Harde buiken =(

#1

Ik word er op het moment echt stapelgek van… Donderdag ben ik pas 26 week zwanger en ik heb de hele dag door harde buiken…
Met afwassen, de was doen, stofzuigen… Echt met de allerkleinste inspanning…
Ik loop elke dag met Sylvie naar de supermarkt (15 min. heen, 15 min. terug) maar dat is nu echt een vreselijke opgave en ik loop echt in een mega slakkentempo en zelfs dan krijg ik nog harde buiken…
Zelfs de trap op en af! krijg ik het al…
Ik word er stapelgek van en ik ben ook echt iemand die er absoluut niet naar luistert…
Want ik wil niet het hele huishouden aan mn vriend over laten, die heeft het moeilijk genoeg…
Ik ben niet iemand die stil kan zitten… Als ik iets zie wat moet gebeuren dan doe ik het ook…
En ik wil al helemaaaaaaaaal niet met de auto naar de winkel Die 5 min. in de auto! Vreselijk! Ik vind het heerlijk om te lopen en wil dat echt niet opgeven…
Gingen die harde buiken maar weer weg…

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#2

Wat vervelend meid, ik heb zelf geen ervaringen met harde buiken, in de zwangerschap van Jasper nooit opgemerkt. Maar voor zover ik weet zijn het wel tekenen dat je wat te druk bent. Het is in princiepe onschuldig, maar de hele dag door lijkt me echt niet goed. Volgens mij zijn er wel richtlijnen voor wat mag en wat te veel is (aantal keren per uur), ik zou het toch even bij je verloskundig navragen.

En aangezien die kleine van je toch echt nog een tijdje moet blijven zitten, zou ik toch maar een beetje naar je lichaam luisteren… Het is niet anders meid, even wat gas terug hoe moeilijk dat ook voor je is. Ik heb mn zwangerschap ook lopen sjouwen met vanalles en nogwat en kon de hele wereld wel aan, maar Jasper is wel met 33 weken geboren en dat is ook geen pretje! Hoewel de gynaecoloog aangaf dat dat echt niet de oorzaak was ga ik het een eventuele tweede zwangerschap echt wel rustiger aan doen!

Sterkte meid en zo nu en dan even met een fijn tijdschrift en een kopje thee op de bank!

Groetjes Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#3

Balen zeg! Maar als ik je verhaal zo lees, doe je gewoon veel te veel en luister je niet echt naar je lichaam. Een duidelijker signaal dat je je te veel op de hals haalt kan je lichaam je niet geven, lijkt me. Hoe moeilijk ook, doe minder in huis en pak die auto naar de supermarkt. Niet zo eigenwijs zijn

Groetjes,
M

Lilypie Fourth Birthday tickers

#4

Tsjah, wat jij wel of niet wil, heeft je baby geen boodschap aan!
Een duidelijker signaal van je lichaam kun je niet krijgen!
En je hoeft je vriend ook niet het hele huishouden te laten doen, maar je hoeft toch zelf ook niet alles te doen?
Ik ben niet eens zwanger, en doe het huishouden niet alleen! Zou het niet eens willen, er moet ook tijd voor de kinderen overblijven!
Oh en wat ik deed tijdens mijn tweede zwangerschap; in de rust zodra de oudste naar bed ging! Je hebt het nu eenmaal wat zwaarder dan bij een eerste (over het algemeen)

Manderijn

#5

Over harde buiken kan ik meepraten meid, ik had het al met 20 weken en ik moest met 22 weken stoppen met werken. En echt waar: luisteren naar je baby!

Wat Manderijn al zegt: je baby heeft er geen boodschap…
Dus je MOET rustig aan doen, anders heb je straks vroegtijdige weeën en een eventuele vroeggeboorte, en dat is zeker niet wat je wil!

Dus toch met de auto naar de supermarkt en een deel van het huishouden laten liggen, hoe moeilijk ook.
Kunnen je ouders en/of schoonouders niet mee helpen? Of vriendinnen?
Ik heb op een gegeven moment zelfs de buurvrouw gevraagd, die ik maar 3x gesproken heb in de 6 jaar dat we hier wonen. En ze wilde met alle leifde helpen!

Zwanger zijn, een kindje laten groeien is ook hard werken hoor. Dat zal je vriend ook wel snappen, neem ik aan…

Lilypie First Birthday tickers

#6

Bedankt voor het meeleven/meedenken allemaal meiden!

Maar ik bedoelde dus niet dat ik nu elke dag de hele dag door met het huishouden bezig ben, maar dat ik op dit moment al een harde buik krijg als ik alleen op 1 hele dag alleen al maar de afwas doe
Het is dus niet dat ik heel erg veel doe, maar ik krijg gewoon echt al ontzettend snel harde buiken… Bij het minste kleine dingetje!!
Nou is het wel zo dat ik de laatste tijd behoorlijk wat aan mijn hoofd heb en het zijn allemaal absoluut geen leuke dingen…
En dan is mn vriend ook nog bijna depressief… Hij baalt van zijn werk en vind het zo verschrikkelijk dat hij elke dag met tegenzin heen gaat. Hij zit ook de hele dag in een kantoortje achter een computer en dat is absoluut niks voor hem. Maar hij moest verplicht deze baan toen aannemen omdat hij hem gekregen heeft vanuit de WIJ en als je dan een baan weigert heb je ook geen recht op uitkering meer…
Hij is al van af het begin dat hij er werkt doorgegaan met ander werk zoeken, maar hij vind maar niks… Hij heeft al tig sollicitaties gehad en telkens heeft hij niet genoeg ervaring ofzo…
En omdat hij steeds zo down is heeft dat ook weer veel effect op mij…
En daarom wil ik hem het liefst niet ook nog opzadelen met afwas enzo…

Mijn ouders wonen een half uur bij ons vandaan en mn schoonouders 3 kwartier. De buren zijn ontzettend aardig maar al ergens in de 70…

Ik heb het er op het moment erg moeilijk mee, er gaat van alles door mn hoofd en ik kan het moeilijk loslaten. Ik wil veel meer leuke dingen doen, maar de meeste dingen die ik echt leuk vind om te doen kosten geld…
Ik probeer wel zo veel mogelijk naar mijn lichaam te luisteren maar ik heb geen zin om elke dag de hele dag op de bank te hangen en niks te doen…
Ik voel me ook nog eens ontzettend schuldig omdat ik echt heel erg het idee heb dat Sylvie zich enorm verveeld de laatste tijd… En ik ben dan niet echt geweldig leuk gezelschap voor haar… Dat vind ik ook heel erg moeilijk…
pfff heb af en toe echt zoiets van had ik het er maar al bijna op zitten, maar moet nog best lang… Ik geniet lang niet zo van deze zwangerschap als van die van Sylvie. Dit valt me allemaal best zwaar nu… Al heb ik op zich niks te klagen, want er zijn mensen die het lichamelijk veeeeeeeeeeeel minder hebben tijdens een zwangerschap dan ik…

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#7

Oh meid! Dan is je situatie idd wel wat moeilijker ja…

En wat moeilijk voor je vriend zeg, lijkt me erg beroerd als je met tegenzin naar je werk gaat… Is hij ingeschreven bij een uitzendbureau? Misschien kunnen die passend werk voor hem vinden. Zo is mijn man aan zijn huidige baan gekomen en die heeft hij zo goed als zelf gekozen.
En misschien naar de huisarts voor zijn depressie? Als het zo’n weerslag heeft op jullie allebei… Dan moet er wel wat aan gebeuren.

Ik hoop echt dat het snel beter gaat!
Waar woon je? Dan kom ik je wel helpen!

Lilypie First Birthday tickers

#8

Hihi Superlief van je We wonen in Friesland

Hij staat ingeschreven bij tig uitzendbureaus… Maar het grote probleem is, hij heeft een HBO diploma… Maar de opleiding die hij heeft gedaan die bestaat niet eens meer (zegt genoeg toch…)
Zijn opleiding is veel te breed geweest en hij weet dus van veel een klein beetje maar van alles niet genoeg…
Hij zou wel heel graag weer een opleiding willen gaan volgen maar dat is op dit moment niet te doen, want we hebben geld nodig en kunnen het niet missen aan opleidingskosten…
Op dit moment wil hij zelfs liever nog vakkenvullen bij de makro dan wat hij nu doet… Ik wou dat ik meer voor hem kon doen. Ik wil ook best zelf aan het werk en dat hij even thuis is, maar ja ik word nu nergens aangenomen…

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#9

Meis, ga luisteren naar je lichaam!!!

Een vriendin van mij heeft met 26 weken complete bedrust gekregen omdat ze van de bank naar de keuken om wat te drinken te pakken al harde buiken kreeg.

Met 28 weken heeft ze in het ZH gelegen omdat haar baarmoederhals aan het verstrijken was… Nou, je weet wel wat dat betekend! Uiteindelijk heeft ze het tot 37wk vol kunnen houden.

Ik weet dat het lastig is, ik heb het al vanaf de 12 weken.
Maar je lichaam geeft dit soort dingen niet voor niks aan.

#10

Ik kan je ook alleen maar aanraden om het heeeel erg rustig aan te doen! Hoe moeilijk het ook is, want als je over twee weken echt niks meer kan omdat je plat moet blijven liggen dan ben je nog verder van huis!
Ik kreeg bij Jessey harde buiken in de 19e week, en ben bij 21 weken de helft minder gaan werken. Twee weken heb ik dat vol kunnen houden en toen kwam ik met galstenen (heeft wer niks mee te maken)in het ziekenhuis te liggen, waar ik merkte dat de harde buiken met die rust weg bleven! Ik ging namelijk ook maar door en door ondanks de harde buiken! Toen ben ik wel gestopt met werken, maar dat was niet genoeg, want ook het huishouden was te veel in die zwangerschap!
Ik ben met 32 weken aan de weeenremmers opgenomen in het ziekenhuis, en twee weken later nog eens… Al met al heb ik ruim drie maanden op de bank en in bed gelegen, tot ik bij 38 weken werd ingeleid… Geen pretje, dus doe alsjeblieft rustig aan en luister heel goed naar je lichaam en je baby!

Groetjes Anouk


#11

Thanx dames, en ik luister heel goed naar mijn lichaam.
Vandaag maar op de fiets naar de winkel gegaan en smiddags moest ik nog een keer en toen gewoon de auto gepakt.
Al merk ik wel dat ik ook vaak een harde buik krijg als ik Sylvie til…
Dat vind ik wel erg lastig. Ik doe het al zo weinig mogelijk, maar op sommige momenten (zoals dus het in en uit de auto tillen) moet je wel…
Voor de rest heb ik er op het moment veel moeite mee dat Sylvie zich dus zo verveelt… Wat dat betreft was het ideaal geweest als ze nu al eens naar de psz kon, maar daar moet ze nog erg lang op wachten.
En het kinderdagverblijf is erg duur als je niks vergoed krijgt.
Als ze in de tuin aan het spelen is kijkt ze de kindjes die langslopen of rennen helemaal na en het liefst rende ze er achteraan…
Ik kan op het moment echt niet gek en druk met haar doen en dat vind ik zo jammer…

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#12

Hoe jong ze ook is, je kan Sylvie wel al uitleggen wat je graag zou willen doen met haar, maar waarom dat niet lukt. Blijft sneu, maar dan laat je wel zien dat je haar behoeftes snapt en dat is wel goed voor haar om te merken, natuurlijk. Lastig meid!

Groetjes,
M

#13

hoi,

hier ook regelmatig al harde buiken. schijnt bij een tweede veel meer voor te komen als bij een eerst. bij een tweede is het eigenlijk vrij normaal.
ik heb het aangegeven bij mijn verloskundige. zij maakte zich er zeker niet druk over, zolang ze niet met regelmaat en een paar keer per uur komen si er niets aan de hand. je lichaam is aan het “oefenen”.

groetjes Gidget

Lilypie Maternity tickers

#14

@Gidget: Ik weet wel dat het bij een tweede zwangerschap hoort dat ze eerder komen hoor
Maar ik heb dus geen (wat jij noemt) normale harde buiken.
Ik heb het echt heel vaak en bij de minst kleine inspanning al. Soms heb ik het zelfs zo erg dat ik echt moet gaan zitten omdat het anders pijn doet.

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#15

Harde buiken mogen toch niet echt pijn doen???
Misschien toch goed om morgen je verloskundige even te bellen,
en doe het echt rustig aan, straks komt die kleine nog veel te vroeg!

Groetjes Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#16

@Mama van Jasper: Nou ja wat is pijn… Het is ook niet echt pijn, maar meer een vervelend gevoel. Gewoon het gevoel alsof mn buik op knappen staat zeg maar? Maar als ik dan ga zitten zakt het wel weg hoor
Het is nu in ieder geval al iets beter als Maandag. Maar ik denk dat het ook een beetje is gekomen doordat we het weekend zo druk bezig zijn geweest.
Ik doe nu in ieder geval bijv. gewoon beginnen met de afwas en als ik een harde buik voel meteen stoppen, alles laten liggen en zitten. Zo ook met stofzuigen en de was en alle rest. Alles in kleine beetjes en het gaat tot nu toe erg goed. Ik heb vooral nog harde buiken bij het tillen van Sylvie, wat ik nu ook al bijna niet meer doe.
Als ik het zelf ook niet meer vertrouw trek ik echt wel aan de bel, zo ben ik dan ook wel weer Maar het gaat nu stukken beter dan Maandag en Dinsdag, dus ik maak me geen zorgen. Ik moet gewoon rustig aan blijven doen.
Volgende week vrijdag moet ik weer naar de vk en zal ik het zeker ter sprake brengen.

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#17

Ik leef met iedereen met harde buiken nu mee. Bij Danielle had ik totaal geen last van. Nu heb ik ze al 2 dagen een paar keer gehad. Heerlijke n dan doe je het op dat moment al even rustiger aan. ik moet wel zeggen als ik even ging liggen dan ging het weg.
Ik heb het geluk dat ik op de zaak een bed heb waar ik een paar keer per dag even op ga liggen .
Hanna Veel succes. Nog een tip waar je misschien iets aan hebt:
ik weet niet of er in de buurt een meisje (of jongen) woont die ook kan oppassen, maar anders moet je die een keer vragen of zij/hij 1-2 uurtjes even met je dochter kan spelen, zodat jij even op de bank kunt liggen en rusten. Ik weet dat het moeilijk is en vervelend kan voelen, maar toen ik een hernia operatie achter de rug had mocht ik ook 6 weken niets doen en het doet dan pijn om je kind niet de aandachjt te kunnen geven, door er mee te kunnen spelen. Ik was net verhuisd en kende niet veel mensen en had toen ook geen oppas. Maar door dat ik niets mocht doen stelde mijn moeder voor om een meisje af en toe te vragen om met Danielle iets te doen. Ik ben blij dat ik dat toen gedaan had. Nu heb ik er gelijk een oppas bij voor als we 's avond even weg moeten .

Groetjes Corina