Mama’s … het zal ongetwijfeld komen doordat ik gewoon heel erg teleurgesteld ben in mensen om me heen en het leven zelf. Daar worstel ik al heel erg lang mee. Ik geef ook het een en ander weg en ben aardig voor mijn medemens. Ik vind het gewoon een hele harde, vervelende maatschappij en die worsteling? Die heb ik van kinds af aan al, dat ik me steeds maar afvraag, wat doe ik hier en wat een narigheid allemaal.
Vorige week heb ik ook vrijwillig op een meisje gepast bij mij thuis omdat een moeder in een nood situatie zat.
Kijk ik naar mijn buurt dan concludeer ik dat ik en ook mijn man nergens thuis horen, het is altijd en eeuwig dezelfde kliek vorming. Kom ik bv met Fabienne op de peuter gym dan staat de kliek bij elkaar en word ik niet gezien, menig moeder loopt langs zonder iets te zeggen. Laat staan helpen … dat is altijd al zo geweest.
Bij ons is er geen familie en als die er zijn dan staan ze echt niet voor ons klaar of voor ons dochtertje wat ik nog veel belangrijker vind. Die komen niet op haar verjaardag laat staan helpen!! En vrienden hebben we ook niet …
Oude mensen als buren die we helpen als het nodig is. De rest werkt, is druk en zoals ik al eerder zij, er wordt hier echt niet naar een ander omgekeken.