God, Ik werd van het weekend helemaal stapeldol van Sanne. Die meid heeft geen zittend kont. Mijn man en ik hebben eens geteld. We kwamen op 6 tellen uit. Dat was het langste moment dat ze rustig bij me kwam zitten. En druk kletsen. Dat vind ik wel erg gezellig hoor. We zijn dan ook op de fiets naar dorp gegaan is toch zo’n kwartier tot 20 minuten fietsen ik dacht dat wordt wat, maar mevrouw vond het geweldig en maar doorkletsen “da trekker” en “doei doei bebe” En maar heen en weer wiebelen op haar zitje.
Maar aan tafel is het dus een ramp momenteel. Ze blijft niet gewoon zitten, ik maak er niet zo’n probleem van als ze maar eet. Maar gisteravond waren opa en oma hier en volgens mij moest ze gewoon aandacht hebben. Op een gegevn moment zat ze andersom in de stoel te tetteren en alchen naar opa. Hij moest natuurlijk ook lachen. Maar toen werd ze toch echt vervelend en ging staan in haar stoeltje. Paar keer wat van gezegd en natrrulijk was het er niet mee eens. Goed dan ga je er nu uit en ga je maar spelen. Ik wil geen ongezellig mensen aan tafel hebben.
Brullend kwam ze terug en ik zei ga je dan zitten? Ja zei ze. Niet dus.
Weer eruit gezet. En natuurlijk weer brullen. Laatste kans meid zei ik, ga je nu zitten anders blijf je daar? Ja zei ze heel lief. En verrek ze bleef heel rustig zitten en heel lief lachen naar opa.
Vanochtend had ze maar een stukje brood gegeten en zei Elmo kijke. Ja doei, er komt geen tv aan als jij niet fatsoenlijk je brood hebt gegeten.
Is dit een fase?
groetjes Carolien
