Dag lieve moeders,
Na een heerlijke vakantie weer helemaal terug en direct een spannend verhaal…
Vrijdag ging ik Nora verschonen en ze had een schone broek nodig, die onder in de commode liggen. Dus ik zoals altijd mn hand op haar been (ze zat) en door de knieen op zoek naar de goed broek. Neemt mevrouw toch ineens een snoekduik naar beneden!! Die hand op haar been haalde dus helemaal niets uit, omdat je niet snel genoeg kunt reageren als je dr niet ziet. Ik schrok me he-le-maal naar! Huilen huilen huilen (zij) en er zat bloed bij haar neus, ik shaken natuurlijk en haar knuffelen, troosten. Mn man was natuurlijk in twee tellen boven.
Ik voelde me echt heeeeel erg schuldig en voelde me helemaal een slechte moeder. Terwijl zij aan het huilen was, gekeken hoe ze reageerde als we haar neusje aanraakten en heel haar gezicht. Het bloed kwam gelukkig niet uit haar neus, maar er zit een schaaf op haar neusvleugel en aan de binnenkant van haar oogkas. Ze bleef maar huilen, dus toch de huisarts gebeld wat ik moet doen, of ik langs moest komen. Als ze niet anders reageerde dan normaal of heel suffig werd, hoefde ik niet te komen. Ze zei: Ze is gewoon erg geschrokken, en jij zo te horen ook!!
Ik vond het zó erg. Heel de dag ben je bezig je kindje voor de kleinste ongemakken te beschermen en dan laat je dr van de commode af vallen! Mn schoonmoeder had een paar maanden geleden gezegd: Die is zo bewegelijk, die valt nog wel een keer van de bank of de commode. Toen zei ik: Nou, echt niet als ik erbij ben! Dan had ik dus mis.
na een half uur was ze alleen nog wat snikkerig en wilde ze weer op pad (ze loopt helemaal zelf sinds een week of anderhalf) We hebben toen heel haar lijfje even nagekeken en daar werd ze alleen lacherig van… Toen heb ik even uitgesnikt bij mn man en ben ik even de paarden gaan voeren, dan ben ik wel een uurtje weg. Toen ik terug kwam, had ze net de slappe lach samen met mn man en was ze heel blij me weer te zien. Verder ook helemaal geen last meer van gehad, behalve dat ze nu een blauwe plek bij dr oog heeft en een korstje op dr neusvleugel…
Ondertussen voel ik me niet meer schuldig, dit soort dingen kunnen gewoon gebeuren, maar als ik iet uit de commode pak, zet ik Nora nu gewoon op de grond, dus die gaat dan lopen of spelen tot ik alles bij elkaar gepakt als ik dat nog niet heb gedaan en pas daarna gaat ze op de commode.
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, maar het was echt heel naar om mee te maken. gelukkig wel weer een wijze les uit getrokken…
Liefs. Liske
