Hallo....ook mijn papa heeft een bevallingsverslag geschreven...
Ik ben Mellissa en ik ben mijn papa's eerste kindje...
Mama had al heel wat meer ervaring,want voor haar ben ik de 4e.
Ik heb nog een grote broer van 12,een grote zus van 10 en een beetje grote broer van
7 jaar...
Veel plezier met lezen.
Kerst
Het was vanmorgen een gewone kerstdag en mijn zwangere vrouw Mariëtte en ik konden lekker lang uitslapen. De kids sliepen namelijk ook lekker door. Om een uur of tien namen we ons kerstontbijtje en hebben we rustig zitten praten met elkaar. En wat doe je dan op een tweede kerstdag als je eigenlijk geen kant op kunt? Jezelf vervelen. Maar Mariëtte's zus en haar man zouden langskomen met hun zoontje uit Rotterdam. Nadat ik wat had ge-ijsbeert in de kamer, kwamen ze aan. We zouden koffie drinken en later een lekkere grote pan met bami leegeten.
15:15 uur
Die pan staat er nog, want tijdens de koffie en het gezellig kletsen zei Mariëtte ineens: "aahhh, mijn vliezen breken!" Het drong eerst niet eens tot ons door, totdat ze opstond en de stoel een andere kleur had gekregen. Nadat ze naar de wc was gegaan, om even te kijken, kwam ze met het bericht dat het vruchtwater troebel-groen was. Zelf wist ze meteen wat er aan de hand was en dat het kind in het vruchtwater had gepoept. Ik heb direct de verloskundige gebeld en die was er al na vijf minuten. Zij besloot meteen dat we naar het ziekenhuis moesten, al was er geen paniek. Dus zijn we (Mariëtte, Nico, Mariëtte's zus en mijn moeder) rustig naar Alkmaar gegaan en via de EHBO het ziekenhuis binnengegaan.
16:30 uur
Het mooiste voor thuis was dat mijn zwager op Dominic en Andy kon passen. Eénmaal in het ziekenhuis volgden de weeën elkaar snel op. Met het kindje was alles goed, zeiden ze, ze hadden het meteen aan de monitor gelegd. Na twee uur op de kamer te hebben gelegen en veel weeën te hebben opgevangen, begon Mariëtte te persen, wat eigenlijk nog niet helemaal de bedoeling was. Toen de arts erbij werd gehaald, moesten we direct naar de verloskamer. Halverwege moesten we afscheid nemen van de arts, die in een andere verloskamer iemand anders moest helpen, maar ze kwam snel terug.
Mariëtte moest van het gewone bed naar het verlosbed en dat was opschieten. Het was eigenlijk meer 'nu of nooit', want Mariëtte wilde en kon niet meer overstappen. Met wat gooi- en smijtwerk lag Mariëtte toch op het andere bed. Door deze actie was het kind al zo'n eind opgeschoten, dat ze twee flinke persweeën moest geven voordat het hoofdje er al helemaal was. Ze moest even wachten zodat ze het vuil uit de baby's mond en neus konden halen dat er door het vieze vruchtwater in was gekomen.
Toen dat was gebeurd, was het nog één keer persen en daar was Mellissa Anneke, gezond en wel op het eerste gezicht. Toen de arts Mariëtte later onderzocht, bleek ze flink te zijn uitgescheurd en dat moest worden gehecht. Bij die gedachte werd ik een beetje misselijk, maar dat zal wel aan de man liggen. Nadat dit was was gedaan, kregen we lekkere koffie en konden we genieten van onze dochter. Ik hoop nu dat mijn Mariëtte en onze dochter op dit ogenblik lekker liggen te slapen want zelf heb ik geen slaap en ik mag ik ze morgen om tien uur ophalen.
Zelf vond ze dat het uiteindelijk heel makkelijk ging. En hoe ik het vond: op het moment dat ze zei dat haar vliezen waren gebroken, stond ik te trillen op mijn benen. Vanaf het moment dat ik met haar het ziekenhuis ging, was dat gelukkig voorbij, maar het heeft mij heel veel gedaan. En het klinkt raar, maar als dit de reactie is op sex en zij moet daar voor lijden, dan moeten we er maar van afzien voortaan. Want wat heeft een man nu eenmaal te doen? Eigenlijk niets. Sorry als ik het misschien een beetje raar opschrijf, maar dit ging er door mij heen. Ik ben heel blij met onze dochter. Ik ga nu de boel klaarmaken voor als ze morgen thuiskomen.
Nico