toen moest hij van oma dankje wel zeggen en toen werd hij weer verlegen en gaf het speeltje terug aan oma … goed zei oma als jij geen dank je wel zegt krijg je het niet en geef ik het wel aan je neefje, je had zijn gezichtje moeten zien.
Hij bleef maar naar dat autootje kijken en ik verluisterde in zijn oor zeg maar dank je wel tegen oma en dan mag je het hebben maar nee hoor,.
Toen we naar huis gingen was het huilen geblazen want hij wilde zo graag dat autootje en ik vertelde hem dat hij dank je wel had moeten zeggen en dat het nu te laat is.
Hebben jullie ook wel eens dat je kind geen dankje wel wil of durft te zeggen?
In een winkel waar hij een snopeje of stukje kaas krijgt enz. zegt hij het wel altijd maar zodra alle aandacht op hem is gericht klapt hij dicht en dat zijn oma zo deed tegen een jochie van 3 … ik heb er geen worden voor eigenlijk, vinden jullie het normaal.