Hart Nodig

#1

Hebben jullie gekeken naar `t programma Hart Nodig?
Ik heb de eerste aflevering net terug gekeken op BNN.
Het gaat over hart donoren, en ontvangers van diens organen…

En jonge vrouw kreeg op de tennisbaan een zeer ernstig hartritme stoornis, waardoor ze een kastje in der lichaam gebouwd kreeg die schokken afgeeft op t moment dat t hard op hol slaat…
3jaar lang heeft ze op de wachtlijst gestaan voor een nieuw hart.
En die kreeg ze nadat er een vrouw overleden was.

Officieel gezien mogen donoren en ontvangers elkaar niet ontmoeten, maar door de stichting donadona hebben deze mensen elkaar ontmoet, om de overleden vrouw te eren, en de nabestaanden te bedanken…

Emotioneel programma…

Zijn jullie trouwens donor?

Klinkt heel egoistisch, maar ik niet… ik zou absoluut een long/nier ofiets wat ik kan missen aan mn kinderen of familie doneren, maar zou geen donor willen zijn voor een ander…ondanks dat dit programma me echt geraakt heeft… Nee ik weet het ook niet…misschien in de toekomst!

Liefs, Melanie


#2

Heftig programma.

Ik ben donor. Ik heb alleen symbolisch hart en hartkleppen uitgezonderd omdat ik die spreekwoordelijk al aan mijn man en kinderen verloren heb. De rest mogen ze gebruiken.

Groetekes, Sje

#3

Oh dat is ook een goede Sje!

Liefs, Melanie


#4

Ik ben ook donor om de simpele reden dat als ik een orgaan nodig zou hebben, het ook (van een vreemde) zou accepteren.
Bij mij zijn mijn ogen uitgezonderd omdat ik daar alles mee gezien en beleeft heb (en om medische reden zijn deze zowieso niet geschikt als donor).

#5

Ik heb altijd een codicil gehad maar ik moet me nog officieel registeren. Ik zou ook gered willen worden als het moet en ik vind de gedachte dat ik voortleef in een ander een mooie gedachte.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#6

Is het ook Michèle… daar heb je gelijk in!

Liefs, Melanie


#7

En ik vind dat juist een raar idee.

Niet dat ikzelf in een ander voortleef, maar dat bijv. ik niks levends meer zou hebben van meneer Sje en een ander (een wildvreemde notabene!!!) wel omdat die een van de organen van meneer Sje heeft gekregen. Dat vind ik een heel raar idee.

Snap je hoe ik het bedoel?

Groetekes, Sje

#8

@ Sje snap je helemaal, maar ik zie het andersom. Mervin zou niet helemaal weg zijn. En ook al zou ik misschien nooit weten wie of waar er is ergens nog een stukje van hem en je hebt iets kunnen geven aan een ander dat zo belangrijk is, namelijk leven. Hopelijk snap je mij ook

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#9

Tuurlijk snap ik je.
Het is gewoon een heel dubbel gevoel. Natuurlijk fijn dat er ergens nog een leven stukje van je partner is, maar het voelt gewoon heel raar dat alleen een wildvreemde de beschikking heeft over dat stukje. Dat jij daar op geen enkele manier meer dichtbij kunt zijn.

Groetekes, Sje

#10

Ik heb nog steeds geen beslissing gemaakt… Vind het zooooo moeilijk… Heb wel eens verhalen gehoord over mensen die nadat ze een donorhart o.i.d. hadden gekregen ineens iets niet meer lusten of hun hobby niet meer leuk vinden enz.
En daarnaast kom je nooit te weten wie jouw organen krijgt dus heeft de persoon er wel recht op. Is het een goed persoon die zijn/haar leven goed leeft of is het een crimineel?
Als iemand met longkanker jouw longen gedoneerd krijgt en als een malle verder gaat roken (even een extreem voorbeeld), wie zal het weten?
Aan de andere kant red je misschien een jonge vader of moeder met kinderen…
Ik vind het echt heel moeilijk…

Groetjes

#11

Ik hoorde van de week dat als je je wel geregistreerd hebt, dat je partner er dan alsnog voor kan kiezen om dit niet te laten gebeuren. En andersom dus ook! Dus wat dat betreft, heeft het weinig om hakken!
Maar goed.
Ik heb 2 collega’s van wie de mannen beide zo rond dezelfde periode nieuwe longen hebben gekregen, en dan sta je er zo dicht bij, dat een keus eigenlijk snel gemaakt is!
En andersom, mocht ik wat nodig hebben, zou ik erg blij zijn dat er iets beschikbaar kwam.
Punt is alleen dat het altijd leven en dood omvat, en dat maakt het moeilijk! Daar wil je liever niet over na denken!

Groetjes Manderijn.

#12

Ik heb het niet gezien, maar ik ben wel donor! Ik doneer trouwens alleen organen!

#13

hoi
ik ben wel donor!
1 van mijn vrienden heeft een hart en long trnsplantatie gehad. in eerste instantie zou hij nadat hij geboren werd t weekend niet halen. op zijn elfde werd hij “getransplanteerd” en als dat aanslaat geven ze je 5 a 10 jaar… hij is nu 32!!! en wordt wel gezien als een medisch wonder. maar als je toch iemand leven op die manier kan verlengen…
ik ga altijd maar uit van t goeie, ik hoopmaar dat mijn organen een goed mens die t verdient kunnen helpen!

groetjes gidget

Mijnticker.nl Tickers

#14

In dat programma, heeft de nu overleden vrouw, een week voordat ze stierf zich opgegeven als Donor… maar uit eindelijk hebben haar man en 2 zoons ervoor gekozen om t toch te doen…als ze het niet hadden willen doen, dan ging t ook helemaal niet door…

Dus net wat Manderijn zegt, het maakt inprincipe niets uit of je geregistreerd staat of niet…

Ik heb er vroeger heel wat commentaar en discussies van mn moeder gekregen, want ja waarom wil je niet doneren, als jij iets nodig hebt dan ben je er ook blij mee… maar ik dacht echt altijd… nee ik hoef iemand anders hun organen niet, dan ga ik liever dood…maar nu heb je een gezin en die wil ik niet in de steek laten omdat ik misschien geen andere long wil bijv.
Dus ja… ik laat de keus aan Chris en de kids!

Liefs, Melanie


#15

Ik ben ook donor. En ze weten hier dat ik dat ook echt wil of er wat te gebruiken is is nr 2 om de keus aan je partner of kids over te laten vind ik niet eerlijk want op zo’n emotioneel moment kunnen die niet redelijk denken en omdat je jezelf niet registreert wordt het snel nee denk ik. Volgens mij word het niet eens gevraagd als je niet geregistreerd staat.

Liefs Michelle


#16

Ik heb het programma niet gezien…
Maar ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal om donor te zijn…

Moet je dan eerst zelf een bijna-dood ervaring hebben gehad om zo’n beslissing te maken, dat je een ander zijn leven wil kunnen redden op het moment dat jij zelf niks meer aan je organen hebt?

Ik begrijp jullie meningen wel hoor, dat er een ‘stukje van je partner’ doorleeft in een ander terwijl jij hem niet meer bij je hebt. Maar toch, ook als je partner geen donor is heb je hem niet meer bij je… Voor jou verandert er dus niks.

Misschien naïef/kortzichtig, maar ik ben serieus van mening, dat mensen die bewust geen donor willen zijn, ook geen ontvanger mogen zijn van organen op het moment dat ze het zelf ook nodig hebben.

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#17

Ik ben ook donor, ben dit direkt geworden nadat mijn vader 14 jaar geleden
overleden is, en niet meer in aanmerking kwam voor een nieuw hart,
zijn hart was zo slecht, maar een operatie zou hij niet overleven , dus een nieuw hart was geen optie,
de keuze is niet zo moeilijk, meteen die beslissing genomen.
snap best dat sommigen dit moeilijk vinden (zelfs mijn vriend ook nog)
maar je zult maar wat blij zijn, als je zelf een orgaan moet krijgen, dat er mensen zijn die het willen afstaan.

groeten en succes !

#18

Ik sluit me eigenlijk geheel aan bij de mening van suzsje. Waarom wel zelf een donororgaan willen ontvangen als je het nodig hebt. Maar dit niet willen afstaan als je zelf niet meer leeft. Hier was het voor mij dan ook geen moeilijke keuze, ik ben donor. Ik heb er zelf niks meer aan als ik niet meer leef, dus dan vind ik het alleen maar fijn als ik er andere mensen mee kan halpen die iets nodig hebben. Ik zou tenslotte zelf ook erg blij zijn als ik iets nodig zou hebben van iemand anders.

Groetjes,
Sandra

Lilypie Fourth Birthday tickers

Lilypie Second Birthday tickers

#19

Ik ben ook donor, met uitzondering van mijn ogen. Dat vind ik griezelig en deze hebben mijn wereld gezien. Verder is het voor mij dat als mijn machine ermee ophoud, heb ik aan de onderdelen verder niks meer. Mochten die echter dan hard elders nodig zijn, dan gauw eruit ermee. Zolang ze maar zorgen dat er voor de nabestaanden niets te zien is. Om een oven in te gaan of onder de grond die onderdelen te laten verpieteren terwijl het iemands leven zou kunnen redden vind ik domweg onzin. Weg is weg en ik heb daar verder geen last van. Je zou maar zelf op zo’n wachtlijst staan, of je kinderen. Brrrrrrr moet er niet aan denken. Maar voorlopig ga ik nog nergens naar toe omdat ik minimaal 80 wordt. Wel heb ik al jaren bloed gegeven.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!