Gebroken met mijn moeder

#1

Sinds de geboorte van Fabienne had ik weer contact met mijn moeder.
Na verloop van tijd merkte ik hoe verschillend we waren en hoe ik mij ergerde aan haar gedrag. Als ze een weekend kwam logeren was ik blij dat ze weg was omdat het contact zo stroef verliep. Voor Fabienne was ze lief maar ik heb niets met haar. Heb gewikt en gewogen wat en uteindelijk besloten het contact te verbreken. Nu 2 maanden verder voel ik me er echt beter bij, geen spanning meer … ik voel wel medelijden met haar en biologisch gezien is ze mijn moeder maar moet ik het contact dan in ere houden omdat ze de oma is van? Ze woont ver weg dus als ze hier kwam dan bleef ze minimaal 1 nachtje slapen.

Sinds ik het contact heb verbroken horen we niets meer van haar. Voor mij een bevestiging dat ze geen moeite wilt doen en niet reageert op mijn brief die ik aan haar geschreven heb.

Voor mij voelt het echt goed zoals het gaat en ik heb er vrede mee.
Wel vind ik het spijtig dat mijn beide ouders zo ontzettend weinig moeite doen voor hun kleinkind/kind.

Mijn vader wacht hetzelfde … ik ben er helemaal klaar mee. Kijkt nauwelijks naar zijn kleinkind om … naar ons toe komen is tegenwoordig te duur en bellen ook! Bellen hoe het met haar gaat denkt hij niet eens aan.

Hoe kunnen ouders toch zo egoistisch zijn?

#2

Hoi Esther,
Dapper besluit heb je genomen.
Ik zelf heb vanaf mijn pubertijd geen contact met mijn vader gehad oa ook omdat hij zichzelf en mijn broer veel belangrijker vond en dit ook duidelijk liet merken. (mijn ouders waren gescheiden).
Een paar jaar terug heeft mijn broer wel weer contact met hem opgebouwd omdat mn vader ongeneeslijk ziek was. Ik heb toen ook getwijfeld of ik ook weer in contact moest gaan, niet voor mezelf maar voor mn dochter. Dit bracht veel onrust bij mij en toen ik de knoop door gehakt had om geen contact te maken viel er een last van mijn schouders. Vorig jaar is mijn vader overleden en ik heb vrede met de keuzes die ik gemaakt heb. Mijn vader is nooit een vader voor mij geweest dus zou ook nooit geen opa voor mijn kinderen kunnen zijn.
Om een lang verhaal wat korter te maken, ik begrijp je helemaal en zo je verhaal te lezen heb je ook echt een goede keuze gemaakt. Als Fabienne ouder is en zelf beter begrijpt hoe het allemaal in elkaar zit kun je alsnog overwegen om haar kennis te laten maken met haar oma.
Groetjes Nancy

#3

Ook ik ken het…maar dan niet met mijn eigen ouders, maar met mijn schoonmoeder.
Toen Noah 8maanden was is zij gescheiden van mijn schoonvader en heeft tot aan Noahs 2e jaar (toen Joël geboren werd) nooit meer iets van zich laten horen.
Bij Joël`s geboorte is ze geweest en is ze ook even in beeld geweest.
Na Joël zn 1ste verjaardag is ze niet weer geweest, terwijl ze om de hoek woont…

Ik was natuurlijk al boos, dat ze niet op Noahs 1ste en 2e verjaardag was geweest, maar kon me er over heen zetten en hoopte op een echte oma voor mijn kinderen… Dit bleek helaas niet zo te zijn, want op Noahs 4e verjaardag is ze weer niet komen opdagen…Ik heb het totaal met haar gehad… Vindt dit erg jammer voor mijn kinderen, want Noah begon haar weer als Oma te zien… en nu is ze dus weer uit beeld…Dit wil ik mijn kinderen niet aan doen…

Ik denk dat je een goede beslissing/besluit genomen hebt!
En als je dochter wel haar oma wil leren kennen als ze ouder is, dan kan ze haar altijd bellen.

Liefs, Melanie


#4

Ik herken de onrust @Nancy … ik dacht heel lang, ik heb alle pijn uit mijn jeugd verwerkt, ben erover heen maar vanaf dag 1 voelde ik al onrust. Voor Fabienne heb ik het 1,5 jaar geprobeerd. De last die ook van mijn schouder is gevallen, is enorm.

@Melanie … een echte opa en oma … ja daar hoopte ik ook steeds op en steeds weer die teleurstelling. Niet voor mij maar voor Fabienne. M’n vader heeft 300 smoesjes, met hem heb ik het ook echt gehad. Zoals hij met mij om ging doet hij ook bij Fabienne.
Het draait altijd om hem.

Er komt een moment dat ze hopelijk zal zeggen tegen opa; waarom kom je niet, je beloofd altijd maar! In ons geval heeft hij echt veel schuld!

#5

Jeetje, heftig zeg!
‘fijn’ voor je dat de keuze die je hebt gemaakt ook bij jou lag. Dat jij je er goed bij voelt. Ik denk dat dat er wel voor zorgt dat je er ‘vrede’ mee hebt. Tegelijkertijd kan ik me niet voorstellen hoe het moet voelen dat er zo met jullie, en dan vooral met je dochter omgegaan word. Dat ze het zelfs voor zo’n klein meisje niet over hebben.
Akelig voorbeeld van hoe het niet moet, hou oud je kinderen ook zijn!

Ik zelf heb inmiddels een ruim half jaar geen contact meer met 2 van mijn broers en schoonzussen, dit is absoluut niet mijn keuze, en zit me dan dus bij vlagen ook nog ontzettend dwars!

Groetjes Manderijn.

#6

Helaas weet ik uit ervaring dat dit soms de beste oplossing is. Ik hoop dat dit jou een beetje rust brengt. Bij mij was dat in ieder geval wel het geval.

Groetjes Ramona

#7

wow wat een heftig besluit meisie! ik kan me er niet eens iets bij voorstellen om het contact met mijn ouders te verbreken, nu ik zelf volwassen ben (als kind had ik dat wel eens gedaan maar goed dat is dus niet verbroken omdat we nu weer contact hebben… dat bedoel ik maar, als je zo’n beslissing neemt dat je het echt verbreekt, is het ook echt klaar voor altijd en dat kun je niet als je kind bent)
Ik vind het echt heel heftig, maar ik denk aan wat je zei dat je je zo ongelukkig voelde bij haar en dat je je er nog rotter over voelde ivm fabienne… djeez meisie dan moet het wel heel erg zijn moet je dit contact verbreken. en dan denk ik dat je een weloverwogen beslissing hebt genomen en daarmee wil ik je toch wel sterkte wensen, want oke jevoelt je nu wel beter, maar je blijft een gebroken hart houden omdat je jouw KIND wel een oma en opa gunt en die dat dus nie voor dr zijn en dat vin dik enorm spijtig!.
sterkte!

#8

Hier ook vergelijkend verhaal met mijn moeder. Wat een rust!!!

Als jij, voor je gevoel, de juiste keuze hebt gemaakt, is het goed! Lekker bij jezelf blijven!

Succes!

Groetjes mama Ja


#9

Ik ken het gevoel, niet me mijn ouders maar met mijn broertje. Na afgelopen weekend nota bene op zijn eigen verjaardag besloten dat ik hem niet meer wil zien. Hier is misschien nog een kans maar dat ligt aan hem maar voor nu is het voor mij klaar. Het koste mij mijn gezondheid en het koste ons de rust in het gezin en dan kan ik zonder.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#10

@Michele: dapper van je meisie. vind het knap van je want je maakte je altijd zo bezorgd over hem, tis toch je broertje. maar vind het wel logisch dat je deze beslissing hebt gemaakt voor nu. gevalletje : de deur is niet dicht maar op een hele kleine kier. sterkte hiermee!

#11

Wat knap van je. Kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk dit geweest is. Maar zo te horen is het een goede beslissing en hadden jullie soweiso weinig met haar. Niet te geloven overigens hoe weinig ze er als moeder maar ook als oma voor jullie is. Kun je je toch niet voorstellen. Kan me goed voorstellen hoe jammer het is dat Fabienne nu helemaal geen opa/oma heeft, terwijl dit juist zo leuk is.

Heel veel sterkte!

@Michelle, ook knap van jou dat je het contact met je broertje nu helemaal verbroken hebt. Je hebt er idd alles aan gedaan, dus dan moet je op een gegeven moment voor jezelf en je gezin kiezen. Zal ook niet makkelijk geweest zijn.

Groetjes,
Sandra

Lilypie Fourth Birthday tickers

Lilypie Second Birthday tickers