Gemene schoonmoeder

#1

Hallo,
Op het moment ben ik 26 weken zwanger. We zijn erg blij met de komst van de baby ook al was dit onverwacht.

Mijn ouders waren erg blij met het nieuws. Maar mijn schoonmoeder niet. Schoonvader gelukkig wel. Dat is echt een schat. Mijn schoonmoeder heeft er nogal moeilijk mee. En gaat hier belachelijk mee om.

Zo kom ik er achter dat ze onze keuze van huis tot en met babykamer wil beinvloeden. En het liefst nog de plaats waar het huis staat! Mijn vriend komt oorspronkelijk uit Groningen. Maar ik uit Friesland. Door alle veranderingen wil ik beslist terug naar mijn vertrouwde plek waar mijn familie is die me steunt. Vooral omdat ik weet dat er alleen voor sta komende tijd… Mijn vriend heeft een vaste fulltime baan.

Mijn schoonmoeder probeert op alle manieren om haar zin te krijgen hoe zij ons samenzijn geplant had. Zo belt ze mij op en vertelt ze me dat we het huis dat we bezichtigt hebben beslist niet mogen kopen. Ze was het er niet mee eens. Het deel wat ze (beslist) ons wilde toezeggen qua financieel wilde ze ons dan niet meer geven. (wat ik overigens prima vind. Want anders wil ze straks ook nog beslissen over het bankstel wat in de kamer komt te staan. Ook zonder dit deel is het huis gemakkelijk te financieren.)

Dit was nog niet alles… Even terug naar het begin… De dag van de test… Ze wist dat er iets niet klopte… ik was erg moe… Heel erg moe… Maar omdat ik dit eerder al getest had en deze negatief was wuifde ik de symptomen weg. De test bleek achteraf niet te kloppen. Ik was wel zwanger.
Die bewuste dag… Mijn schoonmoeder vroeg me of ik wijn wilde. Ik wilde dit niet… Ze zei het met de woorden;;; Dan komt je ongesteldheid wel los.
(ongelooflijk)
De volgende dag … ‘ben je al ongesteld? ‘’ Ehh nee… nog niet. T zal wel komen’’. Anders moet je straks maar flink wijn drinken op vakantie… dan komt het wel goed. En het nichtje van je vriend die heeft ook abortus gedaan… Want ja het is nu niet heel handig he! ?(ik deed een opleiding. Maar ben 21 … dus qua leeftijd geen ramp. Mijn vriend is notabene 31!)
Ik kon niet geloven dat mijn schoonmoeder dat tegen me zei!

Nu net kom ik bij mijn moeder vandaan. Ze was een aantal weken terug gebeld door mijn schoonmoeder. ‘‘niks zeggen hoor tegen riann.’’'Maar:
-Het was mijn schuld dat ik zwanger was.
-Het was mijn schuld dat ik naar Friesland wilde verhuizen.
-En we moesten van haar daar in de buurt gaan wonen/ EN dan zorgde ze wel dat ik een auto kreeg van hun om te rijden. (dat doe je toch niet met een kleine baby HANDIG)
-mijn ouders moesten volgens haar ons financieel maar wat meer bijstaan! Terwijl ze dat financieel niet kunnen redden. EN wat ook niet nodig is omdat mijn vriend goed verdiend. (hoe durft ze dat te vragen???)

  • Kortom ik was de boosdoener!

Dit hele verhaal hierboven mocht ik dus eigenlijk niet weten. Moet ik hierover gaan praten met mijn schoonmoeder en haar confronteren met dit achterbakse gedoe voordat de bom barst? En wat zou ik kunnen zeggen… Ik weet het niet. Kan iemand mij helpen?

Liefss MamaRiann

#2

Oh meid schoonmoeders. Helaas hebben we alleen keuze in de man die we willen, zijn familie krijgen we er maar bij. Mijn schoonmoeder en ik hebben een soort haat liefde verhouding. Ze was wel blij dat ik zwanger was, maar op de verjaardag van mijn vriend, ik was toen 11 weken zwanger, zei ze het moet wel een meid worden want je gaat er steeds slechter uit zien. Lekker als de hormonen door je lijf gieren. En zo hebben wij mee dingen.

Maar heb jij het hier al met je vriend over gehad? En zo ja wat zegt hij en zo nee doe dat eerst. Ga hier niet alleen mee lopen want dat komt jouw en de gezondheid van je kindje nooit ten goede. En jullie moeten zelf jullie keuzes maken en daar heeft zij zich maar bij neer te leggen. Anders sluit ze zochzelf straks buiten en dan heeft jullie kindje straks maar 1 oma waarbij het wel geliefd is en dat is dan haar gemis.

Groetjes,

Michèle

#3

Welkom op het forum.

ik hoef er geen heel verhaal van te maken maar; praat met je vriend hierover. ik neem aan dat hij oud en wijs genoeg is om dit met zijn moeder op te nemen.
normaal zou ik zeggen: begin er tegen haar zelf over maar de opmerkingen die zij maakte… ik weet niet vind dat persoonlijk de taak van je vriend om dat op te lossen. het is ten slotte zijn moeder niet de jouwe en ze praat wel zo over JOUW en over JULLIE kind. hij hoort voor je op te komen. ten alle tijden tegenover wie dan ook (vind ik!)
wil hij het niet? dan trek zelf de stoute schoenen aan en vertel haar de waarheid maar is goed.

#4

wat gemeen van je schoonmoeder om zoiets te zeggen! Echt een steek onder water zeg!

En ik heb het er al wel over gehad met mijn vriend. Hij heeft het er ook over gehad met zijn moeder. Ik was/ben er echt kapot van.
Ze had het allemaal niet zo bedoeld zei ze… Maar blijkbaar dus wel…Want ze doet dit keihard weer.
Nu al door achter mijn rug mijn moeder te bellen… Het is gewoon op mensen inpraten om haar ‘‘doel’’ te kunnen bereiken lijkt het bijna wel.

Ze heeft zelfs gezegd dat ze dacht dat mijn vriend bij me weg zou gaan als we niet in Groningen gingen wonen!(dit zei ze tegen mijn moeder)

Het is lastig allemaal… Mijn moeder moet nu al niks meer van haar hebben…

Ik heb me stil gehouden over deze gebeurtenissen tegenover mijn familie… Maar toen ik dit verhaal hoorde vandaag over dat telefoontje… toen kon ik me niet meer stil houden… Ik wilde namelijk dat het een leuk contact werd tussen beide ouders. Maar ze maakt het zelf onmogelijk!

Ik heb geen zin meer om de hand boven haar hoofd te houden… Ze moet weten dat er echt grenzen zijn… Maar als ze alles ontkent tegenover mijn vriend… wat dan? Zo kan ik toch nooit een leuke band krijgen met mijn schoonmoeder?

#5
quote:
Welkom op het forum.

ik hoef er geen heel verhaal van te maken maar; praat met je vriend hierover. ik neem aan dat hij oud en wijs genoeg is om dit met zijn moeder op te nemen.
normaal zou ik zeggen: begin er tegen haar zelf over maar de opmerkingen die zij maakte… ik weet niet vind dat persoonlijk de taak van je vriend om dat op te lossen. het is ten slotte zijn moeder niet de jouwe en ze praat wel zo over JOUW en over JULLIE kind. hij hoort voor je op te komen. ten alle tijden tegenover wie dan ook (vind ik!)
wil hij het niet? dan trek zelf de stoute schoenen aan en vertel haar de waarheid maar is goed.

Erg bedankt voor je reactie!
Mijn vriend heeft haar al eens verteld hoe het zit… Vandaag dan achter meer zaken gekomen die totaal niet eerlijk zijn. Ik zal er zeker over praten vanavond als mijn vriend thuis is. Ik ben echt bang dat er een bom gaat barsten… En ik wil zo graag dat het nu eindelijk zorgeloos is…

We zitten middenin de crisis van het zoeken naar huizen… En om deze gedachtes maandenlang mee te slepen word ik echt doodop van!

#6

Ik zou zeker even goed gaan zitten met hem. Een huis zoeken en zwanger zijn kosten je al genoeg energie en geloof me die heb je hard nodig.

Groetjes,

Michèle

#7

Welkom!
Is jouw schoonmoeder een bulldozer?! Alle gekheid op een stokje; au! wat moet dat jou zeer doen wat er gebeurt. Klinkt als een schoonmoeder die grenzen nodig heeft! Je mag die dan ook best aangeven.
Wil je vriend ook naar Friesland? Je moet denk ik afwegen wat je situatie zou zijn als je in Groningen ging wonen en hier heel goed met je vriend over praten. Als je het wil bespreken met schoonmoeder dan zet je dit wel meer kracht bij als jullie dit samen doen, denk ik. In ieder geval succes!
En gefeliciteerd met je zwangerschap
Groetjes,
Jo

Lilypie - Personal pictureLilypie First Birthday tickers

#8

Met zo’n schoonmoeder zou ik nog net zo lief naar de andere kant van de wereld willen verhuizen!

Ik kan alleen maar zeggen, zorg dat je ergens komt te wonen waar jullie beide op je gemak zijn. En zorg er voor dat zij niet diegene is die alles bepaalt.
Maar zo te lezen laat je dat niet gebeuren.

Hou voet bij stuk en knok er samen voor.Samen met je vriend anders gaat het je opbreken.

Succes en sterkte met je schoonloeder.

#9

Lijkt me juist goed dan wat uit de buurt te gaan wonen

Doen wat voor jullie goed voelt!

Manderijn

#10

wat denkt die schoon moeder wel!

Mijn tip aan jou: ga zo ver mogelijk weg wonen van haar voordat ze straks elke dag over de vloer loopt als de kleine er is en over alles beslissingen gaat nemen!

Ennu…praat met je vriend en laat hem tegen zijn moeder zeggen dat ze haar mond moet houden en dat het jullie leven is.

Jij moet je rustig houden en je focussen op je gezondheidd en je baby en je moet geen stress hebben/krijgen dus die tuthola!

gr, Danielle

#11

Jeetje wat ontzettend moeilijk. Aan de ene kant wil je rust en geen ruzie met haar maken. Want ja het blijft toch je schoonmoeder. Maar aan de andere kant, dit zou ik echt niet pikken. Vind het echt niet normaal zoals ze reageert en jullie leven beinvloed. Ik zou idd net als Daniele zeggen ga zover mogelijk bij haar vandaan wonen. Klinkt heel lullig, maar dit is niet normaal, wie denkt ze wel niet dat ze is.

Ik hoop dat je je hoe moeilijk het ook is rustig kunt houden en van de zwangerschap kunt genieten. Probeer er heel goed over te praten met je vriend en zoveel mogelijk jullie eigen gevoel volgen. En niet die van je schoonmoeder.

Groetjes,
Sandra


#12

dat herken ik ook uit duizenden Riann,
toen ik zwanger bleek ging de woning niet meer door omdat dat geen normale woning was waar een kind zou moeten opgroeien (dan bedoel ik: niet veilig ivm stroom etc. de huisbaas vertikte het telkens het na te kijken) Ik zou eigenlijk niet eens zwanger kunnen raken en het is ggelukkig toch gebeurd maar was dus ontzettend onverwacht. Enfin… in die tijd zaten wij bij een vriend in. en toen ik 6 mnd was hadden we nog steeds geen woning. Toen is het CIZ zich ermee gaan bemoeien omdat ik niet eens urgentie kreeg. ze zeiden bij de woningbouw: kort door de bocht gezegd; een asielzoeker heeft meer recht dan jij op urgentie" PARDON!!! ik was helemaal over de rooie zoals je wel kunt snappen. uiteindelijk was ik 8 mnd zwanger en kregen we een flatje (redelijk groot appartement hoor! 2 slaapkamers aparte keuken, badkamer met bad en douche en aparte toilet) enfin. binnen no time had mijn vriend het appartement opgeknapt en 2 weken nadat we hier in zaten braken mijn vliezen. ik WEET dus echt in wat voor situatie je zit en ik wil je sterkte wensen. ook wil ik zeggen: blijf positief blijf vechten!!! geef niet op!

#13

Alles is zo’n beetje gezegd, maar wat gewoon het aller, allerbelangrijkst is in deze situatie: Zorg dat je vriend en jij aan 1 kant staan en op dezelfde lijn zitten. Zo lang het tussen jou en je vriend goed zit en jullie het eens zijn over de beslissingen die jullie nemen is er niks aan de hand. Zorg dat ze jullie niet tegen elkaar op zet. Zorg dat jullie 2 handen op 1 buik blijven, dan komen jullie er wel!
Veel succes en sterkte!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie