Gillen in bed....wat doen?

#1

mijn dochter is 22 maanden en heeft een vast bedritueel, tanden poetsen, pyama aan, verhaaltjes voorlezen, gordijnen dicht, muziekje aan en slapen maar ( inclusief drie knuffels).
tot daar gaat het prima perfect, ze loopt zelf naar boven en wil gaan slapen. Maar de laatste drie weken is het brullen zodra de deur dichtgaat, en mama mama mama mama roepen. Als ik bij haar ben ( want het vlees is zwak…) is het goed, maar als ik dan weer weg ga, drama! Vind het heel moeilijk te beoordelen wat ik moet doen en wat het kan zijn. Angst, uitproberen, ik weet het echt niet. Wie kent dit en wat te doen?

#2

Hier ook een poosje gehad.
Wij hebben duidelijke afspraken gemaakt met Job, niet huilen en niet mopperen.
Verder even boven rommelen, met haar deur een klein stukje open, danhoort ze dat je nog boven bent en ze niet helemaal alleen is.
Daarna nog even een kus geven en zeggen dat je naar beneden en dat ze moet gaan slapen.
Eventueel een klein lampje op haar kamer.
Hier was het uitproberen en geen angst.

#3

bedankt voor je reactie! Ik heb ook wel het gevoel van uitproberen maar altijd in mijn achterhoofd, stel dat het dat niet is en ze me echt nodig heeft. Het is een pittig meisje dat heel goed weet wat ze wel en niet wil want het bedritueel probeert ze ook zo lang mogelijk te maken.
Ze heeft twee lichtjes aan op haar kamer en als ik me nog laat horen boven is het me steeds roepen, dat heeft overigens nooit bij haar gewerkt.
Ook toen ze kleiner was werd er wel eens gezegd, als ze huilt even naar haar toe en dan weer weg, nou, dat maakte het ook altijd nog erger, dan ging ze over haar toeren. Dus blijft een gevoelig punt. Als het uitproberen is kan ik me wat sterker voelen en weten dat het over gaat…

#4

Ja dat is het lastige, hier heeft het ook wel even geduurd voordat ik erachter was dat het echt uitproberen was.
Ik heb hem ook vaak streng toegesproken dat ik hem nu niet meer wilde horen.
Het is op een gegeven moment ook vanzelf weer over gegaan

#5

wanneer weet je nu dat het uitproberen is, ik denk mijn dochter goed te kennen maar met dit soort dingen vind ik het echt moeilijk.
het kan van alles zijn, duurde nu maar gelukkig 10 minuten maar lijkt zo lang, zeker omdat ze niet alleen huilt maar me ook echt roep!! Ze is behoorlijk aan het puberen op het moment en tja, die fases…alles gaat over, bedankt in ieder geval!

#6

Hier is het toch geruststellen / troost … Ook wel periodes gehad dat ik streng moest toespreken. Ik denk dat je echt je eigen gevoel hier in moet volgen.

Succes!