Heel verdrietig op kdv

#1

Hoi Allemaal,

Allereerst Inge bedankt voor je mailtje! Nog geen tijd gehad om je persoonlijk te antwoorden en nu even een vraagje voor ikkeben, dus alvast bij deze! Eerst even een update van hier thuis. Mijn vriend is sinds een week thuis. Dit is nog tijdelijk omdat hij nog een aanal operaties zal moeten ondergaaan. Revalidatiecentrum wilde hem nog niet opnemen om deze reden en het heen en weer gecross iedere dag anderhalf uur heen en terug trokken wij ook niet meer na zo’n 3 maanden. Tussenoplossing is dus nu thuis in een bed in de woonkamer met revalidatie aan huis. Erg druk nu dus met het verzorgen van man en kind en nauwelijks tijd voor internet, maar toch echt even een vraagje nu.
Toen ik mijn dochter vandaag ging ophalen op het kdv vertelden de leidsters mij dat mijn dochter s morgens tijdens het knutselen aan tafel ineens intens verdrietig was. Ze hadden het eerst helemaal niet in de gaten, want ze huilde zonder geluid! Toen viel een van de leidsters ineens op dat ze dus zonder geluid, maar met dikke tranen en een snotneus heel verdrietig voor zich uit zat te staren. Ik was hier nogal van onder de indruk en heb geen flauw idee waarom en vind het heel raar. Thuis is ze ondanks omstandigheden heel vrolijk en blij dat papa weer thuis is. Ik heb niet het idee dat het daar wat mee te maken heeft. Huilen zonder geluid heeft ze thuis ook echt nog nooit gedaan. Heeft iemand ooit zoiets gezien of ook meegemaakt? Het zit me niet lekker dat mijn meisje zo’n intens verdriet leek te hebben en ik niet weet waarom. Ook de manier waarop zit me niet lekker. Dat heeft ze echt nog nooit gedaan. Als ze thuis huilt is het luid en duidelijk en alleen als ze haar zinnentje niet krijgt of zich zeer doet ofzo.

mama 1980

Gewijzigd door - mama1980 op 12 Jul 2011 23:05:28

#2

Natuurlijk is ze verdrietig, ze heeft nogal wat meegemaakt(indrukken), arm meiske, papa eerst een hele tijd weg, nu is ie thuis en heeft mama niet veel tijd voor haar en moet voor papa zorgen (zeg niet dat het zo is, maar kan me voorstellen dat ze het zo ziet) Heb je er eens over nagedacht om met haar naar een kinderpsycholoog te gaan, ze heeft (net als jullie) nogal wat meegemaakt. Ik zou niet in paniek raken, maar wel goed uitzoeken hoor! Ohhh vind het zo zielig, een dikke knuffel vanuit hier!


#3

Jullie meisje heeft wel heel veel mee gemaakt, en heeft meer door dan wat je ,misschien zou denken. Misschien kan ze het alleen niet verwoorden. Overigens herken ik dat huilen wel van Bo, maar alleen als hij zich echt heel erg pijn heeft gedaan. Dan is zijn hele gezicht knalrood, en helemaal in huilmodus, tranen en al, maar er komt geen geluid meer uit. Misschien dat ze zich tijdens het knutselen toch pijn heeft gedaan? want om eerlijk te zijn, was dat het eerste wat in mij op kwam toen jij dit vertelde!

Heel fijn trouwens dat je man weer thuis is, ook al is hij nog herstellende!

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#4

Fijn dat je man weer thuis is, dat ten eerste.

Ten tweede: je kleine meisje, wat sneu. Ik dacht direct aan alle indrukken die ze heeft opgedaan en het verdriet dat ze niet kan verwoorden, maar heus wel oppikt van jou (en anderen) en dat ze zelf voelt. En dat moet eruit. Niet helemaal voluit huilen op het kdv kan ermee te maken hebben dat ze zich er niet net zo veilig voelt als thuis (waarmee ik niet zeg dat ze zich er onveilig voelt, hè). Geef haar maar een dikke knuffel van mijn stoere boy Erik en van mij, ik heb met haar en jullie te doen.

Groetjes,
M

#5

Wat fijn dat je man nu even lekker thuis is bij jullie. Alhoewel het misschien ook veel ‘verzorg’ energie van jou kost!

Over dat huilen. Het zou inderdaad een verwerking kunnen zijn van alle indrukken. Op de peuterspeelzaal heeft Seth ook ineens een week (of 2) gehad dat hij helemaal overstuur was en alleen bij de juf op schoot wilde zitten. Het ging even plotseling over als het gekomen was, en ook ik vond het erg sneu. Waar de oorzaak precies lag weten we niet. Het gaat in ieder geval weer prima.
Wat ik hiermee wil zeggen, is dat je soms niet precies weet waar het vandaan komt, maar als de juffen van het kdv haar maar even lekker knuffelen, dat ze zich prettig voelt.

Liefs, Anne

#6

Wat fijn dat je vriend nu even thuis is. Natuurlijk ben je dan wel druk met de verzoring, maar het scheelt je wel een hoop gestres met reizen etc. Ik denk ook net als de andere al zeggen dat het te maken heeft met het feit dat papa weer thuis is. Soms is het natuurlijk moeilijk te achterhalen waar dit verdriet vandaan komt. Maar het heeft toch altijd ontzettend impact op een kind als papa een hele tijd weg is en dan ineens weer thuis is.

Groetjes,
Sandra

Lilypie Fourth Birthday tickers
Lilypie First Birthday tickers

#7

hoi mama’s

ja ik snap natuurlijk als geen ander dat ze een heleboel heeft meegemaakt qua indrukken etc, maar we zijn hier altijd heel open en eerlijk over geweest en niks voor haar verborgen zeg maar. (op een kindvriendelijke manier natuurlijk) Ze is thuis ook nooit echt ’ anders dan anders’ geweest en ook nu papa thuis is is ze thuis gewoon heel vrolijk en opgewekt. Dat is eigenlijk meer de reden dat ik me afvroeg waarom ze op het kdv ineens zo intens verdrietig leek te zijn zonder geluid, maar met dikke dikke tranen (woorden van de leidster) Omdat ik dit in de afgelopen 3 maanden thuis nog niet heb meegemaakt zeg maar. Zou het er dan toch mee te maken kunnen hebben?

mama1980

#8

Denk ik wel. Nu papa weer thuis is, is het weer een beetje bij het oude (bij lange na niet natuurlijk, maar hopelijk snap je hoe ik het bedoel) en komt het eruit. Juist omdat je niks verborgen hebt gehouden, heeft ze alles meegekregen en dat moet er toch een keertje uit komen. Ook bij zo’n kleine hummel.

Groetjes,
M

#9

ja dat zou idd heel goed kunnen. Maar waarom dan juist plotseling op het kdv en niet bij mama gaat er dan door mijn hoofd. Ook op het kdv hebben de leidsters in de afgelopen maanden niet eerder wat aan haar gemerkt. Het duurde ook maar heel kort gelukkig. Ik denk dat ik haar zowieso maar even goed in de gaten ga houden en dit ook even aan de leidsters ga vragen. Mocht het weer eens gebeuren dan toch even proberen erachter te komen wat haar zo dwars zit en hoe ik daarop in kan spelen. Is het dat papa weer thuis is? Dat hij in een bed in de huiskamer ligt? Of in een rolstoel zit? Of misschien dat ze haar aandacht nu weer moet delen. Dat is nl het enige moment waarop ze wel huilt thuis. ALs ik bijvoorbeeld mijn vriend aan het wassen ben ofzo. Ze is natuurlijk gewend nu om al die tijd de volledige aandacht te krijgen in huis omdat we simpelweg zo lang maar met zijn tweetjes waren.

mama1980

#10

Misschien op het kdv, omdat ze graag bij mama wilde zijn en jij er niet was? En dat haar misschien extra verdrietig maakte? Zeg het maar, dat soort dingen zijn lastig uit te zoeken. Maar zeker goed om haar in de gaten te houden.

En misschien goed om haar te betrekken wanneer je bijvoorbeeld papa wast? Niet tot in detail natuurlijk, maar dat zij het washandje aangeeft ofzo, of een beetje helpt afdrogen. Krijgt ze toch haar aandacht en tevens papa-dochtertijd.

Groetjes,
M