Genieten van je peuter!

#1

Lucas is onze prachtige zoon van ruim 2 jaar. Zijn eerste jaar was echt vreselijk en heeft hij ontzettend veel in het ziekenhuis gelegen.
Nu kan hij sinds 18 feb. loslopen en wordt hij steeds meer een peuter dat merk je aan heel veel dingen.
Peuters zijn natuurlijk ontzettende egoïsten. Als hij iets vast heeft en lisa komt eraan en ze wilt het hebben zegt ie doodleuk: nee mij! hihi alles is van hem! tja dan proberen we hem natuurlijk te leren dat dat niet zo is.
Maar het leukste aan de peutertjes vind ik dat ze alles van je overnemen en na doen! Zo is lucas dol op telefoons. Hij mag dan onze huistelefoon vasthouden. We zetten hem op toetsblokkeren en dan loopt hij echt met die telefoon weg aan zijn oor en zegt hallo en oke doei! zo prachtig!!!
vanavond zaten we bij macdonalds…(hoe hij reageert op eten is al een verhaal op zich…geweldig!) en hij kreeg even de mobiel van mijn man. Hij vond blijkbaar dat ie vies was ofzo…hij doet zijn mouw naar beneden en veegt de mobiel schoon aan zijn mouw om vervolgens weer verder te kunnen bellen op zijn manier… haha dat was echt prachtig en iedereen die bij ons aan tafel zat lag in een deuk!

Dat soort dingen…

Nu is mijn vraag natuurlijk…wat maken jullie zoal mee met jullie kindjes?
gr, bianca

mama van lisa (14-05-2003) en lucas (31-12-2005)

#2

peuters zijn idd heel leuk!! Ook wel vermoeiend af en toe, maar merendeel leuk!
Luca onthoudt alles. Hij heeft nog al een grote woordenschat, en dat is heel fijn natuurlijk, maar af en toe klinkt het ook wel brutaal. Al denk ik niet dat hij het zo bedoelt. Daarnet waren dennis en ik aan het kletsen en dennis verstond me niet, dus zei “he?” Zegt Luca “nee papa, je moet geen he zeggen. Je moet wat zeg je zeggen.” Hahahahha, betweter.
Of als je ergens mee bezig bent en het gaat even niet dan hoor je opeens: mama, gaat het? Moeilijk he!

Lilypie Expecting a baby Ticker

#3

Het word steeds leuker, naarmate ze meer gaan uitvreten

Gister kwam ik thuis, mijn man Xander zit op het toilet en ik sta heel even in de keuken mijn boodschappen uit te pakken.
Hoor ik mijn luxaflex bewegen, krab mezelf even achter de horen, ze hangen nl op kruishoogte.
Staat mijn dochter van 19 maanden op de glazen salontafel, met gladde sokken, naar buiten te kijken, dacht dat ik een hartverzakking kreeg
Niet los willen lopen maar wel op de tafel klimmen…

Liefs Wendy

#4

haha enge dingen kunnen ze uitvreten hè!
lucas zat laatst op zijn knieën op een krukje. Maar dat krukje heeft geen leuningen ofzo…brrr…hij kan het nog goed ook hoor! en er netjes vanaf klimmen…

gr,
bianca

mama van lisa (14-05-2003) en lucas (31-12-2005)

#5

ook klimt hij nu zelf op de bank en er weer vanaf. Dat vind ik nog wel eng hoor! maar ja hij kan het al goed…

gr, bianca

mama van lisa (14-05-2003) en lucas (31-12-2005)

#6

als ik alles eng moet vinden wat luca doet!! Gelukkig ben ik niet echt bang voor vallen, want hij valt continu. Echt een brokkenpiloot!!
Lekker laten klimmen en vallen, daar leren ze van!

Lilypie Expecting a baby Ticker

#7

WOW, superMOM, lees ik het nou goed, je bent 6 weken zwanger en heb nog een baby van 6 maanden??

gr Aram

quote:
als ik alles eng moet vinden wat luca doet!! Gelukkig ben ik niet echt bang voor vallen, want hij valt continu. Echt een brokkenpiloot!! Lekker laten klimmen en vallen, daar leren ze van!

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://bd.lilypie.com/eLM0p1.png" alt=“Lilypie Expecting a baby Ticker” border=“0” /></a>

#8

aram je kan toch lezen dacht ik zo ja ze is zwanger en heeft een zoontje van 6 maanden

#9

hahahaha

#10

ja daar heb je gelijk in…lekker laten klimmen. Ik ben dan ook niet zo’n moeder wanneer hij valt dat ik meteen op hem afstorm ofzo…ik kijk meestal eerst wat hij doet. Is het nou echt een nare val en komt er bloed bij ja dan ga ik naar hem toe om hem te troosten. Maar staat hij weer lachend op ga ik niet eens naar hem toe.

Hij vindt het wel leuk om te klimmen. Ook op het bankje buiten. Die is nogal hoog en daar kan hij niet echt goed op gaan zitten. Ik laat hem zelf klimmen maar sta wel bij hem voor het geval dat…

Praten jullie peuters al een beetje???
lucas kletst van alles en sommige dingen natuurlijk nog onverstaanbaar!

mama van lisa (14-05-2003) en lucas (31-12-2005)

#11

Ik vind dat zo fijn om jullie verhalen over jullie kids te lezen. Ik zou willen dat ik ook zo kon genieten van mijn kids. Eentje van 3,5 jaar en een van 10,5 maanden.
Weet niet wat dat met mij is, maar ik kan er op de een of andere manier niet van genieten, ben zelf ook veel te ongeduldig. Zou willen dat hier iets aan te doen is. Ik kan ook nogal eens lelijk doen tegen de kinderen en bij de oudste merk ik nu al dat ze mij nadoet. Probeer me elke keer weer voor te nemen om het te beteren maar het mislukt elke keer weer. Ik denk ook vaak dat ik een slechte moeder ben en maar moet gaan werken, want ik wil niet dat mijn kids net zo als mij gaan worden.

Hopeloze mama.

#12

mijn vraag is waarom kunje niet genieten vanje kids dat is niet best iedere moeder geniet vsan haar kids .

wat is daar de rden van probeer je geduld niet verliezen want dat is niet goed ik heb dit ook gehad ik geniet nu veel meer van mijn jongste

#13

ik geniet ieder moment van de dag van onze kinderen. En waarom… ze zijn groot voordat je het weet en als ze eenmaal groot zijn kun je niet meer genieten van het kleine wat ze hadden…want dan zijn ze al groot. En het gaat zooooo hard!!!
Daarom geniet ik nu extra van de mooie momenten. Lucas is een echte peuter een dondersteen! en peuters zijn echt fantastisch leuk… (kleuters ook hoor…) hij komt dan naar me toe vertelt hele verhalen waar niemand vaak ook maar iets van begrijpt maar hij wel en dat is zo mooi. Het volgende moment komt hij weer ergens aan waar hij dus niet aan mag zitten. Zo wisselt het mooie met het soms vervelende zich af…maar vergeet echt die mooie momenten niet want die slepen je door de vervelende dingen heen! en geduld dat is een van de dingen die je het hardste nodig hebt! anders maak je jezelf gek en gaan je kinderen zich nog meer vervelender gedragen…

Gr, bianca
mama van Lisa (14-05-2003) en Lucas (31-12-2005)

#14

Ik denk dat dat inderdaad ook wel een probleem is bij mij dat ik mijzelf gek maak en de kinderen inderdaad vervelender worden.
Ik wilde zelf ook dat ik eens rustiger was maar ik heb zo’n onrust bij me.
Heb zo’n 13 jaar op de vrachtwagen gereden en zit nu thuis met de kindjes en ik heb maar het gevoel dat ik weg moet.
Als het goed is ga ik over een tijdje 2 dagen werken, hopelijk word die onrust dan ook minder.

Diana.

#15

dat zal vast wel rust bij je brengen denk ik (ik heb makkelijk praten hoor…ik vertel wat mijn gevoel zegt…). Maar als je er even tussen uit bent kun je je weer opladen voor de dagen dat je wel thuis bent. Weet je wat ook helpt is als je niet overal op in gaat maar meer gaat negeren. Dan hoef jeje er ook niet aan te ergeren en krijgen je kinderen geen negatieve aandacht. Want als je ze dat geeft dan wordt het alleen maar erger. Nu lijk ik wel zo’n orthopedagoog die wel even opvoedkunde geeft. HAHAHA… sorry hoor! maar wij hebben ook ‘les gehad’ van zo iemand…en het werkt nog ook hoor! soms heb ik er ook wel moeite mee om niet overal op in te gaan…want dan hebben ze je! en gaan ze door met het vervelende gedrag, omdat ze dan wel je aandacht krijgen…alleen op de verkeerde manier. Ik vind dat soms ook nog erg moeilijk…
maar ondanks alles…blijven genieten! het is zulk prachtig spul!

Lucas ging vanmiddag even bij mij man in bed liggen. Hij bewapend met doekje, speen en knuffelhondje bij papa in bed. Prachtig…het kussen moest omhoog want dan kon hij lekker zitten. Deken trok hij even goed omhoog! en meneer kon tv kijken…hahah dat was echt mooi om te zien!

Gr, bianca
mama van Lisa (14-05-2003) en Lucas (31-12-2005)

Gewijzigd door - Bianca27 op 22 Apr 2008 00:01:05

#16

Dat negeren is inderdaad ook wel een probleem bij mij, want ik reageer bijna overal op. Dus dat zal ik dan eens gaan proberen.
Enne hoe doe jij dat dan 's-ochtens met aankleden?? Ik moet tien keer tegen Naomi zeggen kom we gaan de kleren aandoen, maar madam gaat rusting iets anders doen en dan begint de ellende alweer. Ze moet vlak daarna naar school en ik moet me nog aankleden dus dan begin ik weer te stressen en dingen te doen die ik helemaal niet wil. Als ik dan zeg ga maar in je onderbroek naar school dan reageert ze daar niet op maar als ik wegloop dan begint ze te huilen en beginnen we weer opnieuw. Je kan het uiteindelijk ook niet maken omze inderdaad in d’r onderbroek naar school te sturen. Maar vanmorgen was ik het zo beu dat ik haar een pets tegen haar billen heb gegeven en toen kon het ineens wel. Maarja dit is dus iets wat ik niet wil, het moet toch ook op een gewone manier kunnen.

Diana.

#17

hoi,

Kevin doet het ook soms nog steeds en hij is 4 jaar,ik kleed mij zelf altijd als eerste aan en tegen de tijd dat hij moet aankleden zeg ik kom op we gaan zo naar school eerst kleren aan tanenpoetsen werkt voor mij wel als ik zelf wel al aangekleed ben

#18

ik kleed eerst mezelf aan. Dan ga ik lisa aankleden (daarna pas lucas). Ik help haar meestal en vaak kan ze het ook zelf. Ook zij loopt vaak weg en gaat doodleuk andere dingen doen. Dan ga ik rustig naar haar toe en neem haar een de hand weer mee naar de plek waar haar kleren leggen. Dan rustig en vrolijk vertellen dat ze naar school gaat en mooie dingen maken enzo. Daar zal een kind veel rustiger door blijven als dat je gaat stressen en bv schreeuwen en dan uiteindelijk een pets geven. Dat is negatieve aandacht.
Ik heb hier een beloningsbord. Die heeft mijn schoonmoeder een tijdje terug bij de kruidvat gekocht. Daar staat ook o.a. een magneetje op met aankleden. Als zij zichzelf 's ochtends goed heeft aangekleed (en dus ook snel) dan mag ze 's avonds of zelfs die ochtends al een ander magneetje erop ‘plakken’ omdat het zo goed heeft gedaan. Kortom postieve aandacht geven dan zal ze het leuk vinden om haar kleren aan te doen 's ochtends omdat ze er ook iets leuks voor terug krijgt.
Je kan het bv ook doen met stickers plakken. Ze moet het wel verdienen natuurlijk om die stickers te plakken. Zo heb ik haar ook zindelijk gekregen toen ze 3 was.

Of je zegt tegen haar…nou ga jij alvast je broek aandoen dan help ik je zo met je trui…nou dan is ze alvast een kledingstuk verder. En misschien heeft ze dan zelf wel al haar broek ook aangetrokken. Dan moet je haar wel belonen natuurlijk.

iets eerder opstaan zodat je er iets meer de tijd voor hebt. Dat merk ik wel hier. Als ik meer de tijd heb en minder hoef te haasten dan wordt zij ook minder gehaast en luistert ze vaak iets beter. Want dan ben je in jezelf rustiger en dat straal je uit naar je kinderen.

Gr, bianca
mama van Lisa (14-05-2003) en Lucas (31-12-2005)

#19

Hoi,

Hoe werkt dat precies met dat belonen op een bord. Ik heb hier al vaker van gehoord maar weet nog niet echt wat de bedoeling ervan is. Als ze dingen goed doet mag ze een stickertje plakken, maar hoe gaat dat dan als het fout gaat? Moet je dit stickertje dan weer verwijdeeren? En dan als ze op het eind van de dag of de week voldoende stickertjes heeft, krijgt ze dan een cadeautje of wat.
Is dat lang geleden dat je schoonmoeder dat bord heeft gekocht, en hoe het precies? Misschien dat ze die nog bij het kruidvat hebben dan kan ik er een gaan halen.

Groetjes Diana.

#20

ik zal het even uitleggen hoe ik dat heb gedaan met zindelijk worden. Dat is makkelijker uitleggen vind ik zelf

zij moest de hele dag op de wc plassen. Als ze de hele dag niet in haar onderbroek had geplast mocht ze 's avonds voordat ze naar bed ging een sticker plakken. Maar als ze ook maar 1x in haar onderbroek had geplast dan ook geen sticker plakken. In principe werkt het ook zo met het beloningsbord. Je spreekt iets met haar af bv als (lisa dan he) je de hele dag goed en snel eet (3 maaltijden) dan mag je 's avonds een magneetje op je bord plakken. Maar als ze nou 1 maaltijd er een potje van heeft gemaakt dan ook geen magneetplakken. Eigenlijk moet je de negatieve dingen weg laten en alleen het over de positieve dingen hebben en belonen. Dus als ze niet goed haar kamer heeft opgeruimd sla je dat stukje over en ga je verder met hetgene wat ze wel goed heeft gedaan. Bv helpen met de tafeldekken. Je hebt nl verschillende taken waar je uit kunt kiezen.
Maar heeft ze het nou wel goed opgeruimd dan beloon je haar door wel het magneetje erop te laten plakken. Leg ik het een beetje goed uit?

Het is net zoals…ik had voor lisa zelf een plaskaart gemaakt in excel. Als ze nou niet in haar bed had geplast 's nachts kon ik die ochtend een zonnetje tekenen en als ze wel in haar bed had geplast eigenlijk een regenwolk. Die orthopedagoog adviseerde mij om die regenwolken weg te laten en alleen de zonnetjes te tekenen. Dus alleen het positieve neer te zetten.

Je kan dan ook afspreken nou als je nou de hele week goed hebt gegeten en de magneetjes hebt verdiend dan mag je een klein cadeautje uitkiezen als beloning dat je het zo goed hebt gedaan. Of naar de kinderboerderij oid.

Maar dan moet je haar waarschijnlijk als het even niet goed lijkt te gaan nog wel even herinneren aan het beloningsbord en de afspraken die je hebt gemaakt.

Het beloningsbord is een paar maanden geleden gekocht en was denk ik eenmalig. Gewoon steeds kijken of ze hem toevallig weer binnen krijgen of vragen of ze misschien weer binnenkomen ofzo…ik weet het anders ook niet

Gr, bianca

Gr, bianca
mama van Lisa (14-05-2003) en Lucas (31-12-2005)