Seth heeft iets nieuws ontdekt:
Hij roept heel de dag mama.
Dus hij: Mama?!
Ik: Ja, Seth. Wat is er?
En dat wijst hij vaak ergens naar en zegt: dat!
En dan vertel ik wat het is.
Vervolgens geen seconde later, MAMA?!
enz. enz.
Ik vind het geweldig dat hij nu iets gericht zegt, en probeer dus altijd te reageren, zodat hij weet dat ik mama ben, en naar hem luister.
Maar soms wordt ik er echt doodmoe van En dat terwijl het alleen maar erger kan worden…!
Reageren jullie heel de dag, als ze roepen, of ook weleens niet?
(Ik reageer btw alleen net als hij in bed ligt oid)
Liefs, Anne