Mijn zoontje is bijna een jaar en zit duidelijk in de eenkennigheidsfase.
Het is mama voor en mama na, aan je been vastklampen, huilen en veel gedragen worden. Ook op schootzitten is helemaal nieuw terwijl het een echte wildebras is.
Duidelijk een sprongetje waar meneer in verkeerd!
Van het weekend werden we opgeschrikt met keihard huilen midden in de nacht.
Misschien eng gedroomd? We hebben hem maar even naar ons eigen bed gebracht in de hoop dat hij in slaap viel…dus niet. Uiteindelijk na troosten en gekroeld te hebben in zijn eigen bedje gelegd. Toen moets hij even een paar minuten keihard brullen en uiteindelijk viel hij weer in slaap.
Na 2 uur weer hetzelfde liedje en zijn we er maar uit gegaan…
Vanacht weer om 5.30 gillend wakker, Getroost en weer terug en weer keihard brullen. Gelukkig werd hij na een paar minuten stil…
Mijn zoon is altijd een goed (uit)slaper geweest dus voor mij is dit gedrag helemaal nieuw dat we niet weg mogen lopen 's nachts nadat hij zijn speen heeft gehad… Hoe gaan jullie hier mee om en hoe lang duurt dit gemiddeld?
Ik vind het zo zielig om het zo te laten huilen maar anders krijg ik hem echt niet meer stil!